ผมหลงรักผู้หญิงคนนึงครับ เคยคบกันพักนึง เคยอยู่ด้วยกัน ใช้ชีวิตด้วยกัน แล้ววันนึงเค้าขอบอกเลิก
เหตุเพราะว่าเค้าไม่อยากทำร้ายผม เพราะเค้าไม่ได้รักผม
เค้าก้อไปอยู่คนเดียว มีคนเข้ามาจีบเค้าหลายคน แต่เค้ายังไม่เลือก ผมเคยถาม เค้าบอกว่ายังไม่ถูกใจ ชีสเป็กสูงน่ะครับ เป็นสาวมั่น คิดประมาณว่าอยู่คนเดียวก้อได้
ผมก้อมีคนเข้ามาครับ แต่ว่าผมไม่คิดจะมองใครเลย
เราคุยกันมาตลอดครับแทบทุกเรื่อง ผมเป็นที่ปรึกษาให้ตลอด แม้เราจะเลิกกันมานานแล้ว ซึ่งเค้าก้อเชื่อบ้างไม่เชือบ้าง ผมจะเป็นคนที่คอยช่วยเหลือเค้ามาตลอดถึง ผมยังได้พาเค้าไปทานข้าวอยู่บ่อยครั้ง
ผมตามตื้อเค้ามาก้อครบ 1 ปีแล้วครับ ทำโอกาสพังไปหลายหน
เพราะความใจร้อน เค้าเคยโกรธจนไม่คุยด้วย บล๊อกทั้งเฟส ไลน์ เบอร์โทร แต่ผมก้อไม่ตัดใจ ตามตื้อต่อครับ เปลี่ยนเบอร์โทรหา ส่งเพลงส่งคลิปทางเมล์ ทำทุกทางให้เค้าเห็นใจ ให้เค้าใจอ่อน เพราะระหว่างยอมง้อยอมขอโทษแล้วได้คุยด้วย กับ ตัดใจไม่คุยกัน ผมตัดใจไม่ได้ครับ ทรมานใจ (ถ้าใครเคยเป็นคงเข้าใจ ยอมได้ทุกอย่างขอแค่ได้เจอ แม้ได้เจอ ก้อขอแค่ได้คุย) ขอแค่ได้คุยด้วย แค่ได้ยินเสียง ผมก้อยิ้มดีใจจนน้ำตาจะไหล
ผมรักเค้า จนชอบคิดเพ้อเจ้อฟุ้งซ่าน เข้าข้างตัวเอง
แต่ได้แค่คิดในใจนะครับ เพราะเค้าบอกชัดเจนว่าเป็นได้แค่เพื่อนกัน
เค้าตัดผมง่ายมาก ใจแข็งมากก แต่ผมตัดเค้าไม่ได้เลย ไม่ว่ายังไงมันก้อรัก
ผมเคยหายไป เคยไม่สนใจ เคยอยู่คนเดียว พออยู่ไหว แต่พอเปรียบกับตอนที่ได้คุยกับเค้า ผมมีความสุขมากมาย จนผมไม่สนใจอะไร หิวผมก้อห้ามได้ ง่วงก้อทนไหว ขอแค่ได้ยินเสียง ถึงไม่มีทางได้เจอหน้า ผมก้อยังบ้าอยู่เป็นปี ถึงแม้จะบ้า แม้ว่าจะเจ็บ ผมก้อยังเก็บความสุขกลางความทุกข์เหล่านั้นได้
ผมอยากเป็นเพื่อนกับเค้านะครับ อยากเป็นเพื่อนให้ได้ แต่เวลาที่ได้คุยกันทีไร หัวใจผมก้อสั่นหวั่นไหวคิดไปกับคำพูด ถึงรู้ว่าเค้าจะไม่ได้หมายถึงเรา เวลาที่เค้ามาอยู่ต่อหน้า สายตาผมก้อจะจับจ้องมองแต่เค้า ถึงเค้าจะไม่สวยดุจดวงดาว แต่เค้าสวยงามที่สุดสำหรับผม
แรกๆก้อได้คุยวันละนิด นานๆเข้าก้อเริ่มได้คุยกันนานเหมือนเดิม
แรกๆเสียงเค้าจะแข็งๆ นานๆเข้าก้อเริ่มออดอ้อนเหมือนเดิม
พอได้คุยกันไปนานๆทีไร ผมมักจะเผลอลืมตัวคิดว่าเป็นแฟนเค้าทุกที
เวลาคุยกันผมหยอดตลอด เวลาเจอกันก้อหาโอกาสทำคะแนนมาตลอด แต่ไม่ประสบความสำเร็จเอาซะเลย จนต้องคิดตัดใจเป็นแค่เพื่อน
แต่ผมจะเปลี่ยนคนรักเป็นเพื่อนยังไงดีครับ ผมไม่เข้าใจ ยังไงผมก้อรักผมก้อห่วงเค้าเสมอ จนมักเผลอพูดจาอะไรที่เกินเพื่อนอยู่เรื่อยไป
ผมเองก้อไม่อยากให้เค้าลำบากใจ แต่ไม่ว่ายังไงผมก้อคิดถึงเค้า
ก้อรู้ว่าคิดถึงแล้วเจ็บปวดใจ แต่ก้อยังฝืนดึงดันคิดถึงอยู่ร่ำไป TT__TT
.... เราจะเป็นเพื่อนกับแฟนเก่าที่เรายังคงรักเค้าอยู่ได้ไหมครับ ....
