💫🕛💫🚀 แดนศิวิไลซ์ ( หลงกาล ภาค 2 ) ตอนที่ 53 🚀💫🕛💫

กระทู้คำถาม
ระหว่างช่วงเวลาเดือนหนึ่ง หลังจากการรวมสองแผ่นดินเหนือและใต้เป็นหนึ่งเดียวภายใต้ระบอบจักรวรรดินิยมโดยจักรพรรดิเนรอสจำแลงซึ่งภายใต้ร่างนั้นคือเร็พไทเลี่ยนตัวหัวหน้า และสถาปนาออเรเคิลเป็นจักรพรรดินีเคียงคู่กับตน โดยมี "สัญญาลับ" คือการยอมรับเชื้อพันธ์ุต่างดาวมาผสมข้ามสายพันธ์ุมนุษย์ของออเรเคิล แลกกับความเป็นใหญ่ สาเหตุสำคัญอีกประการหนึ่งที่ทำให้นางยอมก็เพราะเนรอสจำแลงนั้นไม่นิยมอิสตรี ดังนั้นนางจะไม่ถูกล่วงละเมิดทางเพศ เพียงรับเชื้อด้วยการฉีดยาเท่านั้น ดังนั้นนางจึงยินยอม และเป็นอันว่าสมความมุ่งหมาย...ทั้งสองฝ่าย

แต่การครอบครองแอตแลนติสนั้น ก็ใช่ว่าจะราบรื่นไปเสียทุกอย่าง เพราะฝ่ายเร็พไทเลี่ยนต้องสูญเสียพวกของตนไปหลายตนเมื่อต้องปะทะกับกองทัพมนุษย์หมาป่าซึ่งนำโดยลาลูน่าในคืนเดือนเพ็ญที่ผ่านมา และทำให้ฝ่ายตนถูกเปิดโปงอีกต่างหากเมื่อเร็พไทเลี่ยนหลายๆ ตนซึ่งจำแลงตัวเป็นมนุษย์ หรือแฝงตัวในร่างมนุษย์ต้องเปิดเผยตัวออกมาต่อสู้กับเหล่ามนุษย์หมาป่า และชาวแอตแลนติสเป็นจำนวนมากมองเห็นเหตุการณ์นั้น ผลที่ตามมาในภายหลังคือ ชาวแอตแลนติสซึ่งเคยหลงเชื่อว่าพวกตนอยู่กับจักรพรรดิตัวจริงเกิดแตกเป็นสองฝ่าย ฝ่ายหนึ่งเห็นว่าเนรอสในพระราชวังทางใต้ไม่น่าจะใช่เนรอสตัวจริงอีกต่อไปแล้ว น่าจะเป็นผู้มาจากต่างพิภพซึ่งเป็นหัวหน้าหรือประมุข และต้องการได้จักรพรรดิองค์จริงกลับคืนมา โดยเฉพาะอย่างยิ่งฝ่ายที่อยู่ทางเหนือ ด้วยเหตุดังกล่าว ทำให้ชาวแอตแลนติสทางเหนือเริ่มแข็งข้อต่อฝ่ายใต้ มีการต่อสู้กับทหารฝ่ายใต้อยู่เนืองๆ และหลายครั้งจับได้ว่ามีเร็พไทเลี่ยนแปลงตัวหรือแฝงตัวในหมู่ชน ดังนั้น การต่อสู้และเรียกร้องอิสรภาพของฝ่ายเหนือจึงดำเนินไปอย่างเข้มข้นหนักข้อขึ้นทุกที ทั้งๆ ที่พวกเขาไม่ทราบว่า อดีตผู้นำและมิตรของพวกตนอย่าง จักรพรรดิเนรอสองค์จริง อิบิคัส เซบาสเต็น ไดโอเซนัส เฮโรดัส ฯลฯ และกัปตันวันชนะพร้อมด้วยชาวคณะ พวกเขาขณะนี้อยู่ที่ไหน เป็นตายร้ายดีอย่างไร แต่ในใจของชาวเหนือทุกคน รวมทั้งชาวใต้ที่เคลือบแคลงสงสัยไม่ไว้วางใจจักรพรรดิจำแลงทางใต้ เชื่อว่าสักวันหนึ่ง พวกเขาเหล่านั้นจะกลับมาร่วมต่อสู้ เพื่อช่วยกอบกู้อิสรภาพและขับไล่หรือกำจัดชนต่างพิภพจนสำเร็จ

