ทะเลาะกับแม่บ่อยมาก ทำแม่ร้องไห้หลายครั้งแล้วด้วย ใครพอมีวิธีแก้ไหมคะ

คือเรากับแม่เนี่ย ถ้าคนอื่นมองภายนอกคงมองว่ารักกันดี อบอุ่น แต่...ที่จริงแล้วคือ เราทะเลาะกันบ่อยมากคะไม่รู้เป็นเพราะอะไร เรื่องบางเรื่องที่มันเรื่องเล็กแม่จะทำให้มันใหญ่เสมอจนเราต้องทะเลาะกันตอนเด็กๆเราเป็นเด็กที่ขี้แยมากค่ะ เอะอะก็ร้องไห้แล้วแถมร้องนานมากด้วย แน่นอนว่าท่านทั้งสองต้องรำคาญ พอเริ่มโตมา เวลาทะเลาะกันจำได้ว่าตอนป.6ที่เราเป็นนักวอเลย์บอล แล้วต้องซ้อมกลับบ้านมืดหน่อย จะโดนด่าและโดนตีตลอดพ่อกับแม่ก็บอกให้เลิกเล่นวอลเลย์บอลแต่คือเรารักในสิ่งนั้น ก็เลยเริ่มทะเลาะกัน ไปๆมาๆแม่จะเอาอดีตมาพูดตลอด ว่า ตอนเด็กก็ขี้แยโตมาก็ดื้อ รู้งี้น่าจะทิ้งไม่เลี้ยงมาจนโตหรอก (บางคนอาจเข้าใจว่าแม่พูดเล่น แต่คือด้วยความเราเป็นเด็ก เราเลยจำคำนั้นขึ้นใจมาจนถึงทุกวันนี้ค่ะ)พอขึ้นม.1เราก็ตัดสินใจเลิกเล่นวอเลย์บอล แต่ว่ามันได้สร้างกำแพงในใจกลายเป็นคนที่มีความลับไม่บอกพ่อแม่เป็นคนที่ชอบอิสระมากๆค่ะไม่ชอบอยู่ในกรอบแต่ไม่ได้เป็นเด็กเกเรนะคะ การเรียนเราสอบได้ที่1เกือบทุกครั้ง และมีแค่เรื่องเรียนเท่านั้นแหละค่ะที่พ่อแม่จะเห็นข้อดีรู้สึกอึดอัดเวลาอยู่กับท่านคะอยากถามผู้รู้ช่วยบอกแนวทางหน่อยคะ