สวัสดีค่ะพี่ๆเพื่อนๆ ทุกท่านเป็นกระทู้แรกที่อยากตั้งตั้งแต่ 2 ปีที่แล้วแต่ไม่เคยมีเวลาสักที
เข้าเรื่องเลยนะคะ เราคบกับแฟนมา 7 ปี ปีนี้ปีที่ 7 เราไม่คิดถึงเรื่องอาถรรพ์หรอกค่ะถ้าวันนี้เรารักกันมากพอ
เราผ่านทุกอย่างมาด้วยกัน ทุกข์ สุข รัก เจ็บ หรืออะไรต่างๆมันค่อนข้างสาหัสกับหลายคู่ แต่เราทั้งสองก็ผ่านมันมา
เรารู้สึกว่าถึงวันนี้จุดนี้เราเหนื่อยมาก เหนื่อยที่จะเป็นคนที่ คอยตามแฟน คอยทำนั่นนี่ให้ เมื่อก่อนมันไม่หนักขนาดนี้
เราเป็นผู้หญิงที่สามารถยกของหนักได้โดยที่แฟนเดินตัวปลิวไม่คิดจะช่วย นานครั้งที่จะช่วยเพราะมันล้นมือมาก
เราสามารถแบกกระเป๋าหนัก 10 กิโล หอบเครื่องปริ้นตัวใหญ่โดยที่แฟนเดินเล่นมือถือ
เวลากินเค้าจะนึกว่าเค้าอยากกินอะไรเราสามารถเดินเป็นกิโลเพื่อไปซื้อของ เรื่องอาหารเค้าจะกินแบบที่เค้ากินได้
เค้าเคยให้เราออกความคิดเราก็สั่งแบบที่เราอยากสั่ง พอสั่งมาโดนด่าสั่งมาทำไมเค้าไม่กิน แต่เค้าชอบบอกคุยกับเพื่อนว่ากูกินง่ายกินได้ทุกอย่าง
ชอบตามใจเพื่อน เวลาเค้าอยากกินเบียร์กินเหล้า เราสามารถหอบเบียร์จากเซเว่นหน้าปากทางมาคอนโดได้เป็นกิโล (หิ้ว 6 ขวดขั้นต่ำ) มาถึงไม่ได้ถามว่าเหนื่อยไหมไรไหม เงียบนิ่งเล่นมือถือไม่สนใจ เราเรียนม.เดียวกันกับแฟน แต่เหมือนไม่ใช่แฟนอันนี้คำพูดคนอื่นพูด กินข้าวไม่ชวนเรากิน
บางทีต้องกับบ้านพร้อมกันเค้ากลับไปก่อนโดยตอบกลับว่าไม่รู้ว่าเราจะกลับ คำพูดชอบให้เราพูดดีๆ ไม่ชอบให้ประชด
แต่เชื่อไหมว่าเราไม่เคยได้คำพูดดีๆจากแฟน แฟนมักจะบอกเราว่าทำตัวไม่ดีกูจะพูดดีทำไม คือเราทำงานบ้าน ยกของขนของ
ทำงานวิจัยให้ เดินไปซื้อของให้เพราะแฟนไม่ให้ใช้รถยนต์ ซักรองเท้า ขัดรองเท้า มีอีกเรื่องคือจำฝังใจเราไม่รู้ว่ารองเท้า GUCCI เพราะแฟนไม่ได้บอกเราอะไรเลยแค่บอกเอาไปซัก เราอ่านเจอห้ามแช่น้ำเราไม่เคยซักเค้าใช้เรา เราเอาไปแช่น้ำไม่ถึง 5 นาทีเค้าเดินมาดูเค้าด่าอย่างเดียวเลยแบบไม่ถาม วันนั้นเราซักรองเท้าให้เค้าเกือบ 10 คู่ ปวดตัวปวดไหล่ไปหมด ละความโง่ของเราเองที่เอาคู่โปรดเค้าไปแช่น้ำ โดนด่าโดนว่าไม่พอโดนกระชาก ตี หยิกตัวเราเขียวไปหมด 3 วันต่อมาเราไปเจอพ่อแม่แฟนเค้าดีกับเรามาตลอด เค้าเห็นเรายกแขนมัดผม เค้าถามทำไรมาแขนช้ำมากขนาดนั้น เราต้องโกหกไปว่าโดนประตูหนีบยิ้มแห้งๆไปครั้งนั้นและครั้งเดียวที่เค้าได้ตีเรา เพราะเราก็บอกพ่อแม่เธอรักเธอมากเลี้ยงเธอแบบลูกชายคนเดียวไม่ได้แปลว่าถ้าเธอทำร้ายเรา แล้วเราจะไม่ทำคืน ที่ไม่ทำเพราะเค้าจะไม่ทำร้ายคนที่รัก ถ้ามีครั้งหน้าถ้าทำร้ายแค่นิดเดียวก็ตาม เลือดเธอต้องออกจากหัว (แฟนรู้ว่านิสัยเราไม่ยอมคน โมโหร้ายแต่เราไม่เคยทำกับเค้าเลย) เคยทะเลาะกันจนเราเข้ารพ.