มีบ้านไหนที่มีครอบครัวเหมือนอยู่ในนรกหรือป่าว ?

เรื่องมีอยู่ว่า .. ตอนเด็กๆอ่ะเราอยู่กับแม่กับพี่ชาย พ่อแม่ไม่สบายเราต้องย้ายมาอยู่กับยายที่ต่างจังหวัดแล้วพออยู่ได้สักพัก เหมือนเราไม่ใช่หลานอ่ะ เรามีล฿กพี่ลูกน้องอยู่ในบ้านเดียวกัน 4 คน มีพี่สาว 2คน น้องชาย 1คน เราเปรียบเหมือนทาสหรือขี้ข้าเลยก็ว่าได้ ทุกๆวันของการตื่นของเด๋กปกติทั่วไป เค้าจะตื่นกัน 6-7 โมงเพื่ออาบน้ำไป รร. แต่บ้านนี้คือต้อง ตี5 มานึ่งข้าว ล้างถ้วยจาน กวาดบ้านถูบ้าน ทำกับข้าว แต่ก็ช่างเห่อะ คงเป็นวิชาที่ฝึดไว้เผื่ออนาคตของเด็กผู้หญิงอย่างเราแหละ #^$_*$^((
.. และในทุกๆวันของการเลิกเรียน ห้ามออกนอกบ้าน เพราะต้องกลับมาทำงานบ้าน แต่ก็ช่างเหอะ 😒 แต่ว่าน้องเราที่เป็นผู้ชายอ่ะไปได้นะ ไปทุกวัน และเราต้องเป็นฝ่ายไปตามน้องกลับบ้านทุกวัน ห้ามตีน้องห้ามด่าน้อง ต่างๆนาๆอ่ะ และน้องก็ดื้อไปตามชอบวิ่งหนี ก็เด็กเนาะ ก็อยากเล่นอยากสนุกป่ะ เรามาอยู่ที่ต่างจังหวัดตอน 9 ขวบ เราต้องทำแบบนี้ทุกวันเราอึดอัดเพราะเราไม่มีอิสระ ยายชอบด่า เล่นหยอกล่อกับพี่เหมือนเด็กบ้านอื่นก็ไม่ได้ ถ้าเล่นกันยายก็จะด่า เสาร์อาทิตก็เช่นกัน ห้ามออกไปไหน ต้องถางหญ้า ต้องทำงานบ้าน จัดตู้บ้างล่ะ ย้ายตู้บ้างล่ะ เห้อ😧 ฟังดูเบๆนะ แต่ก็เห่อะ เพืาอนมาหาที่บ้านก็ไม่ได้ ด่าเพื่อนเรา เราเสียใจนะที่เราเหมือนมีชวิตในกรอบ เราชอบไป รร. เราไม่อยากเลิกเรียน เลิกเรียนมาหิวข้าวกินไม่ได้ โดนด่า ทั้งๆที่แม่กับพี่ชายเราก็ส่งตังมาให้ 😭😭 แต่ก็นะ ตกเย็นก็ต้องนั่งพับเพียบกินข้าวไม่งั้นโดนตี บ้างวันถ้ามีงาน รร. เลิกช้า ก็จะโดนทำโทษโดนการให้กินข้าวกับน้ำพริก แต่ปกติแล้ว ก็กินอยู่แล้วแหละที่บ้านเหมือนคนไม่มีอะไรจะกินทั้งๆที่เงินก็มีคนทาง กทม.ส่งให้ทุกเดือน มีก็พอที่จะซื้อไข่มาทอดได้อ่ะ รู้มั้ยว่าการที่ได้กินทอดไข่มันคืออาหารที่เราคิดว่าดีที่สุดไปเลย ทั้งที่อยู่กับแม่ แม่ก็ต้องเช่าบ้าน เหมือนกันไม่มีใครคอยส่งให้ เราแอบร้องไห้ทุกวัน เพราะเราไม่เหมือนชาวบ้าน ยายเราชอบบ่น เรื่องความผิดของอต่ล่ะคนในทุกๆวัน เราเบื่อ 😭😭😭 เวลาไปโรงเรียนไปก่อนน้องก็ไม่ได้ ถ้าวันไหนมีงานหรือกิจกรรมที่ต้องไปเตรียมคือก็กลับมาโดนตีอ่ะเพราน้องอยูอนุบาล น้องโดนแกล้งเราก็โดนยายตี เพราะไม่ดู คืออะไร .. เราเรียนอยู่คนล่ะอาคารมั้ย น้องทำตังหายเราโดนอีก โดนทุกอย่างอ่ะ อ่อลืมบอก เราไม่ได้เงินไปโรงเรียนเลยสักวัน เราไม่เคยได้ซื้อกินขนมกินเองเลย ไม่เคยเลย แต่ยังดีที่เพื่อนเราแบ่งให้ เราเข้า รร.