ยืมล็อกอินของเพื่อนมานะคะ ขอเกริ่นเรื่องก่อนนะคะ
ตอนนี้ จขกท. อายุ 22 กำลังจะเรียนจบปริญญาตรี
มีแม่อายุ 57 ปี
แม่กับพ่อแยกทางกันอยู่ เลิกกัน พ่อมีครอบครัวใหม่ไปเรียบร้อยแล้วแต่ยังติดต่อกับ จขกท. อยุ่เสมอๆ และส่งค่าใช้จ่ายให้เดือนละ 1500-2000 บาท
แม่จขกท. ปัจจุบันไปรับมาอยู่ด้วยกัน ไม่ได้ทำงานอะไร แค่คอยรับเงินจากการจำหน่ายสลากเดือนละ 8000 - 10000 บาทในทุกๆ เดือน ซึ่งแม่จะช่วยค่าน้ำค่าไฟบ้าง หรือให้จขกท.กินขนมเวลาพาไปรับสลากบ้าง นอกนั้น จขกท.ไม่เคยขอเงินแม่ใช้เลย
ที่ผ่านมาแม่ จขกท. คัดค้านการเรียนมาโดยตลอด บังคับให้เลิกเรียนตั้งแต่ ป.6 ไม่ยอมส่งเสียใดๆ แต่จขกท.ดื้อมาตลอด
จนสอบชิงทุนเรียนมาตลอด จนถึงตอนี้ที่กำลังจะเรียนจบ ค่าใช้จ่ายส่วนใหญ่ได้รายได้มาจากการทำงานต่างๆ มาตลอด
จขกท. เป็นลูกคนเดียว
ที่ผ่านมาหนูเองโดนด่า พูดจารุนแรง โดนหาว่าเป็นตัวปัญหามาตลอดตั้งแต่พ่อกับแม่เลิกกัน
โดนประนามว่าเป็นลูกอกตัญญูเพราะอยากเรียน ไม่ยอมไปทำงานเลี้ยงดูแม่
แม่ มีดรคประจำตัวเป็นเบาหวาน ผ่าตัดหัวเข่า(หล่นจากรถมอเตอร์ไซค์) ผ่าตัดตา(จริงๆแม่ยังไม่ถึเวลาที่ต้องผ่า แต่แม่ไปดึงดันว่าตัวเองมองไม่เห็น จนหมอต้องยอมผ่า ทั้งๆที่ตรวจอย่างละเอียดแล้วว่าไม่จำเป็นต้องผ่า)
ทุกครั้งที่หนูเริ่มทำงานที่วิทยาลัย ไปทำงานเพื่อหารายได้ออกอีเว้นต่างจังหวัด แม่จะเริ่มโวยวาย ไม่ยอมกินข้าว
ทุกครั้งที่มีสอบแม่จะไป รพ. บอกว่าป่วยนั่นนี่ พอหนูรีบไป รพ. แม่ก็จะด่าว่าเราไม่ดูแลปล่อยแม่ป่วย ซึ่งหมอตรวจมาแม่ไม่ได้เป็นอะไรเลยจนหมอทำการส่งตัวไปโรงพยาบาลจิตเวชหลายครั้ง แม่ก็จะไม่ยอมไป และให้เราพากลับบ้านเสมอๆ เหตุการณ์มันวนเวียนๆ แบบนี้มาตลอดตั้งแต่เราเป็นเด็กจนเราโต พอไม่ได้ดั่งใจ แม่จะโทรไปฟ้องพี่ ป้า น้า อา ให้มารุมว่าหนูเองสารพัดทุกๆอย่าง
มันยิ่งทำให้หนูไม่อยากอยู่กับแม่ ไม่อยากกลับบ้าน และแอนตี้ทัศนคติของแม่ทุกๆอย่าง
ตอนนี้หนูเองมีแฟน ซึ่งแฟนช่วยแก้ปัญหาโดยคิดว่าแม่อาจจะติดหนู เพราะแม่ไม่มีใคร หนูเองก็เห็นด้วย เพราะหนูเป็นลูกคนเดียวที่เค้าคงอยากจะอยู่ใกล้ชิด พึ่งพาอาศัย หนูย้ายแม่มาอยู่ด้วยกัน เพราะมันสะดวกในการทำงาน และที่เรียน รวมถึงลดค่าใช้จ่ายต่างๆ เช่นค่าเช่าบ้าน
รวมถึงให้แม่ได้เจอสังคมใหม่ๆ ที่ไม่ใช่สังคมเดิมที่มีแต่คนคอยนินทายุยงส่งเสริมเหมือนที่เก่า
แต่เหมือนว่าหนูยิ่งคิดผิด แม่ยิ่งอาการหนักกว่าเดิม แม่ไม่เอาอะไรเลย
หนูซื้อกับข้าวไว้ให้ แกก็จะบอกไม่อร่อย ไม่ชอบ ไม่ทาน และยิ่งทำตัวป่วยตลอดเวลา
