พึ่งโดนกับตัวมาสดๆร้อนๆไม่ใช่เราพึ่งรู้สึกไม่ชอบคำว่าสงสารเวทนานะ เราไม่ชอบมานานแล้วแล้วไม่คิดว่าจะมีคนคิดเหมือนๆกัน เพราะทุกคนต่างต้องการกำลังใจด้วยกันทั้งนั้น แต่สำหรับเราฟังทีไรเรารู้ได้สองแบบขึ้นอยู่กับอารมณ์และเหตุการณ์ในตอนนั้นอย่างเรื่องล่าสุดที่เกิดก็เราเมื่อวานนี้มันทำให้จิตใจเรารู้สึกหดหู่ท้อแท้ น้อยใจในตัวตนของตนเองว่าทำไมเราถึงได้เป็นตัวตลกให้คนคนนึงหรือหลายๆคนมารู้สึกสงสารเวทนาเห็นใจด้วย ความรู้สึกมันขัดแย้งกันไปมา ว่าเราควรจะโกรธคนๆนั้นหรือควรโกรธตนเองดีที่ต้องตกอยู่ในสภาพนี้มาให้คนเค้าสงสารมันทั้งเจ็บใจน้อยใจเสียใจหลายอย่างรวมกัน เราพยายามกำหนดจิตใจอารมณ์ของตัวเองว่าชั่งมันไม่เป็นไรเดี๋ยวมันก็ผ่านไปอย่าไปคิดมากอย่าไปอารมณ์ไปยึดติดกับความพูดและการกระทำของคนอื่น เพราะเค้าพูดมาแล้วก็จบแต่คนฟังอย่างเราดันเก็บมาใส่ใจเอง สุดท้ายเราก็จัดการกับอารมณ์ของตัวเองได้ในที่สุด..พูดง่ายกว่าจะทำได้มันยากขึ้นอยู่กับจิใจเราเองล้วนๆ ไม่มีใครทำให้เรารู้สึกเสียใจได้เท่ากับใจเราทำตัวเราเองจริงๆ "ถ้าแท็กผิดห้องต้องขออภัยด้วยค่ะ"