ครั้งแรก เพื่อนก็เกลียดเรา แกล้งเราว่าเราเป็นคนไทย มาจะไหนก็ไม่รู้ แต่เพื่อนผู้ชายก็คอยปกป้อง พออยู่มาปะมาณ 2 ปี ก็เริ่มรักกัน สนิทกัน แต่ก็ยังโดนแกล้งเหมือนเดิมแหละ เวลาปิดเทอมนี่โครตนรกเลย เราต้องทำงานบ้าที่หนักขึ้นเช่น เช็ดตู้กระจกทุกวัน ทำทั้งวัน ไม่เคยได้นอนเล่น ต่างกับพี่สาวคนโต เค้าแอบไปนอนหลับบนบ้านชั้น  2 ทุกวัน เวลาเรากับพี่สาวคนกลางทำงาน แต่ยายไม่เคยว่า เรามักตื่นสายกว่าเพื่อนและยายก็จะปลุกโดนดาร หยิกบ้างล่ะ กระชากผมบ้างล่ะ ตบหน้าบ้างล่ะ บางวันนี่ก็ถีบ 😣 เราเก็บความรู้สึกมาตลอดเราเสียความรู้สึก เราอึดอัด เวลาที่เราตีน้อง เพราะมันชอบเอาไม้มาไล่ตีเราหรือบางทีทำการบ้านมันจะเดินมาฉีกหนังสือเรียนเรา ยายก็ไม่เคยว่าน้องเลย ไม่เคยว่าห้ามด้วยซ้ำ แต่กลับมาตีเราตีเหมือนวัวเหมือนควาย ตีจนเราไม่สบาย และก็เวลากินข้าวก๋ไม่เคยเรียกมากินทั้งๆที่เราก็ไม่สบาย กินเยอะก็ไม่ได้ ทำอะไรก็จะผิดหูผิดตาไปหมด ด่าทั้งวันแต่ก็นะ.. ทนมาจนขึ้น มัธยม ก็ยังเหมือนเดิม และทุกวันนี้ก็ยังเหมือนเดิม แต่ตอนนี้ยายเรา  80 กว่าล่ะ ดีขึ้นมาหน่อยเพราะตอนนี้ก็โตแล้ว 22 แล้วทำงานส่งตังให้เลยดีขึ้นมาในสายตาบ้าง แต่ยายเราก็เหมือนเดิม แต่เปลี่ยนจากด่าเราเรื่องเดิมๆ กลายเป็นด่าคนอื่นให้เราฟังในเรื่องเดิมๆ เราหงุดหงิด เพราะว่าสิ่งที่แกเล่ามันไม่เป็นความจริงแกชอบใส่ร้ายคนอื่น แกชอบว่าคนอื่นไม่ดี แต่แกไม่รู้เลยว่าคนทั้งหมู่บ้านเกลียดแกที่แกเป็นแบบนร้ แกไม่มีเพื่อแกไม่ออกไปไหน แกจะนอนอยู่บ้านอย่างเดียว วัดไม่เข้าแต่เหล้าไม่กินดูบุหรี่วันล่ะ 7-8 มวนได้ แกไม่คอยออกกำลังกายหรอกตอนนี้แกก็แก่มากล่ะ เราไม่เคยเถียงแกเลยนะ ไม่เคยเถียงแบบขึ้นเสียงอ่ะ ไม่เคยทะเลาะด้วย เพราะไม่กล้า จนทุกวันนี้ก็มีแต่เรื่องที่มันแทงใจดำและเจ็บช้ำน้ำใจอยู่เรื่อยๆทุกครั้งที่โทรกลับไปหา ... ไม่มีอะไรหรอก แค่วันนี้เบื่อมากๆอีกวัน เลยมาหาที่ระบายเฉยๆ 😥