สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 6
นิสัยใจคอและพฤติกรรมต่างๆ (self) ของเด็กเริ่มสร้างขึ้นช่วง 0-3 ปีค่ะ อาคุณเลี้ยงเด็กไม่เป็น ลูกแท้ช่วงเล็กๆ อาคงตามใจทูนหัวทูลเกล้าให้ทุกอย่าง ไม่เคยฝึกให้เด็กรู้ว่าควรปฏิบัติอย่างไร มีขอบเขตแค่ไหน สุดท้ายก็ได้เด็กดื้อ เอาแต่ใจตัวเองมา 1 คน แล้วพานไปเบื่อผลงานที่ตัวเองสร้างมาอีกแน่ะ
บ้านคนไทยเป็นกันเยอะค่ะ ช่วง 0-3 ขวบ หลงเด็ก ตามใจทุกอย่าง พอโตขึ้นมาไม่ค่อยดีก็ดุด่าเด็ก ว่าทำไมเป็นคนนี้ (ไม่ยักด่าตัวเองที่สอนไม่ดี) โทษเชื้อสายไม่ดีบ้างล่ะ โทษสื่อที่เด็กดูบ้างล่ะ (จริงๆไม่ควรให้ดูจอ) ไม่เคยมองว่าผิดที่คนเลี้ยงแท้ๆ
ทีนี้น้อง 7 ขวบ ยังแก้ไขทันค่ะ อาต้องใส่ใจดูแลเขาให้มากขึ้น ปรับพฤติกรรม ต้องเลี้ยงแบบ “kind but firm ใจดีแต่ไม่ใจอ่อน” ไม่อยากกินข้าวที่มีอยู่ก็ไม่เป็นไร ไม่บังคับค่ะ ให้เวลา 30 นาที ถ้าไม่กินคือเก็บไปเลย ทนหิวไปจนกว่าจะถึงมื้อหน้า ไม่มีขนมของว่างอื่นๆใดๆทั้งสิ้น ถ้าแผลงฤทธิ์ก็ปล่อยไป แต่ไม่ทำตามใจเขา เขาก็จะรู้ว่าการร้องกรี๊ด ชักดิ้นชักงอไม่เคยทำให้เขาสมปรารถนา มีแต่ต้องมาคุยกับผู้ใหญ่ดีๆด้วยเหตุผลเท่านั้น ไม่รู้เป็นแค่ที่นิสัยหรือเปล่านะคะ ถ้าเป็นสมาธิสั้นด้วยต้องพาไปหาหมอ กินยา
แนะนำหนังสือเกี่ยวการเลี้ยงเด็กของ นพ.ประเสริฐ ผลิตผลการพิมพ์ ให้อาคุณค่ะ
บ้านคนไทยเป็นกันเยอะค่ะ ช่วง 0-3 ขวบ หลงเด็ก ตามใจทุกอย่าง พอโตขึ้นมาไม่ค่อยดีก็ดุด่าเด็ก ว่าทำไมเป็นคนนี้ (ไม่ยักด่าตัวเองที่สอนไม่ดี) โทษเชื้อสายไม่ดีบ้างล่ะ โทษสื่อที่เด็กดูบ้างล่ะ (จริงๆไม่ควรให้ดูจอ) ไม่เคยมองว่าผิดที่คนเลี้ยงแท้ๆ
ทีนี้น้อง 7 ขวบ ยังแก้ไขทันค่ะ อาต้องใส่ใจดูแลเขาให้มากขึ้น ปรับพฤติกรรม ต้องเลี้ยงแบบ “kind but firm ใจดีแต่ไม่ใจอ่อน” ไม่อยากกินข้าวที่มีอยู่ก็ไม่เป็นไร ไม่บังคับค่ะ ให้เวลา 30 นาที ถ้าไม่กินคือเก็บไปเลย ทนหิวไปจนกว่าจะถึงมื้อหน้า ไม่มีขนมของว่างอื่นๆใดๆทั้งสิ้น ถ้าแผลงฤทธิ์ก็ปล่อยไป แต่ไม่ทำตามใจเขา เขาก็จะรู้ว่าการร้องกรี๊ด ชักดิ้นชักงอไม่เคยทำให้เขาสมปรารถนา มีแต่ต้องมาคุยกับผู้ใหญ่ดีๆด้วยเหตุผลเท่านั้น ไม่รู้เป็นแค่ที่นิสัยหรือเปล่านะคะ ถ้าเป็นสมาธิสั้นด้วยต้องพาไปหาหมอ กินยา
แนะนำหนังสือเกี่ยวการเลี้ยงเด็กของ นพ.ประเสริฐ ผลิตผลการพิมพ์ ให้อาคุณค่ะ
