อดข้าวเย็นแบบหักดิบ ไม่เวิร์ค??

เราคิดว่าจะเริ่มดูแลสุขภาพ โดยเริ่มจากการงดมื้อเย็นแบบจริงจัง ไม่ได้หมายความว่าจะไม่กินมื้อเย็นเลยนะคะ แต่เราเป็นคนกินพร่ำเพรื่อ คือเรากินตำมะม่วงไปตอนห้าโมงเย็น แล้วตอนนี้ 1 ทุ่มเราหิวอีกแล้ว แล้วพอกินตอนนี้เดี๋ยวพอเที่ยงคืนก็หิวอีก เรานอนดึกมากด้วย อารมณ์แบบกินแล้วสักพักก็หิวล่ะ กินดึก กระเพาะทำงานผิดเวลา แล้วส่วนใหญ่ก็จะจบด้วยการกินมาม่าตอนเที่ยงคืนทุกที เวลากินมาม่าเราต้องกิน 3 ซองถึงจะอิ่ม เรารู้ว่าโซเดียมมันเกินกว่าที่ร่างกายต้องการแต่มันทนไม่ไหวจริงๆ มันไม่อิ่ม มันอยาก เราไม่ได้จะลดความอ้วนนะคะเพราะน้ำหนักไม่ได้เยอะ แต่เราอยากดูแลสุขภาพตัวเอง เราก็เลยคิดจะงดแบบจริงจัง กินมื้อเย็นก็กินมื้อเดียว แล้วออกกำลังกาย นอนเร็วขึ้นจะได้ไม่หิวบ่อย แต่ด้วยความที่พึ่งเริ่มจริงจังครั้งแรก หักดิบไม่กินมันแล้ว แล้วหันไปมึกน้ำแทน สรุปว่ามันทรมานมากค่ะ ท้องร้องเฉย แล้วจู่ๆภาพอาหาร ของที่เราอยากกินก็ลอยมา ในหัวคิดอะไรไม่ออกเลยนอกจากคำว่า หิวๆๆ ฉันหิว ฉันอยากกินอันนั้น ต้องได้กิน...ต้องกินเดี๋ยวนี้ พอสลัดความคิดออกแล้วมึกน้ำแทนก็เริ่มดีขึ้น แต่แล้วพอผ่านไปสัก 10 นาที ภาพอาหารก็เข้ามาวนเวียนอีก ท้องร้องด้วย ฮือๆ เราไม่เคยลดอะไรแบบนี้มาก่อน อาจจะหักดิบเกินไป มันเลยทรมานมาก มีวิธีแก้ปัญหาในเรื่องนี้ไหมคะ ปรึกษาใครไม่ได้เลยค่ะ พอเขารู้เขาหาว่าเราจะลดความอ้วนเขาก็ด่าเลยว่าเราผอมอยู่แล้วจะลดทำไม เราไม่ได้จะลดแต่เราจะดูแลตัวเอง เราเสริชเน็ตหาข้อมูลแต่อยากได้ประสบการณ์จริงมากกว่าน่ะค่ะ ขอความกรุณาด้วยนะคะ

แล้วการออกกำลังกายควรออกก่อนกินมื้อเย็นหรือหลังดีคะ กลัวว่าออกทีหลังแล้วจะเหนื่อยจนหิวนี่ล่ะค่ะ😅