สวัสดีค่ะ คือเรามีปัญหานี้มาสักพักใหญ่ๆเเล้วค่ะ(หลายปีเลยเเหละ)เกี่ยวกับครอบครัว เราเป็นน้องคนเล็กมีพี่สาว1คนค่ะ เรารู้สึกว่าพ่อเเม่รักลูกไม่เท่ากัน เช่น เวลาพี่อยากได้อะไรพ่อเเม่ก็จะซื้อเพียงเเค่ขอพวกท่าน เเต่พอเราขอบ้างเขาก็จะอ้างนู่นนี่คือไม่ซื้อให้อ่ะค่ะ เวลาพี่สาวทำอะไรดีพวกท่านก็จะชมซึ่งต่างจากเราพอทำบ้างก็ไม่มีคำชมบ้างเลย ตอนที่พี่อายุเท่าเราพี่ขอไปเที่ยวกับเพื่อนพวกท่านก็ให้ไปพอเราขอบ้างพวกท่านก็ไม่ให้นอกจากไปกับพ่อเเม่หรือไม่ก็อยู่บ้าน เรารู้สึกอึดอัดมากๆเเค่พ่อเเม่มาทำอะไรที่ดีหรือไม่ดีกับเรานิดหน่อยเราก็ร้องไห้เเล้วจนบางครั้งก็คิดจะฆ่าตัวตาย พอเกิดเรื่องเเบบนี้เราก็เริ่มตีตัวออกห่างจากครอบครัว ไม่บอกอะไรกับครอบครัวเก็บมาคิดคนเดียวหรือบอกเพื่อนเพราะพวกท่านไม่เข้าใจปัญหาที่เราเจอเเละไม่ค่อยกอนข้าวกับครอบครัวเเยกออกมากอนคนเดียวจนเเม่บอกว่าเราดูซึมลงไปเยอะเหมือนไม่มีชีวิตชีวาเเละกลายเป็นว่าบ้านไม่ใช่คอมฟอร์ทโซนของเรา เเต่เราไม่ได้เป็นเเบบนี้ตลอดเวลาทุกสถานการณ์นะคะ อยู่กับเพื่อนเราก็ร่าเริงปกติ(เเต่มีฝืนๆนิดหน่อย)เเบบนี้เข้าข่ายซึมเศร้าไหมคะ