สวัสดีค่ะ
หนูตัดสินใจไม่ได้สักทีว่าจะทำยังไงต่อไปดี
ปัจจุบันนี้หนูกับแม่, พ่อใหม่ และยาย
ยายหนูอายุค่อนข้างมากแล้วแต่ยังไม่ปล่อยวางอะไรเลย ขี้บ่นเอาแต่ใจตัวเองอยากได้อะไรก็ต้องได้ต้องทำให้ และก็เป็นผู้ป่วยติดเตียงที่เป็นวัณโรคปอดที่ติดต่อซึ่งหนูกังวลมากว่าหนูจะติดหรือเปล่า เพราะค่อนข้างคลุกคลีอยู่ด้วยตลอดในวันที่หยุดไม่ได้ไปโรงเรียนด้วยความที่ท่านเป็นผู้ป่วยติดเตียงซึ่งช่วยเหลือตัวเองไม่ค่อยได้
ด้วยความที่ยายเป็นคนเอาแต่ใจ+กับหนูเป็นคนอารมณ์ร้อนมากกจึงมีเรื่องทะเลาะกันอยู่เสมอ รวมถึงแม่ก็ด้วย แต่ก่อนแม่หนูเป็นโรคซึมเศร้าในช่วงที่ลาออกจากงานแล้วมาอยู่เลี้ยงยายตอนที่ตาได้จากไปแล้วแม่ก็รับหนูมาอยู่ที่บ้านที่อยู่ปัจจุบันตอนนี้ ตอนนั้นหนูอายุได้6-7ขวบ
ตอนหนูมาอยู่ที่นี่ใหม่ๆมีพี่ชายอยู่ด้วย พี่ชายหนูได้ดร๊อปเรียนมาดูแลยายช่วงนั้นพอดีที่ยายเริ่มเดินไปไหนมาไหนไม่ได้ และก็เป็นช่วงที่เสียพอดี
หลังจากที่เคลียร์ทุกอย่างลงตัวแม่ก็ให้พี่ชายหนูกลับไปเรียนต่อแต่พี่ก็ไม่ไปเลยลาออกมาอยู่บ้าน ตอนนั้นแม่กับพี่ก็ทะเลาะกันบ่อยมากแม่ลงไม้ลงมือทุกครั้งเลยค่ะ แต่ตอนนั้นหนูก็ไม่เข้าใจหรอกนะว่าทำไมพี่ถึงต้องเถียงแม่ ทำไมไม่ยอมๆไปก็จบจะได้ไม่เจ็บตัว แต่พอหลังๆมาก็เริ่มเข้าใจแล้ว ตอนหนูอยู่ป.3 พี่ชายก็บวช ซึ่งงานทั้งหลายที่พี่หนูทำ(ปรนนิบัติยาย รวมถึงซักเสื้อ, ผ้าถุงที่เปื้อนปัสสาวะ, อุจจาระ) ก็เป็นของหนู หนูต้องทำอย่างนี้ทุกครั้งช่วงวันหยุดและปิดเทอมจนมาถึงตอนนี้ ม.3 ทำคนเดียวด้วย แม่ก็ทำในตอนที่หนูไม่อยู่บ้าน ก็เป็นหน้าที่ของแต่ละคน ซึ่งหนูก็ไม่มีปัญหาหรอกกับเรื่องพวกนี้ แต่มีปัญหาตรงนี้ แม่ กับ ยาย ชอบทะเลาะกันและบางครั้งก็พาดพิงถึงหนูด้วย จนหนูปวดหัวประจำเลย กินยาพาราตลอดเวลาเลย ตอนไหนไม่กินก็ปวดหัวตลอด เคยไปหาหมอ(คนที่พาไปก็คือลุงแถวบ้านเพราะหมอนัดลุงแกเลยขอติดไปด้วย ตอนแรกแม่จะพาไปแต่แม่ต้องทำนู้นทำนี่ให้ยายและทำอะไรหลายๆด้วย เลยฝากหนูให้ไปกับท่าน) หมอบอกว่าเป็นโรคเครียด+ไมเกรนร่วมด้วยก็ได้ยามากิน และพอยาหมดหนูก็ไม่กล้าไปหาหมออีกก็กินแต่ยาแก้ปวดมาโดนตลอด แม่กับยายน่ะเป็นคนไม่ยอมกันเลยย เห้ออออออ