ดังนั้น การแข็งข้อของชาวนครรัฐต่างๆ จึงเกิดขึ้นและลุกลามไปทั่ว ซึ่งทำให้จักรพรรดิตัวปลอมไม่อาจนิ่งเฉยได้ จึงต้องส่งกองกำลังฝ่ายใต้ซึ่งมีทั้งทหารที่เป็นชาวแอตแลนติสแท้ๆ และพวกที่มีร่างแฝง หรือพวกที่เร็พไทเลี่ยนปลอมแปลงตัวไปปราบปราม ฝ่ายเหนืออันที่จริงเริ่มมีจำนวนมากกว่า แต่อ่อนด้อยกว่าทางด้านอาวุธยุทโธปกรณ์ ก็ร่วมแรงร่วมใจกันต่อสู้เต็มกำลัง และสูญเสียเป็นจำนวนมาก แต่ฝ่ายใต้ก็สูญเสียไม่น้อยเช่นกัน และฝ่ายใต้ซึ่งเป็นพวกเร็พไทเลี่ยนยังมีข้อจำกัดอยู่ข้อหนึ่งซึ่งจักรพรรดิจำแลงสั่งกำชับ

"สำหรับพวกเรา จงพยายามต่อสู้ด้วยร่างของมนุษย์ให้ถึงที่สุด ไม่จำเป็นจริงๆ อย่าออกจากร่างแฝงสำหรับพวกที่แฝงร่าง และอย่าแปลงร่างกลับเป็นร่างเดิมสำหรับพวกที่แปลงร่างเป็นมนุษย์ เพื่อหลีกเลี่ยงการถูกแทรกแซงจากอารยธรรมภายนอก! ข้าทราบว่ามีสองพวกซึ่งกำลังจับตามองสถานการณ์อยู่ตลอดเวลา พวกหนึ่งมาจากเนโอโซรอส อีกพวกหนึ่งมาจากอีกดาราจักรหนึ่ง! ด้วยกฏระเบียบของพวกเขา พวกเขาจะไม่เข้ามายุ่งเกี่ยว ถ้าเราทำให้เป็นเสมือนสงครามระหว่างชาวโลกด้วยกัน แต่ถ้าพวกเราเปิดหน้าเปิดตัวอย่างชัดเจน เราก็อาจจะถูกแทรกแซงขัดขวางได้ โดยเฉพาะจากพวกชาวเนโอโซรอส"

"ไม่เห็นจำเป็นต้องเกรงกลัวพวกมันเลยนี่ขอรับ ท่านหัวหน้า" เร็พไทเลี่ยนผู้แฝงร่างคนผู้หนึ่งกล่าวค้านในที่ประชุมใหญ่ของเร็พไทเลี่ยนซึ่งตั้งอยู่ใต้ดิน ใต้พระราชวังทางใต้ "กองทัพของพวกเราในอวกาศยังมีอีกมาก ถ้าระดมพลมายังโลก พวกเราจะพ่ายแพ้พวกมันหรือ ?"

"การสงคราม ไม่อาจล่วงรู้ได้ล่วงหน้าดอก ว่าใครจะแพ้ ใครจะชนะ" เนรอสจำแลงกล่าว "แต่เราต้องไม่บุ่มบ่าม พวกเรากลมกลืนเข้ากับชาวโลกแบบนี้ดีแล้ว รอให้ข้าได้รัชทายาทผู้ประกอบด้วยสองสายพันธ์ุเสียก่อน! เขาจะเป็นผู้มีสายพันธ์ุใหม่ที่เข้มแข็งกว่าพวกเราด้วย เข้มแข็งกว่าพวกเนโอโซรอสด้วย และอาจจะเข้มแข็งกว่าพวกที่มาจากอีกดาราจักรนั้นเสียด้วยซ้ำ!!"