ขยะจให้เอาไปทิ้งตลอดเวลา ทั้งๆที่หนูทิ้งทุกเช้าทุกวันอยู่แล้ว ในห้องมีตู้เย็นทำน้ำแข้งได้ แม่บอกมันไม่โอเคจะให้หนูลงไปซื้อน้ำแข็งหลอดข้างล่างตลอดๆ พอหนูกลับบ้านเย็นแกก็จะโวยวายบอกว่าไม่ห่วงแม่ๆ ตลอด (คือตอนนี้หนูกำลังจะจบ ปี 4 หนูต้องรวมกลุ่มทำงานโปรเจ็ค จัดสัมนา และทำวิจัย) พอหนักเข้าก็จะประชดว่าพาแม่มาลำบาก ทำให้เค้าทุกข์อย่างโน้นอย่างนี้ โทรไปหาญาติ ให้มาด่าเราเหมือนเดิม
ซ้ำยังด่าว่าเพราะเราอยากเรียนเลยทำให้เขาลำบาก เพราะอยากเรียนทำให้เขาเป็นหนี้ (แม่ไปยืมเงินญาติบอกว่ามาเป็นค่าใช้จ่าย ประมาณ50000บาท) ทั้งที่ค่าเล่าเรียน และค่าใช้จ่ายหลายๆอย่าง เราทำงานเก็บเองทั้งหมด ไม่เคยขอค่าขนมเพิ่มเลยสักนิด
แล้วแฟนเริ่มมาคุยอยากให้เราเรียนต่อ ป.โท เพราะน่าจะได้ทุน แม่ก็เริ่มด่าทอเรา เอาแต่ใจมากขึ้นเรื่อยๆ ทำอะไรก็ไม่ถูกใจเขาไปหมดแล้ว
ตอนนี้หนูเครียดมากๆ ไม่กล้าที่จะคุยกับแฟน เพราะลำพังก็พอรู้ว่าแฟนทำงานหนักที่จะคอยซัพพอตเราอยู่แล้ว
ไม่อยากรับโทรศัพท์ญาติๆ เพราะมักจะโทรมาต่อว่าตลอดๆ
เราไม่รู้ว่าควรจะจัดการเสต็ปชีวิตยังไงต่อไป หรือควรทำอะไรได้บ้าง
หรือเราควรต้องทำอย่างไรต่อไปเพื่อให้แม่ดีขึ้น
ขอคำแนะนำในการดูแลแม่ หรือหาทางออกค่ะ
ตอนนี้ จขกท. อายุ 22 กำลังจะเรียนจบปริญญาตรี
มีแม่อายุ 57 ปี
แม่กับพ่อแยกทางกันอยู่ เลิกกัน พ่อมีครอบครัวใหม่ไปเรียบร้อยแล้วแต่ยังติดต่อกับ จขกท. อยุ่เสมอๆ และส่งค่าใช้จ่ายให้เดือนละ 1500-2000 บาท
แม่จขกท. ปัจจุบันไปรับมาอยู่ด้วยกัน ไม่ได้ทำงานอะไร แค่คอยรับเงินจากการจำหน่ายสลากเดือนละ 8000 - 10000 บาทในทุกๆ เดือน ซึ่งแม่จะช่วยค่าน้ำค่าไฟบ้าง หรือให้จขกท.กินขนมเวลาพาไปรับสลากบ้าง นอกนั้น จขกท.ไม่เคยขอเงินแม่ใช้เลย
ที่ผ่านมาแม่ จขกท. คัดค้านการเรียนมาโดยตลอด บังคับให้เลิกเรียนตั้งแต่ ป.6 ไม่ยอมส่งเสียใดๆ แต่จขกท.ดื้อมาตลอด
จนสอบชิงทุนเรียนมาตลอด จนถึงตอนี้ที่กำลังจะเรียนจบ ค่าใช้จ่ายส่วนใหญ่ได้รายได้มาจากการทำงานต่างๆ มาตลอด
จขกท. เป็นลูกคนเดียว
ที่ผ่านมาหนูเองโดนด่า พูดจารุนแรง โดนหาว่าเป็นตัวปัญหามาตลอดตั้งแต่พ่อกับแม่เลิกกัน
โดนประนามว่าเป็นลูกอกตัญญูเพราะอยากเรียน ไม่ยอมไปทำงานเลี้ยงดูแม่
แม่ มีดรคประจำตัวเป็นเบาหวาน ผ่าตัดหัวเข่า(หล่นจากรถมอเตอร์ไซค์) ผ่าตัดตา(จริงๆแม่ยังไม่ถึเวลาที่ต้องผ่า แต่แม่ไปดึงดันว่าตัวเองมองไม่เห็น จนหมอต้องยอมผ่า ทั้งๆที่ตรวจอย่างละเอียดแล้วว่าไม่จำเป็นต้องผ่า)