หนูกับแม่ก็ทะเลาะกันบ่อยเหมือนกัน เพราะแม่ไม่เข้าใจหนูเลย เวลาหนูมีปัญหาอะไรหนูไม่ค่อยบอก ไม่ใช่ไม่บอกนะคะ หนูก็เคยบอกเคยปรึกษาแต่ก็ไม่มีอะไรดีขึ้นเพราะแม่ไม่เข้าใจอะไรในตัวหนูเลย มิหนำซ้ำบางทีโดนด่าโดนว่ากลับด้วย หนูก็เลยไม่กล้าพูดไม่กล้าอะไรด้วย แม่เป็นคนที่น่ากลัวมาก พูดไม่ค่อยเข้าหูชาวบ้านสักเท่าไหร่ จึงชอบผิดใจกับคนเเถวบ้านตลอด เเละเวลามีเรื่องผิดใจกับใครมา หนูทำอะไรไปก็ขัดหูขัดตาโดนด่าตลอด บางครั้งกลับมาถึงบ้านก็ฉอดหนูเลย หนูยังงงๆอยู่เลยว่าทำไรผิดวะ?
เวลาที่ทะเลาะกันทั้งที่เป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆแต่แม่ทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่ได้อ่ะ เข้มงวดด้วย บอกอะไรให้หนูทำอะไรหนูก็ต้องทำทั้งๆที่ไม่อยากทำก็ต้องทำถ้าไม่ทำก็โดนด่าโดนว่าพูดประชดประชัน เห้ออออออออ ยายน่ะ เรื่องกินคือเรื่องใหญ่มากเลย ทะเลาะกับแม่ทีไรก็เพราะเรื่องกินนี่แหละทำนี่ให้กินก็ไม่กินทำนั่นก็ไม่กินต้องกินแค่สิ่งที่ตัวเองอยากกินเท่านั้น แล้วบางครั้งที่หนูทำไปให้กินน่ะค่ะ ไม่ชอบไม่อยากกินก็พูดแต่ว่า แค่นี้ก็ทำนี่ให้กินก็ไม่ได้ ไม่ให้กินตอนนี้จะให้กินตายหรอ พวกแกเนี่ยไม่สนใจกูเลย อะไรประมาณนี้แต่ยาวกว่านี้ค่ะ จบลงด้วยการสาปแช่งให้เป็นเหมือนตัวเอง ซึ่งครอบครัวก็ไม่ได้รวยจนเลยด้วยซ้ำ นั่นนี้ก็กินไม่ได้ กินได้แค่เมนูปลาเพราะยายเป็นคนที่เป็นโรคเก๊าท์ด้วย บางอย่างที่กินก็คิดไปเองว่ามันปวดขา ซึ่งถ้าไม่กินมันก็ปวดอยู่แล้ว แล้วคือเป็นโรคเบาหวาน ความดัน กระเพาะ แล้วสิ่งที่สรรหาแต่อย่างคือ เป็นของแสลงทั้งนั้น หนูเหนื่อยหนูเบื่อมากๆเลย อยากหลุดพ้นจากตรงนี้มาก ไม่รู้ชาติก่อนไปทำไรไว้นักหนาชาตินี้ถึงได้มาเป็นแบบนี้ ตอนนั้นที่แม่ถามว่าจะมาอยู่ด้วยกันไหม หนูไม่น่ามาที่นี่เลยอ่ะ หนูตัดสินใจผิดมาก พ่อที่แยกทางกับแม่แล้ว หนูไปเล่าให้พ่อฟังพ่อเลยอยากให้หนูกลับไปอยู่ด้วย พ่อบอกว่ายิ่งอยู่ยิ่งประสาทเสีย ให้ออกมาเพื่ออนาคตตัวเอง แต่คือถ้าหนูไปก็เหมือนคนเห็นแก่ตัวทิ้งภาระไว้ให้แม่ แต่ชีวิตหนูดีขึ้นแน่นอนค่ะ และต้องมานั่งคิดว่าตัวเองอกตัญญูจังนะ แล้วทำไมหนูต้องมาอยู่เลี้ยงคนที่ไม่ได้เลี้ยงหนูด้วยล่ะ(ยาย)แต่ที่หนูทนอยู่ก็เพราะสงสารแม่ถึงแม่จะปสด.ใส่หนูก็ตาม ถ้าหนูอยู่นี่ต่อไป หนูก็คงเหมือนตายทั้งเป็นอ่ะ หนูเคยบอกแม่ไปก่อนหน้านี้เเล้วว่าจะจะขอย้ายตอน ม.2 แต่แม่บอกให้หนูอยู่ก่อนให้ยายเสียแล้วค่อยไป ตอนนี้หนูอยู่ม.3แล้วแต่หนูยิ่งอยู่หนูยิ่งเครียด บางวันเซ็งๆก็ไม่อยากทำอะไรเลย แต่ก็ต้องจำใจทำ อีกทั้งเรื่องเรียนเรื่องงานกลุ่มอีก เวลามีงานกลุ่มทีไรหนูก็ต้องทะเลาะกับแม่ เพราะแม่มักว่าหนูไปเล่น หนูไปเที่ยวไรงี้ื แต่คือหนูไม่ใช่คนอย่างนั้น แม่ก็น่าจะรู้นะ เพราะว่าหนูเคยไปเที่ยวไปเล่นซะที่ไหนล่ะ บ้านยังค่อยจะออกเลยถ้าไม่จำเป็นจริงๆ
แต่ก่อนหนูเป็นคนเรียนเก่งมากๆ แต่ตอนนี้โง่ลงทุกวันเลยค่ะ5555555555
.
ขอบคุณนะคะที่อ่านจนจบ หนูก็ไม่รู้จะไประบายที่ไหนแล้วค่ะ รบกวนกวนชี้แนวทางให้หนูด้วยนะคะ ขอบคุณมากๆเลยค่ะ🙏🙏🙏🙏
รบกวนเข้ามาสักหน่อยได้ไหมคะ
หนูตัดสินใจไม่ได้สักทีว่าจะทำยังไงต่อไปดี
ปัจจุบันนี้หนูกับแม่, พ่อใหม่ และยาย
ยายหนูอายุค่อนข้างมากแล้วแต่ยังไม่ปล่อยวางอะไรเลย ขี้บ่นเอาแต่ใจตัวเองอยากได้อะไรก็ต้องได้ต้องทำให้ และก็เป็นผู้ป่วยติดเตียงที่เป็นวัณโรคปอดที่ติดต่อซึ่งหนูกังวลมากว่าหนูจะติดหรือเปล่า เพราะค่อนข้างคลุกคลีอยู่ด้วยตลอดในวันที่หยุดไม่ได้ไปโรงเรียนด้วยความที่ท่านเป็นผู้ป่วยติดเตียงซึ่งช่วยเหลือตัวเองไม่ค่อยได้
ด้วยความที่ยายเป็นคนเอาแต่ใจ+กับหนูเป็นคนอารมณ์ร้อนมากกจึงมีเรื่องทะเลาะกันอยู่เสมอ รวมถึงแม่ก็ด้วย แต่ก่อนแม่หนูเป็นโรคซึมเศร้าในช่วงที่ลาออกจากงานแล้วมาอยู่เลี้ยงยายตอนที่ตาได้จากไปแล้วแม่ก็รับหนูมาอยู่ที่บ้านที่อยู่ปัจจุบันตอนนี้ ตอนนั้นหนูอายุได้6-7ขวบ
