สวัสดีค่ะ หนูอายุ15ปี ปีนี้16ค่ะ หนูมีความคิดมากเครียดกังวลมากค่ะ เพราะหนูกลัวว่าวันนึงจะสูญเสียคนในครอบครัว หรือคนที่หนูรักไป หนูเข้าใจค่ะว่าทุกคนเกิดมาก็ต้องตายอยู่แล้ว แต่บางทีหนูก็กลัวมาก วันนี้หนูไม่ยอมกินข้าวเลยค่ะ หนูเคยมีความคิดแบบนี้เมื่อประมาณเดือนพฤษาปีที่แล้ว เพราะปิดยาวโควิด พอมาปีนี้ช่วงเดือนมีนา เมษาก็กลับมาคิดเรื่องนี้ใหม่ค่ะ แต่ปีนี้คิดมากกว่าเดิมเยอะมากค่ะ เพราะว่าปีที่แล้วอยู่กับเพื่อนที่สนิทกัน แต่ตอนนี้เราแยกย้ายกันไปเรียนที่ใหม่ค่ะเพราะจบม.ต้น หนูกลัวมากๆค่ะ หนูอายุแค่นี้หนูก็ไม่รู้ว่าจะเครียดไปทำไม แต่สมอง ความคิดของหนูมันคิดไปเองค่ะ หนูพยายามไม่คิดแล้ว แต่บางทีหนูก็ยอมรับได้ค่ะ บางทีก็เครียดมากๆจนอยากร้องไห้ หนูปรึกษาเพื่อนทุกคนเลยค่ะ ทุกคนก็ให้กำลังใจที่ดี หนูก็กลัวจะเป็นโรคซึมเศร้า โรคแพนิค หรือแม้แต่ไบโพล่าร์ค่ะ เพราะเดี๋ยวหนูก็ยอมรับได้ เดี๋ยวก็ทำใจไม่ได้ แต่หนูไม่กล้าบอกครอบครัวไม่กล้าที่จะบอกว่าพาไปหาหมอเพราะคิดเรื่องนั้นเรื่องนี้ หนูรู้ค่ะว่ามันเป็นสัจธรรมของโลก สัจธรรมของชีวิตทุกคน แต่หนูกลัวมากค่ะ กลัวคนที่หนูรักไม่อยู่ กลัวแม้แต่ตัวเองจะตาย 😥
โรคกลัวความตาย กลัวการสูญเสีย