ต้องทำไงหนูถึงจะเป็นแบบที่คุณต้องการได้

ในชีวิตหนูเพราะว่าเป็นเด็กไม่ว่าจะพูดอะไรหรือทำอะไรก็ต้องผิดตลอดแม่ว่าจะไม่ได้ทำอะไรก็ตาม ตอนแรกหนูก็คิดว่าที่โดนคงเพราะเราเป็นเด็กนั้นแหละไม่มีอะไรมาก แต่ก็มีจุดให้หนูเริ่มสังเกตมาระยะใหญ่ๆแล้ว คือตั้งแต่เด็กหนูเป็นเด็กที่ไม่มีเพื่อนเลยจนตากับยายต้องเอาเงินไปจ้างเด็กและพี่แถวบ้านให้มาเล่นด้วย เพราะทุกคนในบ้านติดงานแต่พอเงินหมดเด็กมันก็ไปใช่ไหมละ ก็เหมือนแบบเราโดนจ้างมานั่งดื่ม ถ้าเบียร์หมดเราก็ไป ของหนูก็เหมือนแบบนั้นแหละ หนูไม่มีใคร มีแต่คุณอาสองคนที่ต้องคอยดูแลและอยู่ด้วย อาก็พาหนูการ์ตูนเขาบอกว่า ไม่มีเพื่อนไม่เป็นไรอาอยู่กับหนูตลอดนะ ตอนนั้นพ่อแม่ไม่ค่อยโผล่มาเลยเพราะเขาติดงาน บางทีอาจะไปมหาวิทยาลัยหรือไปเที่ยวกับเพื่อนก็ต้องเอาหนูไปด้วย จนเหมือนว่าหนูเป็นภาระไปเลย แต่หลายๆคนก็ชอบดุหนูเพราะเป็นเด็กดื้อแต่มีแค่คุณอาคนแรกที่ชอบพาดูการ์ตูนเขาดูแลหนูดีมากๆเหมือนกับที่ตากับยายทำคือเขาไม่ดุไม่อะไรเลย เขามีแฟนเขาก็พาแฟนมาเล่นกับหนูบ่อยๆเขาก็อธิบายให้แฟนเขาฟังว่าหนูไม่มีเพื่อนพ่อแม่ไม่ว่าง แฟนอาก็จะอยู่กับหนูตลอดที่อยู่ได้ และเรื่องตอนเด็กที่จำได้ไม่ลืมเลยคือตอนที่แม่กลับมาจากทำงานที่ประเทศอื่น แม่เคยจับหัวหนูวัย4ขวบฟาดลงพื้นแล้วเหยียบซ้ำ มีคนอื่นอยู่ที่นั้นเยอะมากแต่ไม่มีใครช่วยหนูเลย เป็นแผลวัยเด็กที่ไม่เคยหายและทุกครั้งที่แม่กลับมาแม่ก็จะทำร้ายหนูตลอดถึงมันจะนานๆทีแต่ก็บอกได้เลยว่ามันเป็นแผลที่ฝั่งลึก…

นี้คือเรื่องตอนเด็กต่อไปเป็นเรื่องตอนโต

ตั้งแต่ตาเสียหนูก็เหมือนไม่มีใคร คุณอาคนแรกก็ติดยาเสพติดอีกคนก็มีลูกมีเมีย เหลือแค่หนูกับยาย ตั้งแต่ตาเสียหนูก็เป็นที่รับอารมณ์ของคนในคนในบ้านหรือก็คือคุณยายของหนู เวลาเขาอารมณ์ไม่ดีหนูกับอาที่ติดยาก็ต้องเป็นที่รับอารมณ์บางทีหนูก็ไม่เกี่ยวแต่ยายก็มักจะมาลงที่หนูตลอดจนหนูต้องถามว่า หนูทำอะไรผิด ทำไมหนูต้องโดนตลอด ยายไม่ได้ตอบและเขาก็พูดว่า ถ้าไม่หยุดพูดกูจะส่งไปอยู่กับแม่ มันทำหนูกลัวเพราะหนูไม่รู้แม่ทำงานอะไรตั้งแต่แม่โกงเงินครอบครัวไป หนูกลัวแม่จะขายหนูมากกว่า. ยายขู่แบบนี้ตลอดที่หนูจะพูดปกป้องตัวเองและเขาชอบเอาไปเล่าให้ป้าฟัง หนูไม่มีโอกาศพูดอะไรเพื่อปกป้องตัวเองเลยเพราะหนูเป็นเด็ก ทุกคนในบ้านไม่ค่อยมีใครสนใจคำที่หนูพูด ไม่มีใครสนใจเลยจนมันกลายเป็นว่าหนูไปคบหากับคนแปลกหน้าหรือก็คือแฟนหนู ทั้งชีวิตตอนนี้มีแค่เขาที่เข้าใจแต่เขาก็ไม่เคยแนะนำในทางที่ผิด หนูเคยถามคนทั้งบ้านว่า รักหนูไหม? ทุกคนก็แค่เงียบ หนูแค่นอยๆและไปต่อไม่เป็นเลยไปอยู่ในห้อง แต่พอน้องสาวอีกคน(อายุเท่าหนูแต่หนูเกิดก่อน1เดือน เราทั้งคู่16-17ค่ะ) น้องสาวไม่แท้หนูเขาก็ถามคนทั้งบ้านด้วยคำถามเดี่ยวกัน แต่ทุกคนก็คำว่า รัก ลูกๆเด็กๆทุกคนในบ้านถามก็ได้คำตอบว่ารักกันหมด แต่กับหนูมันไม่มีอะไรเลย หนูรู้สึกเหมือนแบบ หนูเกิดมาทำไม? หนูไม่เคยอยากตายเลยถ้าให้พูดแบบผู้ใหญ่ๆพูดกัน แต่ก็ไม่เคยคิดนะว่าคนที่ฆ่าตัวตายเขาไร้หัวคิด เพราะเขาก็คิดมาดีแล้วก่อนทำ. หนูจะเป็นหลานคนเดียวที่โดนด่าแรงๆและไม่อะไร ถ้าหนูร้องไห้หนูต้องรอแฟนทำงานเสร็จหนูถึงจะปลดปล่อยความรู้สึกได้. เท่าที่หนูเห็นมาคนในบ้านสวยและหลาอกันหมดแต่หนูไม่ หนูเลยแอบคิดว่า มันเป็นเพราะหนูไม่สวยใช่ไหมทำไมถึงเป็นแบบนี้.

ปัจจุบันหนูก็ยังโดนมาตลอดไม่มีใครพูดกับหนูถ้าไม่มีเหตุผลจริงๆ ถ้าหนูพูดด้วยก็ตอบบ้างและไม่ตอบเลย

หนูไม่ได้เรียนเพราะแม่โกงเงินคนในบ้านค่ะ หนูอยากเรียนอยากอยู่หอหรือห้องพักก็ได้ที่หนูจะได้ไม่รู้สึกแบบนี้ อยากเรียนจริงๆแต่ทุกอย่างมันก็จบเพราะแม่ของหนู. สรุปแล้วหนูต้องทำยังไงมันถึงจะดีพอสำหรับเขา? ขอบคุณที่เปิดพื้นที่ให้ถามและระบายค่ะ🙏🙏