สวัสดีครับ ผมตั้งกระทู้นี่เพื่อ มาระบาย เฉยๆครับ คือไม่สามารถ คุยกับใครได้เลย
ทุกวันนี้ มีครอบครัว มีลูก1 คน แต่อยู่กันเหมือนไม่ใช้ครอบครัว ผมทำงาน แต่เช้า ต้องรีบตื่น เช้า จัดของ ทำอาหาร พาลูกอาบน้ำ แปรงฟัน ทานข้าว ไปส่งโรงเรียน เป็นประจำทุกวัน ซึ้งคนเป็นแม่ ไม่เคยคิดจะช่วยเลย งานบ้าน ไม่ทำ อะไรไม่จับ ให้เอาลูกนอน ก็เหมือนไม่อยากทำ แถมหงุดงิดใส่ลูกด้วย ซึ้งทุกวันนี้ ผมเป็นคนเดียวที่ต้องทำ ลูกไม่สบาย ป่วย ก็ไม่เคย ลางาน มาดู จะให้มาดูลูก ก็อ้างสารพัดว่า ที่ทำงาน ไม่ให้ลา เหนื่อย ซึ้ง ช่วงแรก ผมก็ทำแทนหมด ผมเคยพูดคุยเรื่องงาน ลาออกดีไหม หางานใหม่ เพราะ เวลาทำงาน เข้า 8.00 เลิก อีกที 19:00 บางวัน 2 ทุ่ม แถมไม่มีวันหยุด หยุดโดนหักเงิน หยุดติดต่อกัน ก็โดนหักเพิ่มขึ้น ซึ้ง งานมองแล้ว ไม่โอเค ไม่มีเวลา ดูแลลูก หรือ ช่วยกันได้เลย ซึ้ง เป็นแบบนี้ทุกวัน เหมือนผมเลี้ยงคนเดียว มันเลยเกิดอาการ เครียด เศร้า หน่าย เบื่อ เคยมีอารมณ์ ชัววูบหนึ่ง ทิ้งทุกอย่างเลย อยากจะร้องไห้แต่ละวัน บางวัน ลูกไม่งี่เง่า ไม่ร้องไห้ ก็ จะขึ้นหน่อย บางวัน งอแง จนบางที เราเคยอารมณ์เสียใส่ด้วย หลายๆอย่าง มัน ทับถมๆ เรื่อยมา
แค่อยากระบายเหมือนเลี้ยงลูกคนเดียว
ทุกวันนี้ มีครอบครัว มีลูก1 คน แต่อยู่กันเหมือนไม่ใช้ครอบครัว ผมทำงาน แต่เช้า ต้องรีบตื่น เช้า จัดของ ทำอาหาร พาลูกอาบน้ำ แปรงฟัน ทานข้าว ไปส่งโรงเรียน เป็นประจำทุกวัน ซึ้งคนเป็นแม่ ไม่เคยคิดจะช่วยเลย งานบ้าน ไม่ทำ อะไรไม่จับ ให้เอาลูกนอน ก็เหมือนไม่อยากทำ แถมหงุดงิดใส่ลูกด้วย ซึ้งทุกวันนี้ ผมเป็นคนเดียวที่ต้องทำ ลูกไม่สบาย ป่วย ก็ไม่เคย ลางาน มาดู จะให้มาดูลูก ก็อ้างสารพัดว่า ที่ทำงาน ไม่ให้ลา เหนื่อย ซึ้ง ช่วงแรก ผมก็ทำแทนหมด ผมเคยพูดคุยเรื่องงาน ลาออกดีไหม หางานใหม่ เพราะ เวลาทำงาน เข้า 8.00 เลิก อีกที 19:00 บางวัน 2 ทุ่ม แถมไม่มีวันหยุด หยุดโดนหักเงิน หยุดติดต่อกัน ก็โดนหักเพิ่มขึ้น ซึ้ง งานมองแล้ว ไม่โอเค ไม่มีเวลา ดูแลลูก หรือ ช่วยกันได้เลย ซึ้ง เป็นแบบนี้ทุกวัน เหมือนผมเลี้ยงคนเดียว มันเลยเกิดอาการ เครียด เศร้า หน่าย เบื่อ เคยมีอารมณ์ ชัววูบหนึ่ง ทิ้งทุกอย่างเลย อยากจะร้องไห้แต่ละวัน บางวัน ลูกไม่งี่เง่า ไม่ร้องไห้ ก็ จะขึ้นหน่อย บางวัน งอแง จนบางที เราเคยอารมณ์เสียใส่ด้วย หลายๆอย่าง มัน ทับถมๆ เรื่อยมา