สมาชิกหมายเลข 6746628 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 7112390 ถูกใจ, *~ Chocolate Factory ~* ถูกใจ, กลีบมะเฟือง ถูกใจ, Amaryllis ถูกใจ, Pinsir ถูกใจ, ไม้ขีดก้านสุดท้าย ถูกใจ, Fiona the Princess ถูกใจ, หนูมาลีมีลูกแมวเหมียวแปดตัว ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1171324 ถูกใจรวมถึงอีก 66 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 5
สมาชิกหมายเลข 6746628 ถูกใจ, กลีบมะเฟือง ถูกใจ, Amaryllis ถูกใจ, Fiona the Princess ถูกใจ, แพ้ใจคนอารมณ์ดี ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1050170 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 5325590 ถูกใจ, ดารุณี ถูกใจ, แมวบนหลังคา ถูกใจ, Krichapol Mchart ถูกใจรวมถึงอีก 13 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 8
อยู่ที่การเลี้ยงดูเลยค่ะ ลูกสาวคนเล็กเรา 6 ขวบปกติพ่อเค้าจะดูแล เราดูคนโต หลังๆเห็นลูกเอาแต่ใจตัวเอง อะไรไม่ถูกใจกรี๊ด กระทืบเท้า งอแง ตีพ่อ ติดมือถือ คือพ่อตามใจมาก พอขัดใจนิดหนึ่งเป็นเรื่องเลย เราเลยเอาคนเล็กมาดูแลเอง ตอนแรกๆก็เป็นนะคะ แต่พอเค้ารู้ว่าเราเอาจริง ไม่ตามใจ ขนมเซเว่นจะซื้อต้องไม่ทำให้ฟันผุ และจำกัดยอดซื้อทุกครั้ง เค้าก็ค่อยๆสังเกตและต้องปรับตัว เราไม่ตีนะคะ แต่ทำโทษให้ไปยืนมุมห้องบ้างจนกว่าจะสงบ มือถือยึดขาดดูได้วันละ1ชม. ไม่ตามใจ ตอนนี้ดีขึ้นมากค่ะ มีระเบียบ ไม่กรี๊ดแล้ว การเรียนก็ดีขึ้น
บอกอาคุณปรับใช้ดูนะคะ หลักๆต้องใจแข็ง ฝึกวินัย อย่าตามใจเกินไปค่ะ
บอกอาคุณปรับใช้ดูนะคะ หลักๆต้องใจแข็ง ฝึกวินัย อย่าตามใจเกินไปค่ะ
สมาชิกหมายเลข 7112390 ถูกใจ, Amaryllis ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 6545540 ถูกใจ, Phisokaz ถูกใจ, แพ้ใจคนอารมณ์ดี ถูกใจ, surreallove ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1327575 ถูกใจ, Krichapol Mchart ถูกใจ, สายลมอันเหน็บหนาวในช่องแอร์ ถูกใจ, vanille cottage ถูกใจรวมถึงอีก 7 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 3
ลูกแท้ๆ ของอา ไม่ใช่ไม่เคยขาด แต่น่าจะเรียกว่าได้รับจนล้นเลยรึเปล่า ยิ่งเมื่อเทียบกับเด็กอีกคน ก็จะเห็นความแตกต่าง
7 ขวบยังน่าจะสอนได้ แต่ต้องคุยกันในบ้าน ช่วยกันปรับพฤติกรรม ไม่ใช่แค่อาคุณคนเดียว
พฤติกรรมเกเร กินยาก เอาแต่ใจพวกนี้ มันสอนได้ ปรับได้ หรือไม่ก็ลองปรึกษาจิตแพทย์ แต่อย่าให้ช้าไปกว่านี้เลย เดี๋ยวจะแก้ไม่ได้
