ว่าด้วย ไม่รู้ปฏิจจสมุปบาท: יהוה

:-ไม่ได้เป็นสมณะ.

ภิกษุ ท. !  สมณะหรือพราหมณ์พวกใด  ไม่รู้จักชรา มรณะ,  ไม่รู้จักเหตุเกิดขึ้นแห่งชรา มรณะ,  ไม่รู้จักความดับสนิทแห่งชรา มรณะ,  ไม่รู้จักข้อปฏิบัติเครื่องให้ถึงความดับสนิทแห่งชรา มรณะ ;
    ไม่รู้จักชาติ,  ไม่รู้จักเหตุเกิดขึ้นแห่งชาติ,  ไม่รู้จักความดับสนิทแห่งชาติ,  ไม่รู้จักข้อปฏิบัติเครื่องให้ถึงความดับสนิทแห่งชาติ ; 

(เกิด แก่ เจ็บ ตายเป็นธรรมดานั้นละ เอง! ) 👻

.
ไม่รู้จักภพ,  ไม่รู้จักเหตุเกิดขึ้นแห่งภพ,  ไม่รู้จักความดับสนิทแห่งภพ,  ไม่รู้จักข้อปฏิบัติเครื่องให้ถึงความดับสนิทแห่งภพ ;
    ไม่รู้จักอุปาทาน,  ไม่รู้จักเหตุเกิดขึ้นแห่งอุปาทาน,  ไม่รู้จักความดับสนิทแห่งอุปาทาน,  ไม่รู้จักข้อปฏิบัติเครื่องให้ถึงความดับสนิทแห่งอุปาทาน ;
    ไม่รู้จักตัณหา,  ไม่รู้จักเหตุเกิดขึ้นแห่งตัณหา,  ไม่รู้จักความดับสนิทแห่งตัณหา,  ไม่รู้จักข้อปฏิบัติเครื่องให้ถึงความดับสนิทแห่งตัณหา ;
    ไม่รู้จักเวทนา,  ไม่รู้จักเหตุเกิดขึ้นแห่งเวทนา,  ไม่รู้จักความดับสนิทแห่งเวทนา,  ไม่รู้จักข้อปฏิบัติเครื่องให้ถึงความดับสนิทแห่งเวทนา ;
    ไม่รู้จักผัสสะ,  ไม่รู้จักเหตุเกิดขึ้นแห่งผัสสะ,  ไม่รู้จักความดับสนิทแห่งผัสสะ,  ไม่รู้จักข้อปฏิบัติเครื่องให้ถึงความดับสนิทแห่งผัสสะ ;
    ไม่รู้จักอายตนะหก, ไม่รู้จักเหตุเกิดขึ้นแห่งอายตนะหก, ไม่รู้จักความดับสนิทแห่งอายตนะหก,  ไม่รู้จักข้อปฏิบัติเครื่องให้ถึงความดับสนิทแห่งอายตนะหก ;
    ไม่รู้จักนามรูป,  ไม่รู้จักเหตุเกิดขึ้นแห่งนามรูป, ไม่รู้จักความดับสนิทแห่งนามรูป,  ไม่รู้จักข้อปฏิบัติเครื่องให้ถึงความดับสนิทแห่งนามรูป ;
    ไม่รู้จักวิญญาณ,  ไม่รู้จักเหตุเกิดขึ้นแห่งวิญญาณ, ไม่รู้จักความดับสนิทแห่งวิญญาณ,  ไม่รู้จักข้อปฏิบัติเครื่องให้ถึงความดับสนิทแห่งวิญญาณ ;
    ไม่รู้จักสังขาร,  ไม่รู้จักเหตุเกิดขึ้นแห่งสังขาร,  ไม่รู้จักความดับสนิทแห่งสังขาร,  ไม่รู้จักข้อปฏิบัติเครื่องให้ถึงความดับสนิทแห่งสังขาร ;

    ภิกษุ ท. !  สมณะหรือพราหมณ์พวกนั้น  ทั้งที่ถูกสมมติว่าเป็นสมณะในบรรดาสมณะทั้งหลายก็ตาม, 
ทั้งที่ถูกสมมติว่าเป็นพราหมณ์ในบรรดาพราหมณ์ทั้งหลายก็ตาม,  ก็หาเป็นสมณะหรือพราหมณ์ไปได้ไม่, 
หาได้ทำให้แจ้งซึ่งประโยชน์แห่งความเป็นสมณะ หรือประโยชน์แห่งความเป็นพราหมณ์ ด้วยปัญญาอันยิ่งเอง.  ในทิฏฐธรรมนี้  เข้าถึงแล้วแลอยู่ไม่

(เช่น ประโยคเดียวว่า “สังขารเกิดมาจากตัณหา
อันเกิดขึ้นแก่บุคคนผู้ถูกต้องด้วยเวทนาอันเกิดจากอวิชชาสัมผัส” แล. เป็นต้น)

    ๑.  บาลี  พระพุทธภาษิต.  มหาวาร.  สํ.  ๑๙/๒๕๗/๘๔๘,
.
เหมือนดังว่า   “ก.ู  เป็นแกะ !” ๆ 🐏
แพะที่เดินตามฝูงแกะไปข้างหลัง ๆ  แม้จะร้องอยู่ว่า  “กู ก็เป็นแกะ,  กู ก็เป็นแกะ”  🐐 ดังนี้ก็ตามที, 
 แต่ขนของมันก็หาเป็นเกะไปได้ไม่,  เคราของมันก็
หาเป็นแกะไปได้ไม่,  เขาของมันก็หาเป็นแกะไปได้ไม่, 
มัน.ก็ได้แต่เดินตามฝูงแกะไปข้างหลัง ๆ  ร้องเอาเองว่า  “ กู ก็เป็นแกะ,  กู ก็เป็นแกะ”  ดังนี้  เท่านั้น.  ข้อนี้ฉันใด ;    👨‍🦲👳🏻‍♂️
.
[ ผู้แสวงหาเราไม่ .  יהוה   } หาความสงบไม่มี. 
.
คนเราจิตยุ่งเพราะไม่รู้ปฏิจจสมุปบาท
คืออริยญายธรรมนั้นแล. ย่อมไม่ล่วงพันซึ่งสังสาระ ที่เป็นอบาย ทุคติ วินิบาต นรกฯ ไปได้.]
.
 i sad.! เอยฯ
......🧵......
✂️.