ไม่ไหวแล้วค่ะ อยากตาย จากใจเด็ก 18

เราเคยคิดว่าตัวเองปกติ สุขภาพจิตดีมาตลอด แต่หลังๆ มา เราเพิ่งรู้ตัวว่าเราไม่ปกติ อาจเพราะชีวิตตอนนี้แย่มากๆ ก็ได้ค่ะ แม่เป็นซึมเศร้าหลังจากพ่อเสีย ซึ่งคือเมื่อประมาณ 8 ปีก่อน แม่ไม่ดีขึ้นเลย มีแต่แย่ลง แม่หมดไฟ ละเลยทุกอย่างในชีวิตแม้แต่ตัวเอง เรากับน้องไม่มีใครดูแลต้องดูแลกันเอง บางอย่างทำผิดก็ไม่รู้ตัว บางอย่างควรทำก็ไม่ทราบ ไม่เคยมีเงินไปทำอะไรแบบชาวบ้านเขา เวลากินก็ได้กินแต่ของถูกๆ ซึ่งมีพลังงานเยอะพอๆ กับไขมัน เวลาออกกำลังกายไม่มีเพราะเราเรียนหนักมากแล้วก็ต้องกลับมาหาทางหาเงินเลี้ยงแม่เลี้ยงน้อง
   เราเป็นเด็กที่ถูกสอนด้วยไม้แขวนเสื้อ เข็มขัด คำด่า เราไม่กล้าทำอะไรนอกกรอบเลยสักครั้ง เราเคร่งในกฎมากจนกลายเป็นคนจริงจังแล้วก็เครียดมากโดยไม่รู้ตัว ซึ่งความสุขที่หาได้ง่ายที่สุดและถูกที่สุดสำหรับคือของกิน พวกของไม่มีประโยชน์และอร่อยๆ น่ะค่ะ เรากินเยอะมากจนตอนนี้ 80+ กิโล แน่นอนว่าโดนบูลลี่ ถึงจะไม่โดยตรงแต่ก็เหมือนสังคมรังเกียจค่ะ มันมีอีกหลายอย่างมากที่มารุมเร้าในช่วงนี้จนอยากตาย โดยเฉพาะประเทศที่เศรษฐกิจแย่กับระบอบการปกครองแบบนี้ เรามองไม่เห็นอนาคตตัวเองเลย ตายๆ ไปน่าจะดีกว่า เรากลัวเจ็บเราเลยยังไม่กล้าทำ
    ทุกอย่างที่พูดมาเป็นเรื่องจริงและความรู้สึกของเราจริงๆ ทุกอย่างมันเฮี่ยซะจนเราไม่อยากอยู่แล้ว 

ข้างบนเราระบาย ข้างล่างนี้คือคำถามค่ะ
     เราอยากไปพบจิตแพทย์ค่ะ แต่ว่ามันครอบคลุมสิทธิ์ 30 บาทมัย ถ้าไม่เอายานอกบัญชีจะได้มั้ยคะ เราอยากหลุดพ้นจากสภาวะนี้ แต่ถ้ามันแพงเกินไป เราจะคิดหาวิธีตายที่เป็นภาระกับคนอื่นน้อยที่สุด และแม่กับน้อง