เมื่อก่อนกินกาแฟทุกวันเลย กินแบบติดอะ
แรกๆก้อใจสั่น แต่หลังๆเพราะความชินกระมังเลยมาในรูปแบบหลับไม่ลงแทน แม้ไม่ได้กินกาแฟก้อตาม
กินอยู่ประมาณปีสองปี ข้าวก้อไม่ค่อยตรงเวลาเท่าไหร่ หลังจากนั้นก้อเลิกกินไปเลยแบบค่อยๆเลิกก้อทำได้นะอิอิ
เลิกกินมาปีกว่าแล้ว ก้อไม่มีอะไรแค่หลับง่ายขึ้น แต่ตื่นเต้นง่าย หงุดหงิดง่าย เลยกินพวกชานมชาเย็นแทน มันก้อหาย แต่ผลคือใจสั่นกับอะไรแบบนี้ง่าย
พองี้ก้อต้องเลิกกินไปอีก ไม่ชอบกินหรอกข้าว มารู้ตัวอีกที เป็นโรคกระเพาะอาหาร ซึ่งก้อไปหาหมอได้ยามากินก้อหายนึกว่าไม่เป็นอะไรแล้ว
ผ่านมาสักครึ่งปีความที่ไปกินข้าวกับเพื่อนร่วมกลุ่มและอยากลองแอลกอฮอล์(เบียร์) ก้อเลยจัดไปเต็มๆ ตอนกินไม่รู้สึกอะไร แค่ร้อนๆ แต่นี่คือไม่เมาเลย
ตอนเช้าตื่นมาดันอาการเป็นแบบกรดไหลย้อยอะ เหมือนอะไรจุกคอ ปวดท้อง ก้อไปหาหมอ ได้ยาลดกรดมากิน ก้อดีขึ้น ใช้เวลาเป็นเดือน ตอนนั้นคือกินได้แต่อาหารอ่อน กินเผ็ดติดเดียวเป็นปวดท้อง ตอนนี้คือเหลือแค่รู้สึกมีอะไรจุกคอแค่นั้น ปรับพฤติกรรมการกินและเลือกของกินทุกอย่าง จากที่กินอะไรก้อได้ก้อต้องเปลี่ยนเป็นไม่ได้เด็ดขาด ต้องเลือกต้องดู อะไรเปรี้ยวอะไรเผ็ดอะไรมันเกินต้องเลี่ยง แอลกอฮอล์ชากาแฟก้อคือไม่แตะอีกเลย จนมันดีขึ้นอะ เราสามารถกินอาหารธรรมดาได้ กินที่อยากกินได้ไม่ต้องกินแต่ข้าวต้ม แค่ต้องเลี่ยงของที่ทำให้เกิดอาการ
เล่ามายาวแต่ประเด็นคือเรื่องนอนคือ ปกติเรานอน 3-4 ชั่วโมงได้ แต่ตอนนี้มันต้องมากกว่านั้น ซึ่งบางวันนอนแต่นั้นก้ออยู่ได้ แต่มันจะแบบมีช่วงที่ล้า แบบกินข้าวเที่ยงเสร็จปุ้บ อิ่มหรือไม่อิ่มก้อจะง่วงแบบไม่มีอะไรกั้น ที่สำคัญคือหลับแบบฝืนไม่ได้ มีคนเรียกก้อตื่นอยู่ แต่ก้อมีเคยหลับทั้งที่ยืนแบบเหมือนคนเป็นลม แต่ไม่ได้เป็นลม มันคือการหลับ แต่ไม่ได้เป็นบ่อยนะ แค่ในวันที่นอนน้อยกว่า 3-4 ชั่วโมง
ปัจจุบันคือยังดีได้กินได้นอนตามที่ตัวเองต้องการอยู่ เรื่องหลับๆจึงยังไม่ได้เป็นปัญหา แต่ต่อไปคิดว่าน่าจะต้องนอนน้อยกว่านี้ ไอ้เราก้อแบบทำไงให้ตื่นดีกาแฟก้อกินไม่ได้ ไม่กินก้อต้องมีหลับอีกแน่ๆ ในเวลางาน แบบเวลาไหนว่างได้หลับปุ้บ กลัวว่าจะหลับแล้วอะไรก้อปลุกไม่ตื่น แล้วมันไปส่งผลกับงานเราอะ
นี่ก้อนอนกลางคืนแล้ว 5-6ชั่วโมง แต่พอวันไหนจริงๆมันก้อหลับกลางวันอยู่ดี คนอื่นหลับแป้บเดียวตื่นได้ แต่เราถ้าได้ตื่นแล้วคือตื่น ถ้าได้หลับแล้วคือหายไปเลยจ้า
ประมาณนี้
