เมือตอนเด็กๆช่วงป.5-ป6 เคยถูกเพื่อนในห้องแอนตี้ค่ะ
เพราะเราอ้วนและเรียนไม่เก่งเพื่อนๆมักจะว่าเราเป็นตัวติดเชื้อใครถูกตัวเราก็จะพูดกันว่าอี้ติดเชื้อแล้วสกปรกแล้วก็วิ้งหนีหัวเราะกันอย่างสนุก
เคยมีวันนึงตอนเลิกเรียนมีเพื่อนผู้ชายคนนึงอยู่ๆก็มาถีบเราจากด้านหลังตอนที่กำลังจะเดินไปขึ้นรถกลับบ้าน เราก็ร้องให้บอกไปบอกคุณครู ครูก็บอกเดียวช่วยคุยให้แต่ก็ไม่เป็นผลเลยเราก็ยังต้องอยู่แบบเดิมๆเจอเรื่องเดิมๆ
พอครูจัดที่นั้งในห้องเป็นคู่ๆแต่เราจะนั้งคนเดียวตลอด เราก็ไม่รู้ว่าเรานั้นผิดอะไร เพราะเราไม่สวยไม่ฉลาดหรอทำไมถึงเกลียดเราจัง
ถึงจะจบป.6มาแล้วนอกจากนี้ก็มีเรื่องอื่นๆมาอีกอย่างปัญหาในครอบครัว ปัญหาพี่น้องซึงบางครั้งเราเป็นคนกลาง บางเรื่องก็โดนกับตัว
พอจบม.3เราก็ไม่ได้เรียนต่อ ตลอด1-2เดือนเราอยู่แต่บ้านเก็บตัวอยู่ในห้องตลอด เริ่มหาเกมมาเล่นหานิยายมาอ่าน เพราะเป็นสิ่งเดียวที่คิดว่าทำให้เรามีความสุข ไม่ต้องคิดอะไรไม่ต้องได้ยินอะไร
จนพี่ชวนออกไปข้างนอกบ้าง ตอนนั้นเรารู้สึกแปลกไปมากเรากลัวที่ๆคนอยู่เยอะมือเย็นเหงื่อออก กลัวสายตาคนที่มองมาทั่งเวลาเราอยู่เฉยและเวลาทำอะไรถ้ามีคนดูจะทำไม่ได้เลยมือจะสั่นและทำผิดไปหมด บางครั้งก็ขี้ลืม
เวลาอยู่คนเดียวก็จะชอบพูดคนเดียวในใจบางครั้งก็พูดปากขยับแต่ไม่มีเสียงออกมาเหมือนพูดระบาย
(ทำไมไม่สนใจเราเลย ไม่มีใครรับฟังเราบ้าง ทำไมเราต้องเป็นคนผิดตลอด)ก็จะพูดสิ่งที่ตัวเองต้องการจะระบายให้ใครสักคนฟังออกมาทั้งหมดโดยการพูดคนเดียวใจร้องให้คนเดียว ไม่ว่าจะเรื่องที่โมโหหรือน้อยใจ เพราะเป็นทางเดียวที่ทำแล้วรู้สึกดีขึ้น
นอนไม่ค่อยหลับกลางคืนบางทีก็ลุกขึ้นมาเดินไปมาละก็กลับไปนอนเป็นแบบนี้มานานตังแต่อายุ17-18ตอนนี้22แล้วยังเป็นอยู่ เคยคิดอยากตายแต่เป็นคนกลัวเจ็บ ควรทำยังไงดีค่ะ เหนื่อยกับตัวเองมาก
ขอคำแนะนำหน่อยค่ะ
เพราะเราอ้วนและเรียนไม่เก่งเพื่อนๆมักจะว่าเราเป็นตัวติดเชื้อใครถูกตัวเราก็จะพูดกันว่าอี้ติดเชื้อแล้วสกปรกแล้วก็วิ้งหนีหัวเราะกันอย่างสนุก
เคยมีวันนึงตอนเลิกเรียนมีเพื่อนผู้ชายคนนึงอยู่ๆก็มาถีบเราจากด้านหลังตอนที่กำลังจะเดินไปขึ้นรถกลับบ้าน เราก็ร้องให้บอกไปบอกคุณครู ครูก็บอกเดียวช่วยคุยให้แต่ก็ไม่เป็นผลเลยเราก็ยังต้องอยู่แบบเดิมๆเจอเรื่องเดิมๆ
พอครูจัดที่นั้งในห้องเป็นคู่ๆแต่เราจะนั้งคนเดียวตลอด เราก็ไม่รู้ว่าเรานั้นผิดอะไร เพราะเราไม่สวยไม่ฉลาดหรอทำไมถึงเกลียดเราจัง
ถึงจะจบป.6มาแล้วนอกจากนี้ก็มีเรื่องอื่นๆมาอีกอย่างปัญหาในครอบครัว ปัญหาพี่น้องซึงบางครั้งเราเป็นคนกลาง บางเรื่องก็โดนกับตัว
พอจบม.3เราก็ไม่ได้เรียนต่อ ตลอด1-2เดือนเราอยู่แต่บ้านเก็บตัวอยู่ในห้องตลอด เริ่มหาเกมมาเล่นหานิยายมาอ่าน เพราะเป็นสิ่งเดียวที่คิดว่าทำให้เรามีความสุข ไม่ต้องคิดอะไรไม่ต้องได้ยินอะไร
จนพี่ชวนออกไปข้างนอกบ้าง ตอนนั้นเรารู้สึกแปลกไปมากเรากลัวที่ๆคนอยู่เยอะมือเย็นเหงื่อออก กลัวสายตาคนที่มองมาทั่งเวลาเราอยู่เฉยและเวลาทำอะไรถ้ามีคนดูจะทำไม่ได้เลยมือจะสั่นและทำผิดไปหมด บางครั้งก็ขี้ลืม
เวลาอยู่คนเดียวก็จะชอบพูดคนเดียวในใจบางครั้งก็พูดปากขยับแต่ไม่มีเสียงออกมาเหมือนพูดระบาย
(ทำไมไม่สนใจเราเลย ไม่มีใครรับฟังเราบ้าง ทำไมเราต้องเป็นคนผิดตลอด)ก็จะพูดสิ่งที่ตัวเองต้องการจะระบายให้ใครสักคนฟังออกมาทั้งหมดโดยการพูดคนเดียวใจร้องให้คนเดียว ไม่ว่าจะเรื่องที่โมโหหรือน้อยใจ เพราะเป็นทางเดียวที่ทำแล้วรู้สึกดีขึ้น
นอนไม่ค่อยหลับกลางคืนบางทีก็ลุกขึ้นมาเดินไปมาละก็กลับไปนอนเป็นแบบนี้มานานตังแต่อายุ17-18ตอนนี้22แล้วยังเป็นอยู่ เคยคิดอยากตายแต่เป็นคนกลัวเจ็บ ควรทำยังไงดีค่ะ เหนื่อยกับตัวเองมาก