นิพพานมีรูปนาม

การชำระจิต มองผ่านการเห็นการดับของจิตดวงเก่า อันเป็นการดับของตัวตน ตัวตนคือจิตดวงเก่า +อาการรูปนามขันธ์5 จิตใหม่ยังเกิดต่อเนื่อง แต่มีความสะอาด สว่าง มากขึ้น กว่าเดิม

สติปัฐฐานคือ ความเห็นของจิตต่อรูปนาม(ทิฐิ) เป็นการเอาจิตมาใช้งานดูรูปและนาม 1.รูปเป็นรูปปรมัตถ์ไม่ใช่รูปบัญญัติ รูปปรมัตถ์คือส่วนของรูปเป็นส่วนๆ อันเป็นส่วนประกอบในสัญญา เวทนา จิต ธรรม จึงไม่ใช่รูปที

ที่ผ่านมาดูกายใจเห็นนามรูป เกิดเข้าใจ เกิดดับ ไม่เที่ยงเป็นหลัก เป็นไปตามเหตุ ช่วงหลังมานี้ เห็นลักษณะไม่ใช่ตัวตน บังคับไม่ได้ (แต่ยังมีความเข้าใจ ในการเป็นไปตามเหตุอยู่)

แยกจิตออกมาเป็นผู้ดู คือยกจิตขึ้นความว่าง คือทุกขณะการรับรู้“ให้มีจิตที่ว่างเบาเป็นหลักตั้งอยู่ภายใน” หลักที่ตั้งอยู่ภายใน เป็นสมาธิ อรูปฌาน เป็นอากาสา อากิญ อานันจา ในชั่วลัดนิ้วมือเด

การจะสติปัฐฐาน เพื่อการเข้าใจธรรมชาติของรูปนามได้นั้น “ต้องเห็นการดับของรูปนาม” ให้เห็นได้ยังกะตาเห็น รูปนามดับอย่างไร ดับละลาย ดับแว๊บ พุ่งขึ้นมาแล้วดับไปอย่างพลุ ผู้ปฏิบัติที่ไม่เห็นกา

เพราะเรามองขันธ์ 5 (ร่างกายเรา ความรู้สึกเรา ความจำเรา ความคิดเรา ใจเรา) ในปัจจุบันนี่แหละเป็นอัตตา ถึงจมอยู่ในกองทุกข์ล้วนๆ  ใครนินทาก็ทุกข์ ใคร