ซากศพก็เป็นทุกข์ได้ไหม?

วิปัสสนาไม่ใช่ การนั่งนึก นอนนึก เดินนึก ยืนนึก ถึงคำว่าไม่ใช่คน สัตว์ สิ่งของ ไม่ไปนึกว่า ร่างกายเป็นธาตุ4ขันธ์5 ไม่ไปนึกว่าร่างกายเน่าเหม็นเป็นซากศพ ไม่ใช่การนึกถึงคำสมมุติ บัญญัติ การนึกเป็นการปรุง

สังขารเป็น อัพยากต ไม่รู้จักทุกข์ ไม่เป็นทุกข์ สังขารเป็นอนัตตา ไม่เที่ยง ที่ทุกข์เพราะตนไปมีอัตตา ในสังขาร

ยิ่งพูดอธิบายปรมัตถธรรมก็ยิ่งเลอะเทอะ เพราะจะตกสู่บัญญัติธรรม จึงต้องอธิบายสภาวะธรรมด้วยการเห็นสภาวะจริงตรงหน้าขณะนั้น สภาวะจริงตรงหน้าขณะนั้น ก็ต้องแยกออกได้ว่าอะไรคือผู้เห็น อะไรคือผู้ถูกเห็น สภาวะ

สติ สมาธิจะทำให้ ขันธ์5 แยกกระจายออกเป็นส่วนๆ เมื่อมีสมาธิจะได้ “จิตตั้งมั่นภายใน” ดังนั้นขณะสติปัฐฐาน จะมีแต่จิตกับรูป จิตกับเวทนา จิตกับสังขาร จิตกับวิญญาน จับคู่กัน เป็นจิตที่รู้ความเ

การวิเคราะห์ความสัมพันธ์ระหว่าง ‘จิตที่มีสุญญตาเป็นวิหารธรรม’ กับ ‘ขณิกวาที’ ตามหลักฐานในพระไตรปิฎกและอรรถกถา (เอไอ รวบรวมและเรียบเรียง) บทความนี้มุ่งวิเคราะห์และขยายความถึงคว

โลภ โกรธ หลง ชอบใจ เสียใจ ดีใจ คิดนึก เป็นจิตสังขาร เป็น อายาตนภายใน มโนวิญญาน เป็นผัสสะ ได้ยิน เห็นภาพ เป็น อายาตนภายนอก เป็นผัสสะ ทั้งอายาตนภายนอก ภายใน ต่างเป็นประตูผัสสะ กระทบอะไร ก็กระทบจิต จิ

ดับสังขาร ก็จะเป็นสภาวะนิโรธ ฌาน1-8 เป็นเจตสิก เป็นสังขารตัวที่ประกอบกับจิต สติปัฐฐาน ในปรมัตถธรรม จึงต้องเห็นการดำเนินไปของฌาน 1-8 อันเป็นการดำเนินไปของเจตสิก จึงจะรู้ชัดในเจตสิก เมื่อรู้ชัดในเจตส

จิตในระดับอรูปฌาน (จิตที่เห็นทั้งนอกกาย และที่กาย) พิจารณาทุกข์ได้อย่างไร 1.จะไปหยุดทุกข์ภายนอก ภายใน(ผัสสะ) ให้อยู่กับที่ เข้าไม่ถึงจิต 2.หรือ ผัสสะเข้าถึงจิตแลีว แต่จิตไม่ไหลตาม