เราโกรธมากๆ เราก็ไม่รู้ว่าเราเป็นอะไร อยู่ดีๆน้ำตาไหลออกมาเฉยเลย เราเป็นแบบนี้บ่อยค่ะ ตอนเด็กเราเป็นคนขี้แยมาก นิดๆหน่อยๆห็ร้องไห้ ตอนเด็กร้องไห้คิดถึงแม่เป็นประจำตอนเราไปเรียน โตมาก็ขี้แยอยู่ดี แค่โดนด่านิดเดียวก็ร้องแล้ว ดูงี่เง่าใช่มั้ยคะ เราก็ไม่อยากเป็นแบบนี้ แต่มันเลิกไม่ได้ น้ำตาเราไหลออกมาเองตลอดทั้งที่ไม่อยากร้อง วันนี้ที่เราโกรธมากๆ เราไม่ได้เสียใจ เราแค่รู้สึกแย่แค่โกรธ เราไม่ได้ก้าวร้าวค่ะ แต่ร้องไห้แทน น้ำตามันไหลออกมาเฉยเลย ควบคุมไม่ได้ ไม่ได้จะร้องไห้ด้วยซ้ำ อยู่ดีๆก็โดนแม่ว่าค่ะ งงเลย แม่ว่าเราว่า ... จะร้องไห้ทำไม ไม่ชอบเลยที่เป็นแบบนี้เลย อะไรไม่เป็นเรื่อง ( ... แปลว่า ชื่อของเรานะคะ )  บ่อยค่ะที่เราน้ำตาไหลแล้วโดนว่า แล้วก็โดนด่าบ่อยด้วยว่ามีปัญหา เราอยากร้องที่ไหนวะ เรารู้ค่ะปกติน้ำเสียงแม่จะเป็นน้ำเสียงปกติเลย แต่พอไม่พอใจหรือโกรธเรา ก็จะน้ำเสียงแบบที่คนที่โกรธ เราแค่อยากระบายอ่ะค่ะ อยากมีคนฟังบ้างเราเก็บไว้คนเดียวมันค้างคามันอึดอัด อย่าว่าเรานะ เราไม่ได้โลกสวย เราแค่อยากมีเพื่อนที่ฟังเราทุกๆเรื่องค่ะ