ทุกครั้งที่หนูเริ่มทำงานที่วิทยาลัย ไปทำงานเพื่อหารายได้ออกอีเว้นต่างจังหวัด แม่จะเริ่มโวยวาย ไม่ยอมกินข้าว
ทุกครั้งที่มีสอบแม่จะไป รพ. บอกว่าป่วยนั่นนี่ พอหนูรีบไป รพ. แม่ก็จะด่าว่าเราไม่ดูแลปล่อยแม่ป่วย ซึ่งหมอตรวจมาแม่ไม่ได้เป็นอะไรเลยจนหมอทำการส่งตัวไปโรงพยาบาลจิตเวชหลายครั้ง แม่ก็จะไม่ยอมไป และให้เราพากลับบ้านเสมอๆ เหตุการณ์มันวนเวียนๆ แบบนี้มาตลอดตั้งแต่เราเป็นเด็กจนเราโต พอไม่ได้ดั่งใจ แม่จะโทรไปฟ้องพี่ ป้า น้า อา ให้มารุมว่าหนูเองสารพัดทุกๆอย่าง
มันยิ่งทำให้หนูไม่อยากอยู่กับแม่ ไม่อยากกลับบ้าน และแอนตี้ทัศนคติของแม่ทุกๆอย่าง
ตอนนี้หนูเองมีแฟน ซึ่งแฟนช่วยแก้ปัญหาโดยคิดว่าแม่อาจจะติดหนู เพราะแม่ไม่มีใคร หนูเองก็เห็นด้วย เพราะหนูเป็นลูกคนเดียวที่เค้าคงอยากจะอยู่ใกล้ชิด พึ่งพาอาศัย หนูย้ายแม่มาอยู่ด้วยกัน เพราะมันสะดวกในการทำงาน และที่เรียน รวมถึงลดค่าใช้จ่ายต่างๆ เช่นค่าเช่าบ้าน
รวมถึงให้แม่ได้เจอสังคมใหม่ๆ ที่ไม่ใช่สังคมเดิมที่มีแต่คนคอยนินทายุยงส่งเสริมเหมือนที่เก่า
แต่เหมือนว่าหนูยิ่งคิดผิด แม่ยิ่งอาการหนักกว่าเดิม แม่ไม่เอาอะไรเลย
หนูซื้อกับข้าวไว้ให้ แกก็จะบอกไม่อร่อย ไม่ชอบ ไม่ทาน และยิ่งทำตัวป่วยตลอดเวลา
ขยะจให้เอาไปทิ้งตลอดเวลา ทั้งๆที่หนูทิ้งทุกเช้าทุกวันอยู่แล้ว ในห้องมีตู้เย็นทำน้ำแข้งได้ แม่บอกมันไม่โอเคจะให้หนูลงไปซื้อน้ำแข็งหลอดข้างล่างตลอดๆ พอหนูกลับบ้านเย็นแกก็จะโวยวายบอกว่าไม่ห่วงแม่ๆ ตลอด (คือตอนนี้หนูกำลังจะจบ ปี 4 หนูต้องรวมกลุ่มทำงานโปรเจ็ค จัดสัมนา และทำวิจัย) พอหนักเข้าก็จะประชดว่าพาแม่มาลำบาก ทำให้เค้าทุกข์อย่างโน้นอย่างนี้ โทรไปหาญาติ ให้มาด่าเราเหมือนเดิม
ซ้ำยังด่าว่าเพราะเราอยากเรียนเลยทำให้เขาลำบาก เพราะอยากเรียนทำให้เขาเป็นหนี้ (แม่ไปยืมเงินญาติบอกว่ามาเป็นค่าใช้จ่าย ประมาณ50000บาท) ทั้งที่ค่าเล่าเรียน และค่าใช้จ่ายหลายๆอย่าง เราทำงานเก็บเองทั้งหมด ไม่เคยขอค่าขนมเพิ่มเลยสักนิด
แล้วแฟนเริ่มมาคุยอยากให้เราเรียนต่อ ป.โท เพราะน่าจะได้ทุน แม่ก็เริ่มด่าทอเรา เอาแต่ใจมากขึ้นเรื่อยๆ ทำอะไรก็ไม่ถูกใจเขาไปหมดแล้ว
ตอนนี้หนูเครียดมากๆ ไม่กล้าที่จะคุยกับแฟน เพราะลำพังก็พอรู้ว่าแฟนทำงานหนักที่จะคอยซัพพอตเราอยู่แล้ว
ไม่อยากรับโทรศัพท์ญาติๆ เพราะมักจะโทรมาต่อว่าตลอดๆ
เราไม่รู้ว่าควรจะจัดการเสต็ปชีวิตยังไงต่อไป หรือควรทำอะไรได้บ้าง
หรือเราควรต้องทำอย่างไรต่อไปเพื่อให้แม่ดีขึ้น