ทำอะไรก็ดูแย่ ดูไม่ดี ได้แต่คอยบอกว่าโอเคไหว แต่เก็บมาน้อยใจคนเดียว เพราะเคยเล่าคอยรู้สึกโดนตำหนิมาแทนที่จะได้กำลังใจ เราเป็นคนที่มองโลกใจแงดีมากเกินไป มีอะไรนิดหน่อยก็เก็บมาคิด คือพยายามแล้วที่จะไม่คิด แต่ก็คืออยู่ดี ถ้าเราทั้งตั้งเรียนและตั้งใจทำงานเพื่อแบ่งเบาภาระที่บ้านเราก็ทำมันออกมาเต็มที่ สุดความสามารถของเรา เวลาเราทำสำเร็จไม่มีแม้เเต่จะดีใจกับเรา บอกแต่คือหน้าที่ อยากได้รับคำปลอบหรือไม่ก็กำลังสักเล็กน้อย แค่ถามว่าเหนื่อยไหม? วันนี้เจออะไรมาบ้าง? ไหวเปล่า? สู้ๆนะลูก แค่นี้ดูเรียกร้องมากเกินไปหรือเปล่านะ....
เราเครียดเกินไปหรือเปล่า