ดิฉันได้เดินออกมาจากชีวิตคนคนนึงที่คบกันมา3ปี เพียงเพราะเราทนไม่ไหวแล้วเราคิดว่าการที่เราเดินออกมาจากเค้ามันอาจจะดีกับเราที่สุดแล้ว
แต่ทุกอย่างกลับไม่เป็นแบบที่คิด (แฟนคนนี้คอยซัพพอทเราตลอดทและเราผ่านอะไรด้วยกันมาเยอะมากๆ) ชีวิตเราเหมือนจะดีขึ้นนะ แต่ทุกอย่างก็พัง พังแบบจนเราไม่รู้จุดหมายปลายทางของเรา ว่าเราจะมีชีวิตในพรุ่งนี้ต่อไปทำไม มีชีวิตไปเพื่ออะไร ถ้าบอกว่าให้ทำเพื่อตัวเอง อันนี้รู้เพราะใครใครก็พูดได้แต่คำนี้ หรือถ้าจะบอกว่าทำเพื่อพ่อแม่ แต่เราขอบอกเลยนะคะ ว่าพ่อแม่ไม่เคยซัพพอทอะไรเราเลย ไม่เคยให้กำลังใจเรา ซึ่งบางครั้งเราก็อยากได้คำพวกนี้จากพวกเค้านะ ตลอดเวลาที่ผ่านมา เราต้องยืนด้วยตัวเองทำไรด้วยตัวเอง แก้ปัญหาด้วยตัวเอง จนพอมาถึงตอนนี้ หนทางเรามืดมนเราหาทางออกไม่เจอ เราเบื่อกับอะไรเดิมๆที่เราเคยทำ เราไม่อยากทำไรเลยเรารู้สึกแค่ว่าตอนนี้เราท้อ เราเหนื่อย เราเบื่อทุกสิ่งรอบตัว ใครพอมีวิธีแนะนำหน่อยนะคะ อาจจะงงหน่อยนะ เพราะทุกอย่างมันไม่มีเหตุผล มันเกิดขึ้นที่ความรู้สีกเราล้วนๆ
ชีวิต
แต่ทุกอย่างกลับไม่เป็นแบบที่คิด (แฟนคนนี้คอยซัพพอทเราตลอดทและเราผ่านอะไรด้วยกันมาเยอะมากๆ) ชีวิตเราเหมือนจะดีขึ้นนะ แต่ทุกอย่างก็พัง พังแบบจนเราไม่รู้จุดหมายปลายทางของเรา ว่าเราจะมีชีวิตในพรุ่งนี้ต่อไปทำไม มีชีวิตไปเพื่ออะไร ถ้าบอกว่าให้ทำเพื่อตัวเอง อันนี้รู้เพราะใครใครก็พูดได้แต่คำนี้ หรือถ้าจะบอกว่าทำเพื่อพ่อแม่ แต่เราขอบอกเลยนะคะ ว่าพ่อแม่ไม่เคยซัพพอทอะไรเราเลย ไม่เคยให้กำลังใจเรา ซึ่งบางครั้งเราก็อยากได้คำพวกนี้จากพวกเค้านะ ตลอดเวลาที่ผ่านมา เราต้องยืนด้วยตัวเองทำไรด้วยตัวเอง แก้ปัญหาด้วยตัวเอง จนพอมาถึงตอนนี้ หนทางเรามืดมนเราหาทางออกไม่เจอ เราเบื่อกับอะไรเดิมๆที่เราเคยทำ เราไม่อยากทำไรเลยเรารู้สึกแค่ว่าตอนนี้เราท้อ เราเหนื่อย เราเบื่อทุกสิ่งรอบตัว ใครพอมีวิธีแนะนำหน่อยนะคะ อาจจะงงหน่อยนะ เพราะทุกอย่างมันไม่มีเหตุผล มันเกิดขึ้นที่ความรู้สีกเราล้วนๆ