ซากศพก็เป็นทุกข์ได้ไหม?

อวิชชา คือตัวเหตุที่ทำให้จิตเกิดอุปทาน คือตัวต้นเหตุทึ่ทำให้จิตเกิดตัวตน ต้นเหตุนี้พระศาสดาเรียกว่า ขันธ์5 Q:แล้วจะเห็นขันธ์5นั้นเมื่อไร ตอนไหน A:ขันธ์แปลว่าหมวดหมู่ หรือกอง จะนับว่นเป็นข้นธ์อะไรนั้

วิปัสสนาไม่ใช่ การนั่งนึก นอนนึก เดินนึก ยืนนึก ถึงคำว่าไม่ใช่คน สัตว์ สิ่งของ ไม่ไปนึกว่า ร่างกายเป็นธาตุ4ขันธ์5 ไม่ไปนึกว่าร่างกายเน่าเหม็นเป็นซากศพ ไม่ใช่การนึกถึงคำสมมุติ บัญญัติ การนึกเป็นการปรุง

จิตในระดับอรูปฌาน (จิตที่เห็นทั้งนอกกาย และที่กาย) พิจารณาทุกข์ได้อย่างไร 1.จะไปหยุดทุกข์ภายนอก ภายใน(ผัสสะ) ให้อยู่กับที่ เข้าไม่ถึงจิต 2.หรือ ผัสสะเข้าถึงจิตแลีว แต่จิตไม่ไหลตาม

สติ สมาธิจะทำให้ ขันธ์5 แยกกระจายออกเป็นส่วนๆ เมื่อมีสมาธิจะได้ “จิตตั้งมั่นภายใน” ดังนั้นขณะสติปัฐฐาน จะมีแต่จิตกับรูป จิตกับเวทนา จิตกับสังขาร จิตกับวิญญาน จับคู่กัน เป็นจิตที่รู้ความเ

เอาจิตที่มีกำลัง มาใช้งานทำอะไร 1.จิตมีกำลังจึงเอามาใช้ภาวนาสติปัฐฐาน 2.จิตทีกำลังจึงเอาแผ่เมตตาให้สรรพสัตว์ 3.จิตมีกำลัง จึงทำให้มีความสงบ สุข ว่างเบาในปัจจุบัน 4. จิตมีกำลัง จึงเป็นอาสวขยญาน ความเป

โลภ โกรธ หลง ชอบใจ เสียใจ ดีใจ คิดนึก เป็นจิตสังขาร เป็น อายาตนภายใน มโนวิญญาน เป็นผัสสะ ได้ยิน เห็นภาพ เป็น อายาตนภายนอก เป็นผัสสะ ทั้งอายาตนภายนอก ภายใน ต่างเป็นประตูผัสสะ กระทบอะไร ก็กระทบจิต จิ

ภาวนาไปแล้ว ก็ยังมีอาการแฉลบใน อเนญชา และการคำนึงในกุศลต่างๆ แม้การเเล่นไปวิจัยในธ ธ​รรม ​ใด ก็จะมีอาการเพิกทิ้ง และ วิ่งเข้าไปคว้าตัวคว้าตน ในอาการเสพสุขในกุศลต่างๆ การยึดติดสภาพไร้ตัวตน ทำให้แม้นควา

เมื่อเกิดความยินดี พอใจ เสียใจ โลภ โกรธ หลง สุข ทุกช์ ทุกสิ่งเหล่านี้เป็นสังขาร เวทนา เมื่อสิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นมา ให้รู้ทัน เมื่อรู้ทันจะเห็นว่า เริ่มจากมีหน่อเล็กๆ ของสังขาร เวทนา นั้น เริ่มผุดขึ้น