เพราะไมเกรนขึ้น ปวดหัวจนแบบตามองไม่เห็นตาพร่าไปเลย เรื่องอาการป่วยนี้เค้าก็คิดว่าเหมือนเราปวดหัวทั่วไปไม่ถามไม่สนใจไปรพ.เรายังไปเองเลย ส่วนเค้าไปกินเหล้า ไม่ถามมีแต่เราที่ต้องบอกตลอด เคยทำดีแค่ตอนปวดท้องปจด. หาถุงน้ำร้อนให้แค่ครั้งเดียวทำให้ครั้งเดียวจริงๆ บางเรื่องมันอาจเป็นเรื่องเล็กน้อย แต่มันตลอด 7 ปีเราคิดมาตลอด การมีน้ำใจต่อคนรัก การพูดดีต่อคนรัก การใส่ใจเรื่องเล็กน้อยมันสำคัญมากสำหรับเรา ทุกคนคิดว่าไงคะเคยเจอปัญหาแบบนี้หรือเปล่า ทุกวันนี้นั่งคิดมาเป็นเดือนแล้วค่ะ คงใกล้เวลาที่เราตัดสินใจ อยากมาถามเพื่อความแน่ใจกับทุกคนที่เคยเจอว่าจะแก้ปัญหายังไง ไปต่อหรือพอแค่นี้ เราอยากกลับมารักตัวเองให้มากขึ้น
เคยถามตัวเองว่าทุกวันนี้มีแต่เค้าแล้วตัวเองรู้ตัวบ้างไหมว่าชอบกินอะไร ชอบทำอะไร ชอบขนมอะไร อยากทำอะไรในวันหยุด อยากไปเที่ยวไหนบ้าง
แล้วยิ่งไปมากกว่านี้คือ ทุกคนต้องวางอนาคตให้ตัวเอง แต่ในอนาคตเค้าไม่มีเรา เราจะอยู่ทำไม???
ระยะเวลา 7 ปีไม่ได้ทำให้รักมากขึ้นแต่มันทำให้รักมันลดน้อยลง
เข้าเรื่องเลยนะคะ เราคบกับแฟนมา 7 ปี ปีนี้ปีที่ 7 เราไม่คิดถึงเรื่องอาถรรพ์หรอกค่ะถ้าวันนี้เรารักกันมากพอ
เราผ่านทุกอย่างมาด้วยกัน ทุกข์ สุข รัก เจ็บ หรืออะไรต่างๆมันค่อนข้างสาหัสกับหลายคู่ แต่เราทั้งสองก็ผ่านมันมา
เรารู้สึกว่าถึงวันนี้จุดนี้เราเหนื่อยมาก เหนื่อยที่จะเป็นคนที่ คอยตามแฟน คอยทำนั่นนี่ให้ เมื่อก่อนมันไม่หนักขนาดนี้
เราเป็นผู้หญิงที่สามารถยกของหนักได้โดยที่แฟนเดินตัวปลิวไม่คิดจะช่วย นานครั้งที่จะช่วยเพราะมันล้นมือมาก
เราสามารถแบกกระเป๋าหนัก 10 กิโล หอบเครื่องปริ้นตัวใหญ่โดยที่แฟนเดินเล่นมือถือ
เวลากินเค้าจะนึกว่าเค้าอยากกินอะไรเราสามารถเดินเป็นกิโลเพื่อไปซื้อของ เรื่องอาหารเค้าจะกินแบบที่เค้ากินได้
เค้าเคยให้เราออกความคิดเราก็สั่งแบบที่เราอยากสั่ง พอสั่งมาโดนด่าสั่งมาทำไมเค้าไม่กิน แต่เค้าชอบบอกคุยกับเพื่อนว่ากูกินง่ายกินได้ทุกอย่าง
ชอบตามใจเพื่อน เวลาเค้าอยากกินเบียร์กินเหล้า เราสามารถหอบเบียร์จากเซเว่นหน้าปากทางมาคอนโดได้เป็นกิโล (หิ้ว 6 ขวดขั้นต่ำ) มาถึงไม่ได้ถามว่าเหนื่อยไหมไรไหม เงียบนิ่งเล่นมือถือไม่สนใจ เราเรียนม.เดียวกันกับแฟน แต่เหมือนไม่ใช่แฟนอันนี้คำพูดคนอื่นพูด กินข้าวไม่ชวนเรากิน
