เคยสังเกตตัวเองกันไหมว่าสมัยวัยรุ่นร้องไห้ค่อนข้างง่าย อ่อนไหวกับเรื่องอะไรง่าย
บางเรื่องถึงกับปล่อยโฮเลย แต่เมื่ออายุมากขึ้นกลับรู้สึกว่าอ่อนไหวอะไรยาก
ไม่ค่อยร้องไห้กับเรื่องอะไรง่าย ๆ อย่างมากก็หยด สองหยด
ยิ่งถ้าถึงขั้นปล่อยโฮนี่แทบไม่มี
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเข้าใจชีวิตมากขึ้น หรือ เพราะทำแต่งานเลยไม่มีเวลา
เป็นกันไหมเวลาอายุมากขึ้นกลับร้องไห้น้อยลงหรือร้องไห้หนัก ๆ น้อยลง
บางเรื่องถึงกับปล่อยโฮเลย แต่เมื่ออายุมากขึ้นกลับรู้สึกว่าอ่อนไหวอะไรยาก
ไม่ค่อยร้องไห้กับเรื่องอะไรง่าย ๆ อย่างมากก็หยด สองหยด
ยิ่งถ้าถึงขั้นปล่อยโฮนี่แทบไม่มี
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเข้าใจชีวิตมากขึ้น หรือ เพราะทำแต่งานเลยไม่มีเวลา