"ขอเรียนถามท่านหัวหน้า เหตุใดท่านจึงมั่นใจเช่นนั้นขอรับ ?" เร็พไทเลี่ยนผู้แปลงร่างเป็นชาวแอตแลนติสอีกคนหนึ่งยกมือขึ้นถาม

"เพราะเขาจะสามารถปรับตัวเข้ากับโลกนี้ได้อย่างสบาย บวกกับความแข็งแกร่งที่มีมาแต่ดั้งเดิมของชนเหล่านั้น เขาจะเป็นสายพันธุ์พิเศษที่จะแพร่พันธุ์ไปทั่วดาวโลกดวงนี้ และไปถึงดาวดวงอื่นซึ่งเป็นเป้าหมายอาณานิคมของเรา! ถึงตอนนั้น พวกเราก็ไม่ต้องเกรงกลัวใคร ไม่ว่าจะเป็นพวกที่มาจากอีกดาราจักรหนึ่งหรือว่าพวกไหนทั้งนั้น พวกเนโอโซรอส ยิ่งไม่อยู่ในสายตา !!"

"ถ้าอย่างนั้น ความเป็นเจ้าแห่งดาราจักรแห่งชนชาวเรา ก็คงอยู่ไม่ไกลเกินเอื้อม..." เร็พไทเลี่ยนในร่างชายชราคนหนึ่งกล่าวพร้อมกับยกมือลูบหนวดเครา

"ก็น่าจะเป็นเช่นนั้นแหละ ท่านผู้เฒ่า" เนรอสจำแลงตอบ

"แล้วถึงตอนนี้ จักรพรรดินีของท่าน เริ่มตั้งครรภ์แล้วหรือ ?" ชายชรานั้นถามอีก

"การปฏิสนธิเกิดขึ้นเรียบร้อยแล้ว..." เนรอสจำแลงกล่าวด้วยสีหน้าพึงพอใจ"

"ตรวจสอบเพศของเด็กแล้วหรือ ?"

"ตรวจแล้ว...และเป็นเพศชาย!"

เหล่าเร็พไทเลี่ยนส่งเสียงฮือฮาอันเต็มด้วยปีติ

"ถ้าเช่นนั้น จักรพรรดินี ต้องการการระแวดระวัง อารักขา อย่างแข็งขันมั่นคง! จนกว่านางจะคลอดรัชทายาท!!" ชายชรานั้นกล่าวเสริม

"แน่นอน...ท่านผู้เฒ่า และทุกคน ไม่ต้องห่วง! ถ้ามีสิ่งแปลกประหลาดอันใดกล้ำกรายเข้ามา พวกเราจะรู้ได้ทันที!! และจะจัดการกับผู้บุกรุกขั้นเด็ดขาดแน่นอน จะต้องไม่มีผู้ใดขัดขวางกำเนิดของรัชทายาทแห่งข้าได้!! เอาละ...ทุกคน แยกย้ายกันไปได้แล้ว พวกไหนจะไปจัดการกับพวกแข็งข้อกบฏในรัฐใดก็จงไปจัดการเสีย! อย่าลืม...พยายามซ่อนตัวจริงของเราเข้าไว้ ไม่จำเป็นต้องเผยตัว แค่ยานบิน และอาวุธต่างๆ ที่เรามีอยู่ ก็ได้เปรียบเหนือกว่าชาวเมืองเหล่านั้นอย่างมากมายอยู่แล้ว"

"ขอรับ ท่านหัวหน้า" เหล่าเร็พไทเลี่ยนในร่างมนุษย์ทั้งปวงน้อมกายตอบรับพร้อมกัน จากนั้นจึงเลิกประชุม แยกย้ายกันไปเป็นกลุ่มๆ

ส่วนเนรอสจำแลง กลับขึ้นสู่ตำหนัก เข้าสู่ห้องนอนของออเรเคิล มองเห็นนางกำลังนอนหลับสนิท หน้าท้องของนางนูนขึ้นน้อยๆ...

มันส่งสายตาเป็นประกาย มองไปยังท้องของนาง และยิ้มอย่างพึงพอใจ...


