แท็กห้องสวนลุม เพราะเป็นกระทู้คำถามโดยตรงนะครับ
แท็กห้องสยาม อยากรู้ว่ามีใครมีความรู้สึกแบบเดียวกับเราไหม
ผมเป็นเด็กต่างจังหวัดมาเรียนในกรุงเทพนะครับ แล้วมาคบกับคนที่นี่
ด้วยความที่เป็นเด็กต่างจังหวัด ไม่มีเพื่อน ไม่มีอะไรเลย เพื่อนในมหาวิทยาลัยก็พอมีบ้าง แต่ใช้ชีวิตแบบต่างคนต่างเรียน เลิกเรียนก็แยกย้ายกันกลับบ้าน
ด้วยความที่เพื่อนเองก็ต่างคนต่างมีแฟน เลยไม่ได้สุงสิง มานั่งกินข้าว ดูหนัง เที่ยวห้าง ไม่มีความสนิทสนมอะไรมากมาย
แล้วมีความรู้สึกว่าผมเองเป็นคนติดแฟนมาก อยากให้เค้าอยู่ด้วยตลอดเวลา บางครั้งรู้สึกน้อยใจที่เราเป็นคนสุดท้ายที่เค้าคิดถึงตลอด
เพราะแฟนเองก็ค่อนข้างติดเพื่อน ก่อนหน้านี้ที่จะคบกับเรา ก็เป็นสาวปาร์ตี้ ชอบสังสรรค์
บางวันเราอยากเจอมาก นัดกันออกไปกินข้าว เค้าเดินกับเราแค่ชั่วโมงเดียว แล้วขอตัวกลับบ้าน
ในขณะที่เวลาเค้าอยู่กับเพื่อน เค้าจะให้เวลากับเพื่อนเต็มที่
บางทีเราก็มีอารมณ์น้อยใจ รู้สึกอยากร้องไห้ มันเหงา มันเบื่อไปหมด ไม่อยากกินอะไร ไม่อยากรับรู้อะไร
จากที่ตอนแรกอยู่ต่างจังหวัด จะเป็นคนร่าเริง เต็มที่กับเพื่อน ทะเลาะกับแฟนก็คือทะเลาะ แต่เวลาอยู่กับเพื่อน จะกลายเป็นคนอีกบุคลิกเลย
แต่พอมาได้อยู่คนเดียวที่นี่ กลายเป็นคนเหงา นอนไม่ค่อยหลับมา 2-3 เดือนแล้ว นอนไม่เป็นเวลา บางวันนอนตี3 ตี4 บางวันนอนตอนเช้าเลย
แต่ไม่ว่าจะนอนดึกแค่ไหน จะรู้สึกตัวประมาณ 9โมง 10โมง มาเช็คโทรศัพท์ ว่าแฟนไลน์มาหรือเปล่า อัพอะไรขึ้นเฟสไหม แล้วก็ตื่นเลย ไม่หลับต่อ
แล้วอีกอย่างคือ มีใครเป็นไหมครับ แบบน้อยใจ รู้สึกไม่ชอบที่แฟนไปเที่ยวกลางคืน
เข้าใจว่าคนเราต้องมีสังคม เราเองตอนอยู่กับเพื่อนเราก็เที่ยวผับ นั่งชิวร้านเหล้า แต่ทำไมพอมีแฟนแล้ว เรากลับไม่อยากไปไหน
อยากอยู่กับแฟน ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน แต่แฟนกลับชอบสังสรรค์ ติดเพื่อน แล้วกลายเป็นเราที่ต้องเหงา ต้องมานั่งนอย
ดึกแค่ไหนก็ยังไม่นอน หงุดหงิดตลอดเวลา รอจนกว่าจะรู้ว่าแฟนกลับถึงบ้าน เราถึงจะนอน แต่ความรู้สึกคือเสียใจ รู้สึกแย่
ตอนนี้รู้สึกเครียด อยู่ๆก็อยากร้องไห้ เค้าก็รักเรา เค้าไม่มีคนอื่นแน่นอน
แต่ความรู้สึกเราแค่อยากให้เค้ามาสนใจเราบ้าง อยากให้เค้ามีความรู้สึกเหมือนกับที่เราเป็นอยู่
จากที่ผมเล่ามา ผมควรปรึกษาจิตแพทย์ไหมครับ บางทีก็อยากระบายออกมา เหนื่อยไปหมด รู้สึกแย่
