ยิ่งไกล้ ยิ่งเจ็บ เคยเป็นกันบ้างมั้ยเอ่ย มีใครมีวิธี เจ็บน้อยที่สุดมาเเชร์กันหน่อยน้าาาาา

ย้ายงานมาทำที่ใหม่ เจอคนที่ถูกใจที่นี่ รู้จักกันมาประมาณ 5-6 เดือน เคยไปกินข้าวด้วยกัน โทรหากันบอกคิดถึงกัน โห๊วะะเเล้วอยู่ดีๆ เขาก้อเปลี่ยนไป ไม่โทร ไม่ทัก ไม่ตอบข้อความใดๆ เดินผ่านกันเหมือนคนไม่รู้จักกัน ตอนเเรกๆเจ็บปวด ร่ำร้องอยากเจออยากคุย อยากถามถึงสาเหตุ อยากเป็นเหมือนเดิม เหมือนที่ผ่านมาๆ ใจลึกๆก้อคิดว่าดีนะ ที่เขาจบเรื่องราวไป ไม่งั้นด้วยความรู้สึกดีๆ ที่เรามีให้เขามันอาจเกินไปคำว่าเพื่อนร่วมงานไป เวลาคงช่วยให้เราลืมความรู้สึกนี้ไปได้สักวัน เเต่ตอนนี้ใจมันยังวนเวียน คิดถึงสามีคนอื่นอยู่ งานก้อพึ่งเปลี่ยนมา จะเปลี่ยนอีกโอกาศ มันไม่ได้เข้ามาบ่อยๆ **คนที่รักร้างไกล นั้นเจ็บไม่นาน คนไม่รักไกล้กันช้ำใจยิ่งกว่า** อันนี้โดนใจมากสุด ณ เวลานี้เลย  ถ้าเขาบอกสักคำ ถึงเหตุผลที่มันไม่เหมือนเดิม เราคงตัดใจได้ง่ายกว่านี้ เเต่นี้มันคาใจ เป็นคำถามปลายเปิดไว้ เเต่คงไม่ไปถามเขาเเล้ว เขาคงคิดดีเเล้วที่ทำเเบบนี้ ดีเเล้วไม่ได้ถลำลึกไปเกินเพื่อนร่วมงาน ไม่งั้นคงเจ็บปวด ทรมานใจ เเล้วบอกใครไม่ได้ หวังว่าวันนึง เราจะลืมเขาได้หมดใจ หลบหน้า เเต่เเอบดูเวลาเห็นเขาไกลๆ คนที่เคยรุ้สึกดีต่อกัน มันเกียจกันได้ขนาดนี้เลยหรอ หนูงงใจพี่นะ