ทำยังไง เมื่อครอบครัวชอบเปรียบเทียบเรากับน้อง

ตั้งแต่จำความได้ แม่ไม่เคยตีน้อง ไม่เคยดุ ไม่เคยด่า  บางครั้งเวลาเราไปเล่นบ้านญาติ ก็เคยได้ยินญาติพูดว่า แม่เรารักลูกไม่เท่ากัน ซึ่งต่างกับเรา ตอนเราเด็กๆตั้งแต่อนุบาลจนถึง ป.3 แม่เราจะตีเราบ่อยมาก  ซึ่งตอนนั้น ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมต้องตี  เราอาจจะทำผิด แต่เราไม่รู้ว่าเราทำอะไรผิด ซึ่งแกก็ไม่เคยบอกเลยว่าอะไรผิด อะไรถูก อะไรควรทำ อะไรไม่ควรทำ  

แล้วแม่ตีเราหนักมาก บางครั้งโดนตีจนไม้กวาดหัก บางครั้งเราวิ่งหนีไปตามถนน แกก็วิ่งไล่ตี บางครั้งโดนตี เราก็วิ่งไปซ่อนตามป่า รอจนตกดึกค่อยกลับเข้าบ้าน ส่วนพ่อเวลาเห็นเราโดนตีก็ไม่เคยห้าม แล้าเราโดนตี จะโดนตบที่ขมับบ่อยมากด้วย 

จนขึ้นชั้น ป.4 ยายก็เอาเราไปเลี้ยง เพราะเห็นเราถูกตีบ่อย เราไปอยู่กับยายตั้งแต่ ป.4- ม.3 และ ม.4-6 ก็ย้ายกลับบ้าน 

ช่วงสอบเข้ามหาลัย เราสอบติดคณะที่อยากเรียน ซึ่งเราฝันอยากไปทำงานต่างประเทศ ก็โดนแกค้าน แกให้เราไปสอบเป็นผู้ช่วยพยาบาล แต่เราไม่อยากเรียน ไม่อยากทำงานสายนี้ แต่สุดท้ายก็ต้องเรียน เพราะแกบอกว่าถ้าจะเรียนด้านอื่นก็หาตังเรียนเอง แล้วให้ตัดขาดแม่ลูก และไม่ต้องกลับบ้าน จนไม่มีทางเลือกอื่นจึงได้เรียนตามที่แกบอก (เราเสียใจสุดๆ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้)

ชีวิตเราตั้งแต่เด็กจนโต  ไม่เคยได้เลือกเส้นทางเองเลย

แต่น้องเราถ้าอยากเรียน หรืออยากทำอะไร แม่ก็สนับสนุน ไม่เคยห้าม จนสุดท้ายน้องเรียนภาษาและได้ไปทำงานต่างประเทศ  พอเราพูดว่า น้องเรียนได้แล้ว น้องสอบสัมภาษณ์ผ่าน ได้ไปต่างประเทศแล้วนะ  แม่ก็พูดขึ้นว่า ก็น้องมีความสามารถ มีความพยายามเลยทำได้  ได้ยินแบบนี้แล้วเราจุกมาก  พูดอะไรไม่ออก ทั้งๆที่เราไม่สามารถเลือกทางตัวเองได้เลย