สวัสดีคะ เพื่อนๆพันทิป
ดิฉันเป็นคุณแม่เลียงเดียว มีลูกแฝด ๒ คน
ดิฉันรู้สึกเหนื่อยลากับชีวิตม่าก ไม่มีที่ระบายเลย ก็เลยตัดสินใจลองเขียนระบายที่นี่ดู
ดิฉันตั้งครรภ์มาคนเดียว ไปหาหมอ ไปคลอดลูกคนเดียว เลียงลูกคนเดียว หากินเลียงลูกก็คนเดียว
ตองแรกๆฉันยังมีกำลังใจม่าก ใจฉันสู้เพื่อลูกม่าก แต่ตอนนี่เข้าปีที่ ๖ แล้ว ฉันเริ่มรู้สึกเหนื่อย ทอใจ ไม่อยากเจอหน้าลูก ไม่อยากเจอหน้าผู้คน บางครั้งรู้สึกไม่อยากมีชวิตอยู่เลย
ฉันรู้สึกไร้ค่า ไร้ความหมาย คิดว่าตัวแองเป็นแม่ที่ไม่ดี
บางครั้งฉันอยาก หนีม่าก แต่ถ่าฉันไป ลูกก็จะไม่มีที่พึง ดิฉันสงสารลูกม่าก ที่มีแม่อยางฉัน
ฉันรู้สึกพิดมาก ฉันไม่น่าให้ กำเนิดพวกเขามา ให้มีชีวิตลำบากกับฉันเลย
ฉันหนีไปไหนไม่ได้เลย ฉันไม่มีคนที่ไว้ใจ เพื่อเล่าเรื่องในใจ ทุกๆวันที่ฉันตื่นมา ฉันรู้สึกอยากตาย ไม่อยากตื่นจากที่นอน อยากนอนหลับตลด
ดิฉันเป็นคุณแม่เลียงเดียว มีลูกแฝด ๒ คน รุ้สึกทอใจ ไร้ค่า ไม่อยากลืมตา
ดิฉันเป็นคุณแม่เลียงเดียว มีลูกแฝด ๒ คน
ดิฉันรู้สึกเหนื่อยลากับชีวิตม่าก ไม่มีที่ระบายเลย ก็เลยตัดสินใจลองเขียนระบายที่นี่ดู
ดิฉันตั้งครรภ์มาคนเดียว ไปหาหมอ ไปคลอดลูกคนเดียว เลียงลูกคนเดียว หากินเลียงลูกก็คนเดียว
ตองแรกๆฉันยังมีกำลังใจม่าก ใจฉันสู้เพื่อลูกม่าก แต่ตอนนี่เข้าปีที่ ๖ แล้ว ฉันเริ่มรู้สึกเหนื่อย ทอใจ ไม่อยากเจอหน้าลูก ไม่อยากเจอหน้าผู้คน บางครั้งรู้สึกไม่อยากมีชวิตอยู่เลย
ฉันรู้สึกไร้ค่า ไร้ความหมาย คิดว่าตัวแองเป็นแม่ที่ไม่ดี
บางครั้งฉันอยาก หนีม่าก แต่ถ่าฉันไป ลูกก็จะไม่มีที่พึง ดิฉันสงสารลูกม่าก ที่มีแม่อยางฉัน
ฉันรู้สึกพิดมาก ฉันไม่น่าให้ กำเนิดพวกเขามา ให้มีชีวิตลำบากกับฉันเลย
ฉันหนีไปไหนไม่ได้เลย ฉันไม่มีคนที่ไว้ใจ เพื่อเล่าเรื่องในใจ ทุกๆวันที่ฉันตื่นมา ฉันรู้สึกอยากตาย ไม่อยากตื่นจากที่นอน อยากนอนหลับตลด