ในวันที่เจอเรื่องร้ายๆ จนแทบไม่มีแรงทำอะไร คุณผ่านมันมาได้ยังไงครับ กรณีไม่มีภาระหนี้สิน มีแต่เรื่องจัดการจิตใจล้วนๆ

ผมตีลูก ลูกผมดื้อแล้วกรี๊ด ซึ่งผมไม่ชอบเสียงกรี๊ด เพราะได้ยินแล้วเหมือนมือโดนปลดล๊อค ผมไม่อยากตีลูก ไม่เคยชอบการตี เพราะจะเสียใจภายหลังแบบนี้ คือทุกครั้งก่อนตีผมคุมอารมณ์สุดๆ

นี่ก็ไปส่งโรงเรียนแล้วพร้อมก้นที่แดงเป็นรอยนิ้ว กลับมาบ้านจะทำงานก็ไม่มีแรง ทำได้แต่นั่งซึมเป็นชั่วโมง เคี้ยวข้าวกลืนข้าวแต่ละคำยังลำบาก จะร้องไห้ก็ร้องไม่ออก ทั้งที่อยากร้อง ไม่รู้มาถึงจุดนี้ได้ไง ตอนเด็กผมเป็นคนขี้แยมาก

เครียดครับ เบื่อ แฟนกลับมาตอนเย็นก็คงทะเลาะกันอีก อยากปิดแต่ปิดไม่อยู่ รู้ว่าเขาไม่ชอบแต่ก็เก็บไว้ไม่ไหว ผมไม่ตีลูกมานานแล้ว แต่พอห่างช่วงก็เหมือนเขาได้ใจ ทำตัวแย่ๆ จะเอาชนะให้ได้ ชีวิตผมมันแปลก เหมือนโดนบังคับทางให้เดินสู่ด้านมืดตลอด ทั้งที่อยากอยู่ด้านสว่าง อารมณ์และสุขภาพจิตจะได้สมบูรณ์
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เอาจริงๆ คือเหมือนโดนผีแกล้ง ผีที่วางแผนทุกอย่างไว้ซับซ้อนแนบเนียน เพื่อให้ผมเจอแต่เรื่องห่วยๆ อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ต้องเจอแต่ความผิดพลาด ผิดหวัง ถ้าจะสำเร็จก็ตัองแลกกับอะไรบางอย่าง โดยเฉพาะความเสียใจ
เช่นจะขายของใหญ่ให้ออกหรือซื้อของที่แย่งกันได้ ผมต้องเสียใจก่อน ซึ่งมันไม่ควรเป็นแบบนั้น เพราะผมใช้ความรู้ความสามารถตัวเองหาหนทาง เหตุใดต้องโดนสิ่งอื่นมาขโมยความสุขหรือมีส่วนร่วมในความสำเร็จตรงนั้น อยากหาผีตัวที่ว่าให้เจอแล้วฆ่ามันทิ้ง ถ้าฟื้นก็ฆ่าใหม่
เข้าใจว่าธรรมะไม่เคยสอนให้เชื่อเรื่องผี แต่จากที่สัมผัสมาก็คิดว่ามีอยู่จริง และอยู่อย่างสบายเสียด้วย เหมือนมีความสุขในการสร้างความเดือดร้อนให้คนที่มันไม่ชอบ โดยไม่มีอะไรมาควบคุม
จบดีกว่าครับ ใน spoil ดูเหมือนไม่ค่อยเกี่ยวกับเรื่องหลัก