ตอนหนูมาอยู่ที่นี่ใหม่ๆมีพี่ชายอยู่ด้วย พี่ชายหนูได้ดร๊อปเรียนมาดูแลยายช่วงนั้นพอดีที่ยายเริ่มเดินไปไหนมาไหนไม่ได้ และก็เป็นช่วงที่เสียพอดี
หลังจากที่เคลียร์ทุกอย่างลงตัวแม่ก็ให้พี่ชายหนูกลับไปเรียนต่อแต่พี่ก็ไม่ไปเลยลาออกมาอยู่บ้าน ตอนนั้นแม่กับพี่ก็ทะเลาะกันบ่อยมากแม่ลงไม้ลงมือทุกครั้งเลยค่ะ แต่ตอนนั้นหนูก็ไม่เข้าใจหรอกนะว่าทำไมพี่ถึงต้องเถียงแม่ ทำไมไม่ยอมๆไปก็จบจะได้ไม่เจ็บตัว แต่พอหลังๆมาก็เริ่มเข้าใจแล้ว ตอนหนูอยู่ป.3 พี่ชายก็บวช ซึ่งงานทั้งหลายที่พี่หนูทำ(ปรนนิบัติยาย รวมถึงซักเสื้อ, ผ้าถุงที่เปื้อนปัสสาวะ, อุจจาระ) ก็เป็นของหนู หนูต้องทำอย่างนี้ทุกครั้งช่วงวันหยุดและปิดเทอมจนมาถึงตอนนี้ ม.3 ทำคนเดียวด้วย แม่ก็ทำในตอนที่หนูไม่อยู่บ้าน ก็เป็นหน้าที่ของแต่ละคน ซึ่งหนูก็ไม่มีปัญหาหรอกกับเรื่องพวกนี้ แต่มีปัญหาตรงนี้ แม่ กับ ยาย ชอบทะเลาะกันและบางครั้งก็พาดพิงถึงหนูด้วย จนหนูปวดหัวประจำเลย กินยาพาราตลอดเวลาเลย ตอนไหนไม่กินก็ปวดหัวตลอด เคยไปหาหมอ(คนที่พาไปก็คือลุงแถวบ้านเพราะหมอนัดลุงแกเลยขอติดไปด้วย ตอนแรกแม่จะพาไปแต่แม่ต้องทำนู้นทำนี่ให้ยายและทำอะไรหลายๆด้วย เลยฝากหนูให้ไปกับท่าน) หมอบอกว่าเป็นโรคเครียด+ไมเกรนร่วมด้วยก็ได้ยามากิน และพอยาหมดหนูก็ไม่กล้าไปหาหมออีกก็กินแต่ยาแก้ปวดมาโดนตลอด แม่กับยายน่ะเป็นคนไม่ยอมกันเลยย เห้ออออออ
หนูกับแม่ก็ทะเลาะกันบ่อยเหมือนกัน เพราะแม่ไม่เข้าใจหนูเลย เวลาหนูมีปัญหาอะไรหนูไม่ค่อยบอก ไม่ใช่ไม่บอกนะคะ หนูก็เคยบอกเคยปรึกษาแต่ก็ไม่มีอะไรดีขึ้นเพราะแม่ไม่เข้าใจอะไรในตัวหนูเลย มิหนำซ้ำบางทีโดนด่าโดนว่ากลับด้วย หนูก็เลยไม่กล้าพูดไม่กล้าอะไรด้วย แม่เป็นคนที่น่ากลัวมาก พูดไม่ค่อยเข้าหูชาวบ้านสักเท่าไหร่ จึงชอบผิดใจกับคนเเถวบ้านตลอด เเละเวลามีเรื่องผิดใจกับใครมา หนูทำอะไรไปก็ขัดหูขัดตาโดนด่าตลอด บางครั้งกลับมาถึงบ้านก็ฉอดหนูเลย หนูยังงงๆอยู่เลยว่าทำไรผิดวะ?