ฝากบอกอาคุณด้วย ว่าต่อให้เด็กดื้อยังไงก็ยังคงเป็นลูกของอา คุณถอดใจ ไม่ยอมสั่งสอน ผลของมันก็ไม่ได้ตกที่ใครนะ ตกที่อากับครอบครัวคุณก่อนเลย
คุณเห็นข่าวที่ลุงคนหนึ่งยิงลูกตัวเองตายไหม เพราะลูกติดยา วนเข้าออกคุก พอออกจากคุก จะให้ไปไหนได้ก็ต้องกลับบ้าน กลับมารีดไถเงิน มาทำร้ายร่างกายพ่อแม่ คนในครอบครัวตัวเอง
อาคุณคิดว่าถ้าไม่สนใจลูก แล้วลูกจะตัดขาดไปเลย มันไม่ใช่ ไม่สอนตอนนี้ ตอนลูกโต อาก็แก่มาก อย่าทำผิดจนต้องมานั่งเสียใจทีหลัง
7 ขวบยังน่าจะสอนได้ แต่ต้องคุยกันในบ้าน ช่วยกันปรับพฤติกรรม ไม่ใช่แค่อาคุณคนเดียว
พฤติกรรมเกเร กินยาก เอาแต่ใจพวกนี้ มันสอนได้ ปรับได้ หรือไม่ก็ลองปรึกษาจิตแพทย์ แต่อย่าให้ช้าไปกว่านี้เลย เดี๋ยวจะแก้ไม่ได้
ฝากบอกอาคุณด้วย ว่าต่อให้เด็กดื้อยังไงก็ยังคงเป็นลูกของอา คุณถอดใจ ไม่ยอมสั่งสอน ผลของมันก็ไม่ได้ตกที่ใครนะ ตกที่อากับครอบครัวคุณก่อนเลย
คุณเห็นข่าวที่ลุงคนหนึ่งยิงลูกตัวเองตายไหม เพราะลูกติดยา วนเข้าออกคุก พอออกจากคุก จะให้ไปไหนได้ก็ต้องกลับบ้าน กลับมารีดไถเงิน มาทำร้ายร่างกายพ่อแม่ คนในครอบครัวตัวเอง
อาคุณคิดว่าถ้าไม่สนใจลูก แล้วลูกจะตัดขาดไปเลย มันไม่ใช่ ไม่สอนตอนนี้ ตอนลูกโต อาก็แก่มาก อย่าทำผิดจนต้องมานั่งเสียใจทีหลัง
สมาชิกหมายเลข 6746628 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 7112390 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 6628307 ถูกใจ, กลีบมะเฟือง ถูกใจ, nhdpun1944 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1146088 ถูกใจ, KuP ถูกใจ, คุณหมาขายาว ถูกใจ, ความเหงาล้อมเราไว้หมดแล้ว ถูกใจ, ผ้าม่านสีแดง ถูกใจรวมถึงอีก 5 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
แสดงความคิดเห็น
ทุกๆท่านช่วยอาเราหน่อยค่ะ ตอนนี้อาเรา ไม่เอาลูกชายแท้ๆของตัวเอง เพราะพฤติกรรมของน้อง
อาของเราอายุ 40 ปี มีลูกชายแท้ๆ 1 คน อายุ 7 ปี และมีลูกบุญธรรมอีก 1 คน อายุ 7 ปี เหมือนกัน
เรื่องมีอยู่ว่า อาของเราเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวตั้งแต่ท้อง ด้วยความที่เป็นห่วงลูก จึงอยากให้ลูกมีพี่น้อง เพราะถ้าลูกชายแท้ๆของเขาโตขึ้นน้องจะได้ไม่โดดเดี่ยวในวันที่แม่น้องไม่อยู่แล้ว
อาเราจึงไปรับอุปการะเด็กกำพร้าแถวบ้านมา1 คน ตอนนั้นไปเอาเด็กคนนั้นมา ตอนนั้นเด็กคนนั้นอายุ 3 ขวบ
บวกกับแถวนั้นไม่มีเด็กเลย
ก็พอดี พอพาเด็กคนนั้นมาอยู่ด้วย
ลูกแท้ๆของอาจึงมีเพื่อนเล่นด้วย
และไม่เหงาหงอยที่จะต้องเล่นคนเดียว