บางทีต้องกับบ้านพร้อมกันเค้ากลับไปก่อนโดยตอบกลับว่าไม่รู้ว่าเราจะกลับ คำพูดชอบให้เราพูดดีๆ ไม่ชอบให้ประชด
แต่เชื่อไหมว่าเราไม่เคยได้คำพูดดีๆจากแฟน แฟนมักจะบอกเราว่าทำตัวไม่ดีกูจะพูดดีทำไม คือเราทำงานบ้าน ยกของขนของ
ทำงานวิจัยให้ เดินไปซื้อของให้เพราะแฟนไม่ให้ใช้รถยนต์ ซักรองเท้า ขัดรองเท้า มีอีกเรื่องคือจำฝังใจเราไม่รู้ว่ารองเท้า GUCCI เพราะแฟนไม่ได้บอกเราอะไรเลยแค่บอกเอาไปซัก เราอ่านเจอห้ามแช่น้ำเราไม่เคยซักเค้าใช้เรา เราเอาไปแช่น้ำไม่ถึง 5 นาทีเค้าเดินมาดูเค้าด่าอย่างเดียวเลยแบบไม่ถาม วันนั้นเราซักรองเท้าให้เค้าเกือบ 10 คู่ ปวดตัวปวดไหล่ไปหมด ละความโง่ของเราเองที่เอาคู่โปรดเค้าไปแช่น้ำ โดนด่าโดนว่าไม่พอโดนกระชาก ตี หยิกตัวเราเขียวไปหมด 3 วันต่อมาเราไปเจอพ่อแม่แฟนเค้าดีกับเรามาตลอด เค้าเห็นเรายกแขนมัดผม เค้าถามทำไรมาแขนช้ำมากขนาดนั้น เราต้องโกหกไปว่าโดนประตูหนีบยิ้มแห้งๆไปครั้งนั้นและครั้งเดียวที่เค้าได้ตีเรา เพราะเราก็บอกพ่อแม่เธอรักเธอมากเลี้ยงเธอแบบลูกชายคนเดียวไม่ได้แปลว่าถ้าเธอทำร้ายเรา แล้วเราจะไม่ทำคืน ที่ไม่ทำเพราะเค้าจะไม่ทำร้ายคนที่รัก ถ้ามีครั้งหน้าถ้าทำร้ายแค่นิดเดียวก็ตาม เลือดเธอต้องออกจากหัว (แฟนรู้ว่านิสัยเราไม่ยอมคน โมโหร้ายแต่เราไม่เคยทำกับเค้าเลย) เคยทะเลาะกันจนเราเข้ารพ.เพราะไมเกรนขึ้น ปวดหัวจนแบบตามองไม่เห็นตาพร่าไปเลย เรื่องอาการป่วยนี้เค้าก็คิดว่าเหมือนเราปวดหัวทั่วไปไม่ถามไม่สนใจไปรพ.เรายังไปเองเลย ส่วนเค้าไปกินเหล้า ไม่ถามมีแต่เราที่ต้องบอกตลอด เคยทำดีแค่ตอนปวดท้องปจด. หาถุงน้ำร้อนให้แค่ครั้งเดียวทำให้ครั้งเดียวจริงๆ บางเรื่องมันอาจเป็นเรื่องเล็กน้อย แต่มันตลอด 7 ปีเราคิดมาตลอด การมีน้ำใจต่อคนรัก การพูดดีต่อคนรัก การใส่ใจเรื่องเล็กน้อยมันสำคัญมากสำหรับเรา ทุกคนคิดว่าไงคะเคยเจอปัญหาแบบนี้หรือเปล่า ทุกวันนี้นั่งคิดมาเป็นเดือนแล้วค่ะ คงใกล้เวลาที่เราตัดสินใจ อยากมาถามเพื่อความแน่ใจกับทุกคนที่เคยเจอว่าจะแก้ปัญหายังไง ไปต่อหรือพอแค่นี้ เราอยากกลับมารักตัวเองให้มากขึ้น
เคยถามตัวเองว่าทุกวันนี้มีแต่เค้าแล้วตัวเองรู้ตัวบ้างไหมว่าชอบกินอะไร ชอบทำอะไร ชอบขนมอะไร อยากทำอะไรในวันหยุด อยากไปเที่ยวไหนบ้าง
แล้วยิ่งไปมากกว่านี้คือ ทุกคนต้องวางอนาคตให้ตัวเอง แต่ในอนาคตเค้าไม่มีเรา เราจะอยู่ทำไม???