แบบนี้สมควรปรึกษาจิตแพทย์ไหมครับ
แท็กห้องสยาม อยากรู้ว่ามีใครมีความรู้สึกแบบเดียวกับเราไหม
ผมเป็นเด็กต่างจังหวัดมาเรียนในกรุงเทพนะครับ แล้วมาคบกับคนที่นี่
ด้วยความที่เป็นเด็กต่างจังหวัด ไม่มีเพื่อน ไม่มีอะไรเลย เพื่อนในมหาวิทยาลัยก็พอมีบ้าง แต่ใช้ชีวิตแบบต่างคนต่างเรียน เลิกเรียนก็แยกย้ายกันกลับบ้าน
ด้วยความที่เพื่อนเองก็ต่างคนต่างมีแฟน เลยไม่ได้สุงสิง มานั่งกินข้าว ดูหนัง เที่ยวห้าง ไม่มีความสนิทสนมอะไรมากมาย
แล้วมีความรู้สึกว่าผมเองเป็นคนติดแฟนมาก อยากให้เค้าอยู่ด้วยตลอดเวลา บางครั้งรู้สึกน้อยใจที่เราเป็นคนสุดท้ายที่เค้าคิดถึงตลอด
เพราะแฟนเองก็ค่อนข้างติดเพื่อน ก่อนหน้านี้ที่จะคบกับเรา ก็เป็นสาวปาร์ตี้ ชอบสังสรรค์
บางวันเราอยากเจอมาก นัดกันออกไปกินข้าว เค้าเดินกับเราแค่ชั่วโมงเดียว แล้วขอตัวกลับบ้าน
ในขณะที่เวลาเค้าอยู่กับเพื่อน เค้าจะให้เวลากับเพื่อนเต็มที่
บางทีเราก็มีอารมณ์น้อยใจ รู้สึกอยากร้องไห้ มันเหงา มันเบื่อไปหมด ไม่อยากกินอะไร ไม่อยากรับรู้อะไร
จากที่ตอนแรกอยู่ต่างจังหวัด จะเป็นคนร่าเริง เต็มที่กับเพื่อน ทะเลาะกับแฟนก็คือทะเลาะ แต่เวลาอยู่กับเพื่อน จะกลายเป็นคนอีกบุคลิกเลย
แต่พอมาได้อยู่คนเดียวที่นี่ กลายเป็นคนเหงา นอนไม่ค่อยหลับมา 2-3 เดือนแล้ว นอนไม่เป็นเวลา บางวันนอนตี3 ตี4 บางวันนอนตอนเช้าเลย
แต่ไม่ว่าจะนอนดึกแค่ไหน จะรู้สึกตัวประมาณ 9โมง 10โมง มาเช็คโทรศัพท์ ว่าแฟนไลน์มาหรือเปล่า อัพอะไรขึ้นเฟสไหม แล้วก็ตื่นเลย ไม่หลับต่อ
แล้วอีกอย่างคือ มีใครเป็นไหมครับ แบบน้อยใจ รู้สึกไม่ชอบที่แฟนไปเที่ยวกลางคืน
เข้าใจว่าคนเราต้องมีสังคม เราเองตอนอยู่กับเพื่อนเราก็เที่ยวผับ นั่งชิวร้านเหล้า แต่ทำไมพอมีแฟนแล้ว เรากลับไม่อยากไปไหน
อยากอยู่กับแฟน ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน แต่แฟนกลับชอบสังสรรค์ ติดเพื่อน แล้วกลายเป็นเราที่ต้องเหงา ต้องมานั่งนอย
ดึกแค่ไหนก็ยังไม่นอน หงุดหงิดตลอดเวลา รอจนกว่าจะรู้ว่าแฟนกลับถึงบ้าน เราถึงจะนอน แต่ความรู้สึกคือเสียใจ รู้สึกแย่
ตอนนี้รู้สึกเครียด อยู่ๆก็อยากร้องไห้ เค้าก็รักเรา เค้าไม่มีคนอื่นแน่นอน
แต่ความรู้สึกเราแค่อยากให้เค้ามาสนใจเราบ้าง อยากให้เค้ามีความรู้สึกเหมือนกับที่เราเป็นอยู่
จากที่ผมเล่ามา ผมควรปรึกษาจิตแพทย์ไหมครับ บางทีก็อยากระบายออกมา เหนื่อยไปหมด รู้สึกแย่