และสิ่งที่อาเราสัมผัสและเห็นได้ชัดนั่นก็คือลูกชายแท้ๆของเขา ดื้อ ซนและหัวรั้นมากอยู่ยาก กินยาก ไม่เอาใครเลย ยกเว้นเรากับอาและยายของเรา
ไม่พอใจมีร้องกรี๊ด ชักดิ้นชักงอ
กับเด็กอีกคนเป็นเด็กแบบเลี้ยงง่ายๆ
ว่านอนสอนง่าย บอกว่าไม่คือไม่ เป็นเด็กไม่ค่อยพูด ออกแนวขี้อาย แต่จะยิ้มและยกมือไหว้ผู้ใหญ่เท่านั้น อยู่กับใครก็ได้ และมีความอดทนอดกลั้นสูง ซึ่งถ้าถามถึงการเลี้ยงดูของเด็กทั้งสองคน ลูกชายแท้ๆของอา ได้รับความรัก
ความเอาใจใส่แบบเต็มเปี่ยมจากอามาก
อยากได้อะไรอาก็พยายามหามาให้
อยากรู้ อยากเห็น อยากอะไร คือได้หมด
แพงแค่ไหนอาเราก็ยอมจ่ายเพื่อความสุขของลูกส่วนเด็กอีกคนโตมากับยายพิการ ก็ไม่เชิงว่าพิการอะไรขนาดนั้นนะคะ คือ ขายายขยับได้แค่ข้างเดียว อีกข้างไม่สามารถทำอะไรได้เลย
แม่น้องอายุ 18 คลอดน้องได้เดือนกว่า
ก็หายสาบสูญไปเลย มารู้อีกว่าแม่น้องเสียก็ตอนน้องอายุขวบกว่าแล้ว พอน้องอายุ 2 ขวบครึ่ง ยายก็มาเสียไปอีก
เสียเพราะอะไรอันนี้เราก็ไม่ทราบเหมือนกัน หลังจากนั้นมาน้องก็อยู่แบบเด็กกาฝาก อยู่แบบอดๆอยากๆ
บ้านคนนุ้นที บ้านคนนี้ที
ไม่มีคนให้ความรัก มีแต่เอาข้าวเอาน้ำ
ให้กิน ให้ที่หลับที่นอนเพราะความสงสาร อาของเราก็เห็นช่วงเวลาชีวิตของเด็กคนนี้มาได้พักใหญ่ จึงตัดสินใจ
ขออุปการะเด็กคนนั้นเป็นลูกบุญธรรม
คนที่เอาไปอยู่ด้วยเขาก็ไม่อะไร
อาเราไปขอเขาก็ให้
อาอยู่ข้างบ้านเรา ส่วนอาเอง
มีอะไรก็จะมาปรึกษาเรา มาคุยกับเรา
ซึ่งเรื่องหลักๆที่จะมาระบายกับเรานั่นก็คือ พฤติกรรมของเด็กทั้งสองคนที่แตกต่างกันอย่างเห็นได้ชัด
ลูกแท้ๆของตัวเองที่ได้รับความรักความเอาใจใส่แบบเต็มเปี่ยม กลับมีพฤติกรรมที่ไม่โอเคเป็นอย่างมาก ในขณะที่เด็กอีกคน อยู่แบบขาดๆมาตั้งแต่เกิด
เด็กคนนั้นกลับมีพฤติกรรมที่ถือว่า
ดีมากๆ จึงอยากจะถามทุกคนว่า
ทำไมอีกคนได้รับอะไรไม่เคยขาดตกบกพร่องถึงมีพฤติกรรม
ด้านลบอะไรแบบนั้น
กับอีกคนที่ขาดมาตั้งแต่เด็ก
ทำไมน้องมีพฤติกรรมในด้านที่ดี
มากกว่า และล่าสุด เหมือนอาเราไม่ค่อยจะเอาลูกแท้ๆของตัวเองแล้ว กลับกลายเป็นว่ารู้สึกโอเคกับลูกบุญธรรมมากกว่า
และตัวอาเองก็รู้สึกไม่โอเคกับอะไรแบบนี้
เหมือนกัน เราเองก็ไม่รู้จะช่วยอายังไง
เราจึงมาขอคำปรึกษาขอความคิดเห็นจากทุกๆท่านในนี้อีกที
ยังไงก็ขอบคุณสำหรับความคิดเห็นและคำปรึกษามากๆนะคะ และต้องขออภัยหากเราพิมพ์ภาษาตกหล่น
หรือมีการเว้นวรรค
ไม่ถูกต้องตรงนี้ก็ต้องขออภัยมาณที่นี้ด้วยนะคะ