คือยายของหนูเป็นอัลไซเมอร์ค่ะแล้วพี่ชายปกติจะเป็นคนที่แบบมีมารยาท(มั้ง)จนวันนี้หนูได้ยินพี่ชายเถียงกับยายค่ะแล้วเหมือนด่ากันขอไม่ลงรายละเอียดค่ะแล้วพี่ชายหนูด่ายายแรงมากแอบสงสารยายค่ะคือยายเป็นคนแก่ค่อนข้างอั้นฉี่หรืออึไม่ได้เลยชอบ...แตกค่ะแล้วพี่ชายก็เป็นคนเช็ด เหมือนแกโกรธมั้งแบบสะสมหนูสงสารยายมากค่ะยายน่าจะเครียดอยู่บ้านไม่ค่อยมีใครคุยกับแกเลยเวลามีของกินแกก็จะให้หนูตลอดแต่ก่อนหนูก็ไม่ค่อยโอเคที่ยายชอบอึราดแต่พอมาคิดๆดูแล้วช่วงที่หนูอยู่สมุทรปราการยายคอยนั่งรถตู้มาหาแล้วก็ซื้อของมาให้ตลอดแต่ก่อนยายยิ้มและก็หัวเราะบ่อยมากแต่เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยเห็นเลยค่ะ พูดตรงๆอยากขอวิธีให้พี่ว่ายายเบาลงหน่อยหนูสงสารยายเหมือนพี่ลืมไปแล้วว่าแต่ก่อนยายยอมนั่งรถตู้มาหาพร้อมของฝากตลอด หนูสงสารสารยายมากยายเคยพูดครั้งนึงแล้วหนูได้ยินแล้วจุกในอก ยายบอกว่า "ทำไมทำเหมือนรังเกียจกูจัง" น้ำตาหนูจะไหบถ้าคิดว่าวันนึงไม่มียายคอยเรียกกินข้าวคอยผูกสายสิญจ์ให้กลับมาจากโรงเรียนมียายคอยนั่งอยู่หน้าบ้านหนูจะเศร้าไหมแทนที่ยายจะมีความสุขตอนแก่แต่ต้องมาเป็นอัลไซเมอร์ ยายเป็นอัลไซเมอร์ที่ไม่ลืมครอบครัวค่ะ แต่ลืมทางหลงทางอะไรงี้ หนูสาธุขอให้ยายอยู่กับหนูไปนานๆจนหนูจบมหาลัยเลย อยากได้วิธีที่ทำให้คนแก่มีความสุขค่ะหนูจะคุยกับยายเยอะๆ เก็บช่วงเวลานี้ให้นานที่สุด