เวลาที่ทะเลาะกันทั้งที่เป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆแต่แม่ทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่ได้อ่ะ เข้มงวดด้วย บอกอะไรให้หนูทำอะไรหนูก็ต้องทำทั้งๆที่ไม่อยากทำก็ต้องทำถ้าไม่ทำก็โดนด่าโดนว่าพูดประชดประชัน เห้ออออออออ ยายน่ะ เรื่องกินคือเรื่องใหญ่มากเลย ทะเลาะกับแม่ทีไรก็เพราะเรื่องกินนี่แหละทำนี่ให้กินก็ไม่กินทำนั่นก็ไม่กินต้องกินแค่สิ่งที่ตัวเองอยากกินเท่านั้น แล้วบางครั้งที่หนูทำไปให้กินน่ะค่ะ ไม่ชอบไม่อยากกินก็พูดแต่ว่า แค่นี้ก็ทำนี่ให้กินก็ไม่ได้ ไม่ให้กินตอนนี้จะให้กินตายหรอ พวกแกเนี่ยไม่สนใจกูเลย อะไรประมาณนี้แต่ยาวกว่านี้ค่ะ จบลงด้วยการสาปแช่งให้เป็นเหมือนตัวเอง ซึ่งครอบครัวก็ไม่ได้รวยจนเลยด้วยซ้ำ นั่นนี้ก็กินไม่ได้ กินได้แค่เมนูปลาเพราะยายเป็นคนที่เป็นโรคเก๊าท์ด้วย บางอย่างที่กินก็คิดไปเองว่ามันปวดขา ซึ่งถ้าไม่กินมันก็ปวดอยู่แล้ว แล้วคือเป็นโรคเบาหวาน ความดัน กระเพาะ แล้วสิ่งที่สรรหาแต่อย่างคือ เป็นของแสลงทั้งนั้น หนูเหนื่อยหนูเบื่อมากๆเลย อยากหลุดพ้นจากตรงนี้มาก ไม่รู้ชาติก่อนไปทำไรไว้นักหนาชาตินี้ถึงได้มาเป็นแบบนี้ ตอนนั้นที่แม่ถามว่าจะมาอยู่ด้วยกันไหม หนูไม่น่ามาที่นี่เลยอ่ะ หนูตัดสินใจผิดมาก พ่อที่แยกทางกับแม่แล้ว หนูไปเล่าให้พ่อฟังพ่อเลยอยากให้หนูกลับไปอยู่ด้วย พ่อบอกว่ายิ่งอยู่ยิ่งประสาทเสีย ให้ออกมาเพื่ออนาคตตัวเอง แต่คือถ้าหนูไปก็เหมือนคนเห็นแก่ตัวทิ้งภาระไว้ให้แม่ แต่ชีวิตหนูดีขึ้นแน่นอนค่ะ และต้องมานั่งคิดว่าตัวเองอกตัญญูจังนะ แล้วทำไมหนูต้องมาอยู่เลี้ยงคนที่ไม่ได้เลี้ยงหนูด้วยล่ะ(ยาย)แต่ที่หนูทนอยู่ก็เพราะสงสารแม่ถึงแม่จะปสด.ใส่หนูก็ตาม ถ้าหนูอยู่นี่ต่อไป หนูก็คงเหมือนตายทั้งเป็นอ่ะ หนูเคยบอกแม่ไปก่อนหน้านี้เเล้วว่าจะจะขอย้ายตอน ม.2 แต่แม่บอกให้หนูอยู่ก่อนให้ยายเสียแล้วค่อยไป ตอนนี้หนูอยู่ม.3แล้วแต่หนูยิ่งอยู่หนูยิ่งเครียด บางวันเซ็งๆก็ไม่อยากทำอะไรเลย แต่ก็ต้องจำใจทำ อีกทั้งเรื่องเรียนเรื่องงานกลุ่มอีก เวลามีงานกลุ่มทีไรหนูก็ต้องทะเลาะกับแม่ เพราะแม่มักว่าหนูไปเล่น หนูไปเที่ยวไรงี้ื แต่คือหนูไม่ใช่คนอย่างนั้น แม่ก็น่าจะรู้นะ เพราะว่าหนูเคยไปเที่ยวไปเล่นซะที่ไหนล่ะ บ้านยังค่อยจะออกเลยถ้าไม่จำเป็นจริงๆ
แต่ก่อนหนูเป็นคนเรียนเก่งมากๆ แต่ตอนนี้โง่ลงทุกวันเลยค่ะ5555555555
.
ขอบคุณนะคะที่อ่านจนจบ หนูก็ไม่รู้จะไประบายที่ไหนแล้วค่ะ รบกวนกวนชี้แนวทางให้หนูด้วยนะคะ ขอบคุณมากๆเลยค่ะ🙏🙏🙏🙏