เราน้อยใจมากที่ทำอะไรไม่เคยดีในสายตาเเม่เลยทำไมคนที่ชื่อว่าเป็นเเม่ถึงทำกับเราเหมือนหมูเหมือนหมาเราจะเล่าให้ฟังนะเราโดนเเม่ตีตั้งเเต่เราจำความได้โดนดึงผมโดนตบจนเลือดกำเดาไหลตั้งเเต่ตอนเด็กๆๆโดนบ่อยมากถึงมากจนคนในซอยเราจะเเจ้งเจ้าหน้าที่พ่อเเม่ทำร้ายร่างกายเด็กอะค่ะเเขนขานี่คือซ้ำหมดเราร้องไห้ตลอดเวลาที่นึกเหตุการณ์พวกนั้นเราเสียใจเราทำอะไรผิดทำไมต้องมาตีจนตอนนี้เราโตจนอยู่ม.6เเล้วค่ะก็ยังโดนเมื่อล่าสุดเดือนที่เเล้วเราออกไปเที่ยวกับเพื่อนเราบอกว่าจะไปเเล้วเเม่บอกไม่ให้ไปเเล้วจะตบเราเเต่เราก็ยืนยันที่จะไปเราก็ไปพอกลับมาเราทั้งโดนตบโดนดึงผมโดนบีบคอโดนตบหน้าอกเราสู้นะเเต่เเรงผู้ใหญ่อะเราก็ไม่สามารถสู้ได้อยู่ดีค่ะ เรานี่คือเเบบนานๆออกไปทีเเค่ออกไปเที่ยวบ้านเพื่อนไปกินข้าวกันเฉยๆตามพาสาวัยรุ่นอะ เราท้อมาก เสียใจมากๆด้วย เเม่เราจนบอกเอาเชือกมั้ยเอาไปผูกคอตายอะ เป็นเธอจะคิดยังไง เราโดนตั้งเเต่เด็กจนโตเราไม่เคยที่จะอยากอยู่กับพ่อเเม่ตัวเองเลย พ่อที่ดูเหมือนจะเข้าใจเเต่ไม่เลย ตอนเด็กยิ่งหนักพ่อเเม่ทะเลาะกันเเล้วให้เลือกว่าจะอยู่ทำใครเราบอกจะอยู่กับพ่อเพราะพ่อใจดีกว่าเเม่ร้อยเท่า เเม่ก็มาตีเรากระถืบเรา เราจำฝังใจเลย ตีเราจนล้มลงติดตู้เอาตีนมาถีบคอเราดันติดกับตู้อะให้เราพูดอยู่นั้นว่าจะเลือกใครจนบอกเลือกเเม่ถึงจะหยุดตีเรา โครตเสียใจจจจจ ทำไมต้องมาเจออะไรเเบบนี้ เมื่อวันนี้ล่าสุดเลยโยนเสื้อใส่หน้าเราเอามาให้เราลองทั้งๆที่ไม่เคยถามว่าเราชอบมั้ยอยากได้มั้ย เราโตเเล้วมั้ยมอหกเเล้วอะจะมาซื้อให้อะไรอยู่นี่ซื้อเเต่อะละอันเหมือนของเด็กมาให้เราใส่เราบอกไม่เอา เเต่อันที่เราอยากได้ไม่เคยซื้อให้เลย ทีน้องชายคือซื้อให้ตลอดด่านิดเดียวเวลามันสั่งไม่บอกเเต่ก็จ่ายให้ พอเราสั่งไม่บอกบังคับให้คนในบ้านห้ามจ่าย เราอัดอัดกดดันเก็บกด นี่หรอคะคนที่ขึ้นชื่อว่าเเม่ ทุกคนมีความเห็นว่ายังไงบ้างคะ