ประสบการณ์ชีวิตในครอบครัว ช่างลำบากเหลือเกิน

เหนื่อยมากกับการกระทำหลายๆอย่างของเเม่ ..เราไม่มีพ่อหรอกนะเราอยู่กับเเม่พี่ชายเเละน้อง.ตั้งเเต่เราอายุ7ขวบเราก็โดนส่งไปรร.สถานสงเคราะห์  ใช้ชีวิตคนเดียว  ซึ่งเราไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรมาก เเต่ทำให้เราอดทนขึ้น เรารู้ตอนนั้นเเม่ไม่มีเงิน เราเข้าใจ พอเราได้กลับมาเรียนเถวๆบ้าน เรารู้สึกดีใจมากที่จะได้อยู่ใกล้ๆเเม่ ตอนนั้นป.3 ชีวิตสังคมที่เราอยู่ คือ เเม่ทำงานกลางคืน เพื่อหาเงินส่งเสียให้เรากับน้องเรียนส่วนพี่ชาย ก็หายๆ เรียนบ้างไม่เรียนบ้างติดเพื่อน เราเดินขายของตอนกลางคืน ตั้งเเต่อายุ9-11ปี ขายเพื่อหาเงินใช้ไปในเเต่ล่ะวัน เราก็อายๆ บ้าง  มีวันหนึ่งเเม่พาผู้ชายเข้าอพาร์ทเม้นท์.  ความที่เรายังเด็ก เราจูงมือน้อง3ขวบไปหาเเม่ เราก็พบว่าเเม่....
นั้นเเหละ  เราร้องให้เราเสียใจมาก  ที่เเม่ทำอย่างนั่นเราเข้าใจนะ  ตลอดเวลาที่ผ่านมา เเม่พาเรากับน้องไปนอนด้วยที่รร.  เพราะกลัวว่าเราอยู่ที่บ้านกับน้อง จะหิว เลยพามาอยูใกล้ๆเเม่ เรากัน้องหลับไป จนตื่นกลางดึกได้ยินเสียงเเม่กับผช.คนนั้น  เราได้เเต่นอนน้องให้กอดน้อง พี่ชายกลับมาบ้านก็มากระทืบเรา มาขอเงินเรา วนเวียนอยู่อย่างนี่ เรื่อยมาชีวิตของเรา จนเราอายุ13 ชีวิตเราเริ่มดีขึ้น เเม่หันมาค้าขายยิดๆหน่อย พี่ชายด็ทำงานบ้างไม่ทำบ้สงทุบตีเราเป็นประจำ หาว่าเรากลับบ้านช้าอะไรบ้าง  เราต้องนั่งรถกลับบ้านเเละเดินเข้าบ้านอีก  ระยะทางไม่ใช่ใกล้ๆเลย ส่วนเเม่ พูดจาหยาบคายใส่เรามาก. อีสัส อี   เกิดมาทำไมถ้ากุจะลำบาก เเละจิกหัวตบหน้า กระถืบเรา /เรานึกเสียใจอยู่เหมือนกัน  พี่กับน้องไม่เคยโดนเเม่ตีเลย มีเเต่เราที่คอยรองตีนให้พวกเขาตี  TT    ... ทุกวันนี้เราก็โดนด่าโดนตีอยู่เหมือนเดิม เวลาเราจะปรึกษาเเม่  เเกก็จะด่าว่าเรา    เราชินเเล้ว  เรื่องเงินค่าใช้จ่ายที่เราไปเรียนหนังสือ  เเกให้เราทุกๆวันจ-ศไปร.ร เเกก็จะบ่นทุกวัน  ว่าหาเงินเองไม่เป็นหรอขอเเต่เงินกู เอิ่ม...  #ขอคำปรึกษาครอบครัวให้เราหน่อย#