เราอยากระบายหน่อยค่ะ แม่เราเป็นคนดีนะ รักเรามาก เราก็รักแม่เหมือนกัน แต่แม่ชอบบ่นทุกวันเลยค่ะ ไม่ว่าจะเรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่ แค่ตื่นสายหน่อยก็โดนบ่น บางทีก็ถึงขั้นตวาดใส่ ทั้งที่เราไม่ได้ทำอะไรเลย
แม่จะพูดถึงคนอื่นบ่อยมาก เช่น ใครทำอะไรไม่ถูกใจก็จะด่า จะวิจารณ์ทุกเรื่อง พ่อเองก็โดนบ่นเหมือนกัน ทั้งที่พ่อทำงานหนักมาก มีหลายงาน บางทีกลับบ้านช้านิดเดียวแม่ก็บ่นแล้ว
หมาแมวที่บ้านก็โดนตีแทบทุกวัน เราเห็นแล้วก็สงสารค่ะ เราเคยพยายามพูดดี ๆ กับแม่แล้ว แต่ยิ่งพูดยิ่งเหมือนแม่โมโหกว่าเดิม บางทีก็ประชดเรากลับมาอีก
เราช่วยงานบ้านนะคะ แต่แม่ก็มักจะตำหนิ เช่น “ทำช้า” หรือ “ไม่ถูกใจ” ไปหมด เคยลองคุยกับแม่แบบจริงจังหนึ่งครั้ง ตอนนั้นดีขึ้นอยู่พักนึง แต่พอผ่านไปไม่นานก็กลับมาเหมือนเดิมอีก
ล่าสุดแม่พูดว่าเราเป็นภาระ ฟังแล้วมันจุกมากค่ะ ช่วงนี้เราเครียดจนร้องไห้แทบทุกวัน บางวันถึงขั้นทึ้งผมตัวเองเลยเพราะควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ มันทั้งหงุดหงิด ทั้งเสียใจ
เราไม่เข้าใจเลยค่ะ ว่าทำไมต้องเป็นเราที่ต้องเจอแบบนี้ ทั้งที่เราพยายามดีมาตลอด
อ้ออีกอย่างเราเรียนม.ปลายอยู่ค่ะแยกบ้านออกไปอยู่ไม่ได้
แม่บ่นกับทุกเรื่องเล็กเรื่องใหญ่ ไม่เว้นวัน
แม่จะพูดถึงคนอื่นบ่อยมาก เช่น ใครทำอะไรไม่ถูกใจก็จะด่า จะวิจารณ์ทุกเรื่อง พ่อเองก็โดนบ่นเหมือนกัน ทั้งที่พ่อทำงานหนักมาก มีหลายงาน บางทีกลับบ้านช้านิดเดียวแม่ก็บ่นแล้ว
หมาแมวที่บ้านก็โดนตีแทบทุกวัน เราเห็นแล้วก็สงสารค่ะ เราเคยพยายามพูดดี ๆ กับแม่แล้ว แต่ยิ่งพูดยิ่งเหมือนแม่โมโหกว่าเดิม บางทีก็ประชดเรากลับมาอีก
เราช่วยงานบ้านนะคะ แต่แม่ก็มักจะตำหนิ เช่น “ทำช้า” หรือ “ไม่ถูกใจ” ไปหมด เคยลองคุยกับแม่แบบจริงจังหนึ่งครั้ง ตอนนั้นดีขึ้นอยู่พักนึง แต่พอผ่านไปไม่นานก็กลับมาเหมือนเดิมอีก
ล่าสุดแม่พูดว่าเราเป็นภาระ ฟังแล้วมันจุกมากค่ะ ช่วงนี้เราเครียดจนร้องไห้แทบทุกวัน บางวันถึงขั้นทึ้งผมตัวเองเลยเพราะควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ มันทั้งหงุดหงิด ทั้งเสียใจ
เราไม่เข้าใจเลยค่ะ ว่าทำไมต้องเป็นเราที่ต้องเจอแบบนี้ ทั้งที่เราพยายามดีมาตลอด
อ้ออีกอย่างเราเรียนม.ปลายอยู่ค่ะแยกบ้านออกไปอยู่ไม่ได้