*************************************************************

ยามใกล้รุ่งแห่งค่ำคืนหนึ่ง ณ ห้องนอนของออเรร่า ในฐานปฏิบัติการลับ ที่จอด หรือที่อยู่ของ แอตลาส...

แฝดผู้พี่ บุตรีแห่งโพเซดอน กำลังนิทราอย่างสนิท ลุ่มลึก...และอยู่ในห้วงแห่งความฝันอันเหมือนจริง!

ในฝันนั้น นางกำลังนั่งพักผ่อนอยู่คนเดียว บนม้าหินอ่อน ใกล้ลำธารสายหนึ่งซึ่งอยู่เบื้องหลังยานบินขนาดยักษ์ หรืออันที่จริงก็คือ "แอตลาส" จอดอยู่

นางดื่มน้ำแก้วหนึ่งจดหมดด้วยความกระหาย แล้ววางแก้วลง...รู้สึกหิว อยากกินอะไรสักอย่าง...

มองซ้าย มองขวา เผอิญ เห็นสามหนุ่มอาข่าเดินผ่านมาพอดี จึงร้องเรียก

"บรรจง อาบือ อาเจอะ!"

"ครับ นายหญิงออเรร่า" บรรจงตอบขณะเดินเข้ามาหานางพร้อมกับสองสหาย

"นายหญี๋ ต้องกา...อะรายเหรอคับ ?" อาบือถาม

"ฉันหิว อยากกินผลไม้ หรือ อะไรก็ได้ ที่...รสชาติเข้มๆ เปรี้ยวๆ หน่อย พอจะช่วยกันหาให้ฉันหน่อย ได้ไหมจ๊ะ ?"

"อ่า...เข้มๆ เปี้ยวๆ เหลอคับ ?" อาเจอะถาม ทำท่าครุ่นคิด

"มะม่วงสิครับ เปรี้ยวๆ" บรรจงว่า "ต้องออกไปหาในป่า ไม่ไกลเท่าไร"

"งั้น ไปหาให้ฉันซักลูกสองลูกนะจ๊ะ"

"ได้เลยครับผม รอหน่อยนะครับ" หนุ่มอาข่ากล่าวยิ้มๆ

"จ้ะ รอได้จ้ะ!" แฝดสาวผู้พี่ตอบ

"ไป อาบือ อาเจอะ" บรรจงหันไปชวนสองสหาย จากนั้นทั้งสามหนุ่มอาข่าก็เดินจากนางไป ราวๆ ห้านาที ก็กลับมาพร้อมกับมะม่วงป่าผลใหญ่สามสี่ผล สามหนุ่มช่วยกันปอกเปลือกหั่นเป็นชิ้นๆใส่จานส่งให้ออเรร่า พอนางได้ลิ้มชิมรสก็เกิดติดใจในรสชาติทั้งหวานและเปรี้ยว กินจนหมดเกลี้ยงจาน

"อู๊ยย....อร่อยมาก ถูกปากจริงๆ" ว่าแล้วยกน้ำขึ้นดื่มอีกแก้วหนึ่ง

"อยากทานเพิ่มอีกไหมครับ ?" บรรจงถาม

"ถ้าได้อีกก็เยี่ยมสิจ๊ะ" นางตอบรับทันที

"งั้นไปกันอีกรอบ อาบือ อาเจอะ" บรรจงพยักหน้ากับสองสหาย แล้วสามหนุ่มก็จากนางเข้าป่าไปอีกรอบ

แต่คราวนี้...พอร่างของสามหนุ่มพ้นไปจากสายตา ออเรร่าก็พลันบังเกิดอาการปวดท้องขึ้นมากระทันหัน และรู้สึกคล้า่ยกับว่ามีอะไรบางอย่างดิ้นรน เคลื่อนไหวอยู่ภายในท้อง!!

ออเรร่าลุกขึ้นยืน รู้สึกคลื่นเหียน ในที่สุดก็โก่งคออาเจียนออกมา! หลายครั้งจนเหนื่อยหอบ! แล้วก็ตกใจอีกครั้งเมื่อรู้สึกถึงบางสิ่งบางอย่างในท้องกำลังดิ้นไปดิ้นมา! จนมองเห็นหน้าท้องนูน ปูดโปน! เหมือนอะไรที่อยู่ข้างในพยายามดิ้นรนจะออกมาข้างนอก !!

