นิทานเรื่อง อัศวินกับสาวชาวบ้าน (นิทานจากชีวิตจริง)

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีอัศวินหนุ่มรูปงามผู้เป็นที่รักของทุกคนในเมือง เขาเป็นคนที่มีความฉลาดปราดเปรื่อง รูปร่างหน้าตาดูดีไม่มีที่ติ ครอบครัวของเขาจัดอยู่ในครอบครัวที่สูงส่ง พ่อของเขาเป็นที่ปรึกษาคนสนิทของพระราชา แม่และพี่ชายฝาแฝดของเขาเป็นแพทย์หลวงในพระราชวัง ส่วนตัวเขาเองเป็นถึงหัวหน้าอัศวิน ครอบครัวส่วนใหญ่ของเขาล้วนแล้วแต่ทำงานรับราชการเป็นขุนนางบ้างหรือทำอาชีพที่สังคมยกย่องว่ามีเกียรติ เขาเติบโตมาในครอบครัวที่แสนอบอุ่นและมั่งคั่ง ไม่เคยต้องพบกับความยากลำบาก แต่ก็มีอยู่เรื่องหนึ่งที่ทำให้เขาเป็นทุกข์นั่นคือเรื่องคู่ครองของเขา ด้วยความที่พ่อแม่เขามักจะคอยสังเกตช่วยลูกชายของตนเลือกผู้หญิงอยู่เสมอ จนถึงขนาดที่ว่าบางครั้งอัศวินต้องยอมเลิกรากับคนรักเหตุผลเพียงเพราะพ่อแม่ของเขาไม่เห็นด้วย อัศวินหนุ่มเคยคบหาดูใจกับผู้หญิงคนหนึ่งแต่ก็ต้องเลิกราเพราะพ่อแม่ไม่ไม่เห็นด้วย ด้วยความเป็นลูกจึงต้องทำตามคำสั่งของพ่อแม่อย่างจำยอม แต่แล้ววันหนึ่งอัศวินหนุ่มก็ได้พบกับหญิงสาวคนหนึ่ง เธอมีความใฝ่ฝันที่อยากจะเป็นแพทย์หลวง เธออยยากเข้าสอบแข่งขันในปีนี้แต่เธอรู้ดีว่าเธอคงทำมันไม่สำเร็จ เธอจึงเลือกที่จะศึกษาในเรื่องอื่นไปก่อน เพื่อรอโอกาสในการสอบแพทย์หลวงครั้งต่อไป อัศวินหนุ่มตกหลุมรักเธอตั้งแต่แรกเห็น เขาพยายามที่จะติดต่อเธอ พยายามเข้าหาเธอ ในคราแรกหญิงสาวผู้นั้นมิได้มีความเสน่หาในตัวอัศวินหนุ่มเลย เพราะทางครอบครัวของหญิงสาวได้กำชับและสั่งสอนว่า อัศวินเจ้าชู้มีผู้หญิงมากหน้าหลายตาเข้าหาอยู่เรื่อยๆ และการที่เราจะคบหากับคนที่อยู่สูงกว่าเรามันเป็นไปได้ยากเขาไม่รักเราจริงหรอก นี่คือสิ่งที่หญิงสาวเตือนตัวเองอยู่เสมอ แต่เมื่อนานวันเข้าอัศวินไม่ลดละความพยายามหญิงสาวก็เกิดความเห็นใจประกอบกับเธอเริ่มหลงรักในรอยยิ้มและความเอาใจใส่ของเขา ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็กลับกลายเป็นความสัมพันธ์ที่ยากจะบรรยาย จนวันหนึ่งหญิงสาวได้รู้ว่าที่ตนคิดว่าเขานั้นมีฐานะดีมันไม่ใช่เพียงแค่นั้น แต่มันมากกว่านั้ยเสียอีก รวมถึงเรื่องพ่อแม่ของอัศวินหนุ่มที่ดูคนรักของลูกชายจากการศึกษา ฐานะและหน้าที่การงาน ความจริงข้อนี้ที่เธอได้รับรู้มันทำใหหญิงสาววิตกกังวล เธอใช้เวลาทบทวนและคิดเรื่องนี้อยู่นาน เธอรู้สึกว่าตนเองนั้นช่างต่ำต้อย ไม่เหมาะสมกับอัศวินแม้แต่นิดเดียว เธอไม่อยากฉุดดึงให้เขาตกต่ำเพราะเธอ เธอมีเพียงหัวใจรักที่ไม่อาจเทียบเคียงเขาได้ จนคืนหนึ่งเธอตัดสินใจเก็บข้าวของแล้วควบม้าออกไปที่คฤหาสถ์ของอัศวินหนุ่ม เธอกล่าวกับดวงดาวที่หน้าคฤหาสถ์ว่า "โอ้ดวงดาวเอ๋ย ใจข้านี้เจียนจะขาด หากวันข้างหน้าข้ากับท่านอัศวินมีใจรักและจริงใจต่อกันแลมีอุปสรรคที่ขวางกั้นคือ ฐานันดรศักดิ์ หน้าที่การงานและชาติตระกูล ข้าขอเลือกที่จะเดินจากท่านอัศวินไปให้ท่านได้เจอคนที่เหมาะสมกับท่านมากกว่าข้า ขอให้ข้าเป็นเพียงคลื่นที่ซัดผ่านกายท่านให้ท่านคลายร้อนรุ่มแล้วข้าก็จะขอหายไปดั่งฟองคลื่นเช่นกัน ข้าขอโทษจากใจข้า" เธอเพียงแค่นั้นแล้วควบม้าหายจากเมืองนี้ไปป ฝ่ายอัศวินหนุ่มเมื่อทราบข่าวว่าหญิงสาวหนีไป เขาพยายามตามหาเธอทั่วทุกแห่งหนแต่ก็พบเพียงความว่างเปล่า เขาใหคำมั่นสัญญากับหัวใจตนเองว่าเขาจะตามหาเธอให้พบไม่ว่าจะนานเพียงใดก็ตาม ฝ่ายหญิงสาวก็ให้คำมั่นกับหัวใจตนเองว่าจะมีหัวใจไว้เพียงเพื่อรักอัศวินหนุ่มแต่เพียงผู้เดียว สุดท้ายแล้วความรักของทั้งคู่จะเป็นอย่างไรไม่อาจมีใครรู้ได้เลย