เราเพิ่งโดนพ่อว่ามา ว่าวันๆ เอาแต่นั่ง นอน และมองจอคอม(หรือจอมือถือ) ระวังจะเสียสุขภาพ ตอนนี้เราอายุ 28
ก็เราไม่รู้จะทำอะไรดี ปกติเราอยู่หอ แต่ละวันเราก็เดินทางไปทำงาน ได้เดินประมาณ 15 นาที ตอนทำงานก็อยู่หน้าคอม จะเดินอีกก็ตอนลุกไปเข้าห้องน้ำ และก็เดินอีกตอนพักเที่ยงเพื่อไปกินข้าว และก็เดินทางกลับบ้าน ไม่ได้ออกกำลังกายอย่างอื่น ส่วนวันหยุด เราก็ไม่ค่อยออกไปเที่ยวไหน เราไม่มีเพื่อน มีบ้างที่ออกไปเดินห้าง เดินจาก BTS นึงไปอีก BTS นึง หรือไม่ก็เดินไปซื้อข้าวกิน หรือบางทีก็ไปเข้าคอร์สเรียนสิ่งที่สนใจ (การออกข้างนอกแต่ละครั้งล้วนต้องเสียเงิน)
พ่อบอกว่าเคลื่อนไหวร่างกายแค่นี้มันยังไม่พอ เราก็ถามพ่อว่าแล้วจะให้เราทำอะไรล่ะ พ่อก็คิดแป๊บนึงแล้วบอกว่า ไปทำกับข้าว(เพราะแม่กำลังทำอยู่พอดี แต่ปกติเราทำอาหารไม่เป็น) เราก็ไม่ไป บอกว่าไม่ทำหรอก แม่ทำอยู่แล้ว เดี๋ยวพอกลับหอก็ไม่ทำอยู่ดี(ในหอพักไม่มีที่ให้ทำอาหารอยู่แล้ว ซื้อกินตลอด) เรานี่คิดในใจเลยว่า เปลี่ยนงานเลยดีไหม ไปเป็นกรรมกร จะได้เคลื่อนไหวออกกำลังกายเยอะๆ จริงๆ ไม่ใช่แค่พ่อหรอกที่ว่าเรา หัวหน้าก็ว่าเราเหมือนกัน คืองานเรามันอยู่ในคอมเป็นส่วนใหญ่ จะให้เราเดินไปไหน? นอกจากห้องน้ำ กับติดต่อคนแผนกอื่น(แต่มันเกิดขึ้นไม่บ่อย ส่วนใหญ่ก็นั่งอยู่ที่โต๊ะตัวเอง ถ้าหัวหน้าอยากให้ทำงานแบบอื่นก็ควรมอบหมายให้เป็นกิจจะลักษณะเลย เพราะตอนนี้งานเราก็ยุ่งอยู่แล้ว ขนาดไม่ค่อยเคลื่อนไหวร่างกายนะ)
พอพ่อไม่อยู่ เราก็บ่นกับแม่ว่า พ่อนี่เอาแต่บ่น บ่นเป็นอย่างเดียว ตอนเราทำโน่นทำนี่น่ะไม่คิดหรอก ตอนทำไม่เห็น แต่ตอนไม่ทำนี่เห็นจัง บ่นจัง แม่ก็พูดว่า เออ พ่อก็ชอบว่าแม่เหมือนกัน(แต่ว่าคนละเรื่องกับเรา) เราก็เลยอยากรู้กิจวัตรของคนอื่นๆ เพื่อดูว่าเราผิดปกติไหม หรือยังปกติอยู่ (แต่ผลตรวจสุขภาพประจำปีเรายังปกติอยู่)
อยากรู้กิจวัตรประจำวันของแต่ละคน วันหนึ่งคุณทำอะไรบ้าง
ก็เราไม่รู้จะทำอะไรดี ปกติเราอยู่หอ แต่ละวันเราก็เดินทางไปทำงาน ได้เดินประมาณ 15 นาที ตอนทำงานก็อยู่หน้าคอม จะเดินอีกก็ตอนลุกไปเข้าห้องน้ำ และก็เดินอีกตอนพักเที่ยงเพื่อไปกินข้าว และก็เดินทางกลับบ้าน ไม่ได้ออกกำลังกายอย่างอื่น ส่วนวันหยุด เราก็ไม่ค่อยออกไปเที่ยวไหน เราไม่มีเพื่อน มีบ้างที่ออกไปเดินห้าง เดินจาก BTS นึงไปอีก BTS นึง หรือไม่ก็เดินไปซื้อข้าวกิน หรือบางทีก็ไปเข้าคอร์สเรียนสิ่งที่สนใจ (การออกข้างนอกแต่ละครั้งล้วนต้องเสียเงิน)
พ่อบอกว่าเคลื่อนไหวร่างกายแค่นี้มันยังไม่พอ เราก็ถามพ่อว่าแล้วจะให้เราทำอะไรล่ะ พ่อก็คิดแป๊บนึงแล้วบอกว่า ไปทำกับข้าว(เพราะแม่กำลังทำอยู่พอดี แต่ปกติเราทำอาหารไม่เป็น) เราก็ไม่ไป บอกว่าไม่ทำหรอก แม่ทำอยู่แล้ว เดี๋ยวพอกลับหอก็ไม่ทำอยู่ดี(ในหอพักไม่มีที่ให้ทำอาหารอยู่แล้ว ซื้อกินตลอด) เรานี่คิดในใจเลยว่า เปลี่ยนงานเลยดีไหม ไปเป็นกรรมกร จะได้เคลื่อนไหวออกกำลังกายเยอะๆ จริงๆ ไม่ใช่แค่พ่อหรอกที่ว่าเรา หัวหน้าก็ว่าเราเหมือนกัน คืองานเรามันอยู่ในคอมเป็นส่วนใหญ่ จะให้เราเดินไปไหน? นอกจากห้องน้ำ กับติดต่อคนแผนกอื่น(แต่มันเกิดขึ้นไม่บ่อย ส่วนใหญ่ก็นั่งอยู่ที่โต๊ะตัวเอง ถ้าหัวหน้าอยากให้ทำงานแบบอื่นก็ควรมอบหมายให้เป็นกิจจะลักษณะเลย เพราะตอนนี้งานเราก็ยุ่งอยู่แล้ว ขนาดไม่ค่อยเคลื่อนไหวร่างกายนะ)
พอพ่อไม่อยู่ เราก็บ่นกับแม่ว่า พ่อนี่เอาแต่บ่น บ่นเป็นอย่างเดียว ตอนเราทำโน่นทำนี่น่ะไม่คิดหรอก ตอนทำไม่เห็น แต่ตอนไม่ทำนี่เห็นจัง บ่นจัง แม่ก็พูดว่า เออ พ่อก็ชอบว่าแม่เหมือนกัน(แต่ว่าคนละเรื่องกับเรา) เราก็เลยอยากรู้กิจวัตรของคนอื่นๆ เพื่อดูว่าเราผิดปกติไหม หรือยังปกติอยู่ (แต่ผลตรวจสุขภาพประจำปีเรายังปกติอยู่)