"โอ๊ย!! อะไรกันนี่ ???"

นางกรีดร้องด้วยความหวาดผวา และรีบวิ่งกลับเข้าไปในยานบินหรือ "กาย" ของแอตลาส พลางร่ำร้อง "ช่วยด้วย! ท่านแอตลาส ช่วยข้าด้วย!!"

"มีอะไรหรือ ?" เสียงของแอตลาสอันก้องกังวานถามมาโดยไม่ปรากฏตัว

"ข้า...ข้ามี ตัวอะไรก็ไม่รู้ อยู่ในท้อง! มันพยายามดิ้น จะออกมาจากตัวข้า! ช่วยข้าด้วย!!!" นางร่ำร้องด้วยความหวาดกลัว

"เข้าไปในห้องพยาบาล แล้วขึ้นไปนอนบนเตียง!" แอตลาสสั่งเสียงเฉียบขาด

ออเรร่ารีบวิ่งเข้าไปในห้องพยาบาลและขึ้นไปนอนบนเตียงตามคำสั่งของแอตลาส ทันทีที่ขึ้นไปนอนราบบนเตียง ฝาครอบแก้วจากเพดานเบื้องบนอันเชื่อมต่อกับสายโลหะอ่อนก็ยื่นลงมาครอบปิด และข้อเท้าทั้งสองของนางก็ถูกล็อกด้วยปลอกโลหะข้างเตียงพร้อมกับแยกขาทั้งสองถ่างออก ไฟดวงหนึ่งส่องลงมาจากกลางฝาครอบแก้ว ณ ตำแหน่งเหนือหน้าท้อง ฉับพลันนั้นปรากฏภาพเลเซอร์โฮโลแกรมสามมิติยิงจากฐานเตียงขึ้นมาเหนือเตียง แสดงสภาวะภายใน คล้ายกับภาพอันเกิดจาก CT SCAN แต่ชัดเจนมากกว่า !!

ออเรร่าแทบช็อก! เมื่อเห็นว่า ภายในมดลูกของนาง มีการปฏิสนธิเกิดขึ้น และ "ลูก" ของนาง เป็นตัวอ่อนที่กำลังฟอร์มร่างสิ่งมีชีวิตกึ่งมนุษย์กึ่งสัตว์เดรัจฉานลักษณะเฉกเช่นสัตว์ต่างดาว เร็พไทเลี่ยน !!

"กรี๊ดดดดดดดดดด...............ท่านแอตลาส ฆ่ามัน!! ฆ่ามันให้กับข้า !!! กรี๊ดดดดดดดดดดด..........."

แต่ยังไม่ทันที่แอตลาสจะช่วยทำสิ่งใดให้นาง อสูรพันธุ์ผสมนั้นกลับเติบโตขึ้นอย่างรวดเร็ว แล้วแหวกส่วนศีรษะอันเรียวแหลมพ้นออกมาจากช่องคลอดของนาง ดวงตาเขียวปัด ตาดำเล็กแหลมเรียว อ้าปากโชว์ฟันเล็กแหลมเต็มปากและลิ้นสามแฉกยื่นเข้าออกแผลบๆ เปล่งเสียงแหลมเล็กแหบฟังแล้วขนหัวลุก ทักทายนาง!

"สวัสดี....ท่านแม่... !!!"

"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด.................."

และนั่นคือฉากสุดท้ายแห่งความฝันอันสุดน่าสะพรึง! ก่อนที่ทุกสิ่งทุกอย่างจะจบลงด้วยความมืดสนิท และออเรร่าจะผวาตื่นขึ้นมาด้วยเหงื่อท่วมกาย หอบหายใจถี่ๆ ........โล่งอกเมื่อพบว่าเป็นเพียงแค่ฝันร้าย!

แต่ว่า...ทำไม ต้องฝันเยี่ยงนี้ด้วย ???

(ต่อครับ) ^^
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่