คนที่กินกาแฟไม่ได้ ทำยังไงไม่ให้หลับแบบชห วายวอดดี
แรกๆก้อใจสั่น แต่หลังๆเพราะความชินกระมังเลยมาในรูปแบบหลับไม่ลงแทน แม้ไม่ได้กินกาแฟก้อตาม
กินอยู่ประมาณปีสองปี ข้าวก้อไม่ค่อยตรงเวลาเท่าไหร่ หลังจากนั้นก้อเลิกกินไปเลยแบบค่อยๆเลิกก้อทำได้นะอิอิ
เลิกกินมาปีกว่าแล้ว ก้อไม่มีอะไรแค่หลับง่ายขึ้น แต่ตื่นเต้นง่าย หงุดหงิดง่าย เลยกินพวกชานมชาเย็นแทน มันก้อหาย แต่ผลคือใจสั่นกับอะไรแบบนี้ง่าย
พองี้ก้อต้องเลิกกินไปอีก ไม่ชอบกินหรอกข้าว มารู้ตัวอีกที เป็นโรคกระเพาะอาหาร ซึ่งก้อไปหาหมอได้ยามากินก้อหายนึกว่าไม่เป็นอะไรแล้ว
ผ่านมาสักครึ่งปีความที่ไปกินข้าวกับเพื่อนร่วมกลุ่มและอยากลองแอลกอฮอล์(เบียร์) ก้อเลยจัดไปเต็มๆ ตอนกินไม่รู้สึกอะไร แค่ร้อนๆ แต่นี่คือไม่เมาเลย
ตอนเช้าตื่นมาดันอาการเป็นแบบกรดไหลย้อยอะ เหมือนอะไรจุกคอ ปวดท้อง ก้อไปหาหมอ ได้ยาลดกรดมากิน ก้อดีขึ้น ใช้เวลาเป็นเดือน ตอนนั้นคือกินได้แต่อาหารอ่อน กินเผ็ดติดเดียวเป็นปวดท้อง ตอนนี้คือเหลือแค่รู้สึกมีอะไรจุกคอแค่นั้น ปรับพฤติกรรมการกินและเลือกของกินทุกอย่าง จากที่กินอะไรก้อได้ก้อต้องเปลี่ยนเป็นไม่ได้เด็ดขาด ต้องเลือกต้องดู อะไรเปรี้ยวอะไรเผ็ดอะไรมันเกินต้องเลี่ยง แอลกอฮอล์ชากาแฟก้อคือไม่แตะอีกเลย จนมันดีขึ้นอะ เราสามารถกินอาหารธรรมดาได้ กินที่อยากกินได้ไม่ต้องกินแต่ข้าวต้ม แค่ต้องเลี่ยงของที่ทำให้เกิดอาการ
เล่ามายาวแต่ประเด็นคือเรื่องนอนคือ ปกติเรานอน 3-4 ชั่วโมงได้ แต่ตอนนี้มันต้องมากกว่านั้น ซึ่งบางวันนอนแต่นั้นก้ออยู่ได้ แต่มันจะแบบมีช่วงที่ล้า แบบกินข้าวเที่ยงเสร็จปุ้บ อิ่มหรือไม่อิ่มก้อจะง่วงแบบไม่มีอะไรกั้น ที่สำคัญคือหลับแบบฝืนไม่ได้ มีคนเรียกก้อตื่นอยู่ แต่ก้อมีเคยหลับทั้งที่ยืนแบบเหมือนคนเป็นลม แต่ไม่ได้เป็นลม มันคือการหลับ แต่ไม่ได้เป็นบ่อยนะ แค่ในวันที่นอนน้อยกว่า 3-4 ชั่วโมง
ปัจจุบันคือยังดีได้กินได้นอนตามที่ตัวเองต้องการอยู่ เรื่องหลับๆจึงยังไม่ได้เป็นปัญหา แต่ต่อไปคิดว่าน่าจะต้องนอนน้อยกว่านี้ ไอ้เราก้อแบบทำไงให้ตื่นดีกาแฟก้อกินไม่ได้ ไม่กินก้อต้องมีหลับอีกแน่ๆ ในเวลางาน แบบเวลาไหนว่างได้หลับปุ้บ กลัวว่าจะหลับแล้วอะไรก้อปลุกไม่ตื่น แล้วมันไปส่งผลกับงานเราอะ
นี่ก้อนอนกลางคืนแล้ว 5-6ชั่วโมง แต่พอวันไหนจริงๆมันก้อหลับกลางวันอยู่ดี คนอื่นหลับแป้บเดียวตื่นได้ แต่เราถ้าได้ตื่นแล้วคือตื่น ถ้าได้หลับแล้วคือหายไปเลยจ้า
ประมาณนี้