ผมมักจะมองโลกในเเง่ร้ายเสมอ เช่น ทุก ๆ วันจะมีคนถูกทรมาณ ถูกฆ่าเเละข่มขืน ไม่ต่ำกว่า 1,000 คนต่อวัน หรือเมื่อซื้อสัตว์ที่อายุยืนมาก ๆ มาเลี้ยง ผมก็จะคิดไปถึงว่า ถ้าหากวันหนึ่งผมเเก่ตายก่อนมันหล่ะ? มันจะทรมาณเเค่ไหนกับการถูกขัง ขาดอาหาร ขาดน้ำจนตายอย่างช้า ๆ? ทุก ๆ วันผมจะนึกได้เเต่เรื่องเเบบนี้ เวลาหัวเราะหรือมีความสุขมันจะอยู่ประมาณ 10 วิ ก่อนที่เรื่องพวกนั้นจะกลับมา ผมไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ไปทำไม ถ้าวันหนึ่งผมไม่เหลือพ่อเเม่หรือสัตว์เลี้ยง ไม่เเน่ว่าถ้าผมไม่มีข้อผูกมัดเหล่านั้น ผมอาจจะปลิดชีวิตตัวเองก็ได้ครับ เพราะรู้สึกไร้จุดหมาย เหมือนกับเกมที่ทำเควสไปหมดเเล้ว ไม่เหลืออะไรให้ทำ สุดท้ายก็ต้องออก ตอนอยู่ผมมีเป้าหมาย คือ ทำให้พ่อเเม่มีความสุขที่สุดจนกว่าท่านจะเสีย พอท่านเสีย ผมก็ไร้จุดหมาย เเต่ผมไม่ได้คิดจะตายเเบบไร้ค่าหรอกครับ ไม่เเน่ว่าผมอาจจะติดระเบิดพลีชีพเเล้ววิ่งไประเบิดใส่คนชั่วที่มีอิทธิพล หรือไล่ล่าเเละสังหารคนที่ทำชั่วไปจนกว่าจะตาย หรือสละชีวิตตัวเองเพื่อช่วยชีวิตคนอื่น ทุกคนคิดว่าผมควรทำยังไงครับ