เหตุเพราะว่าเค้าไม่อยากทำร้ายผม เพราะเค้าไม่ได้รักผม
เค้าก้อไปอยู่คนเดียว มีคนเข้ามาจีบเค้าหลายคน แต่เค้ายังไม่เลือก ผมเคยถาม เค้าบอกว่ายังไม่ถูกใจ ชีสเป็กสูงน่ะครับ เป็นสาวมั่น คิดประมาณว่าอยู่คนเดียวก้อได้
ผมก้อมีคนเข้ามาครับ แต่ว่าผมไม่คิดจะมองใครเลย
เราคุยกันมาตลอดครับแทบทุกเรื่อง ผมเป็นที่ปรึกษาให้ตลอด แม้เราจะเลิกกันมานานแล้ว ซึ่งเค้าก้อเชื่อบ้างไม่เชือบ้าง ผมจะเป็นคนที่คอยช่วยเหลือเค้ามาตลอดถึง ผมยังได้พาเค้าไปทานข้าวอยู่บ่อยครั้ง
ผมตามตื้อเค้ามาก้อครบ 1 ปีแล้วครับ ทำโอกาสพังไปหลายหน
เพราะความใจร้อน เค้าเคยโกรธจนไม่คุยด้วย บล๊อกทั้งเฟส ไลน์ เบอร์โทร แต่ผมก้อไม่ตัดใจ ตามตื้อต่อครับ เปลี่ยนเบอร์โทรหา ส่งเพลงส่งคลิปทางเมล์ ทำทุกทางให้เค้าเห็นใจ ให้เค้าใจอ่อน เพราะระหว่างยอมง้อยอมขอโทษแล้วได้คุยด้วย กับ ตัดใจไม่คุยกัน ผมตัดใจไม่ได้ครับ ทรมานใจ (ถ้าใครเคยเป็นคงเข้าใจ ยอมได้ทุกอย่างขอแค่ได้เจอ แม้ได้เจอ ก้อขอแค่ได้คุย) ขอแค่ได้คุยด้วย แค่ได้ยินเสียง ผมก้อยิ้มดีใจจนน้ำตาจะไหล
ผมรักเค้า จนชอบคิดเพ้อเจ้อฟุ้งซ่าน เข้าข้างตัวเอง
แต่ได้แค่คิดในใจนะครับ เพราะเค้าบอกชัดเจนว่าเป็นได้แค่เพื่อนกัน
เค้าตัดผมง่ายมาก ใจแข็งมากก แต่ผมตัดเค้าไม่ได้เลย ไม่ว่ายังไงมันก้อรัก
ผมเคยหายไป เคยไม่สนใจ เคยอยู่คนเดียว พออยู่ไหว แต่พอเปรียบกับตอนที่ได้คุยกับเค้า ผมมีความสุขมากมาย จนผมไม่สนใจอะไร หิวผมก้อห้ามได้ ง่วงก้อทนไหว ขอแค่ได้ยินเสียง ถึงไม่มีทางได้เจอหน้า ผมก้อยังบ้าอยู่เป็นปี ถึงแม้จะบ้า แม้ว่าจะเจ็บ ผมก้อยังเก็บความสุขกลางความทุกข์เหล่านั้นได้
ผมอยากเป็นเพื่อนกับเค้านะครับ อยากเป็นเพื่อนให้ได้ แต่เวลาที่ได้คุยกันทีไร หัวใจผมก้อสั่นหวั่นไหวคิดไปกับคำพูด ถึงรู้ว่าเค้าจะไม่ได้หมายถึงเรา เวลาที่เค้ามาอยู่ต่อหน้า สายตาผมก้อจะจับจ้องมองแต่เค้า ถึงเค้าจะไม่สวยดุจดวงดาว แต่เค้าสวยงามที่สุดสำหรับผม
แรกๆก้อได้คุยวันละนิด นานๆเข้าก้อเริ่มได้คุยกันนานเหมือนเดิม
แรกๆเสียงเค้าจะแข็งๆ นานๆเข้าก้อเริ่มออดอ้อนเหมือนเดิม
พอได้คุยกันไปนานๆทีไร ผมมักจะเผลอลืมตัวคิดว่าเป็นแฟนเค้าทุกที
เวลาคุยกันผมหยอดตลอด เวลาเจอกันก้อหาโอกาสทำคะแนนมาตลอด แต่ไม่ประสบความสำเร็จเอาซะเลย จนต้องคิดตัดใจเป็นแค่เพื่อน
แต่ผมจะเปลี่ยนคนรักเป็นเพื่อนยังไงดีครับ ผมไม่เข้าใจ ยังไงผมก้อรักผมก้อห่วงเค้าเสมอ จนมักเผลอพูดจาอะไรที่เกินเพื่อนอยู่เรื่อยไป
ผมเองก้อไม่อยากให้เค้าลำบากใจ แต่ไม่ว่ายังไงผมก้อคิดถึงเค้า
ก้อรู้ว่าคิดถึงแล้วเจ็บปวดใจ แต่ก้อยังฝืนดึงดันคิดถึงอยู่ร่ำไป TT__TT