ถ้าเราอยู่ในจุดที่ดิ่งสุดในชีวิต และไม่รู้ว่าจะต้องไปทางไหนถึงจะมีความสุข ต้องทำยังไง

จากหัวข้อเลยค่ะ เราต้องการคำปรึกษาจากเรื่องนี้


         เราอยู่ ม.6 แล้วค่ะ ซึ่งตอนนี้มันก็เป็นช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อในชีวิต ความจริงแล้วเรามีความฝัน แต่ยิ่งโตไปยิ่งกลับมีความรู้สึกว่ามันห่างไกลมากขึ้น อาจจะเป็นเพราะ ความพยายามเราน้อยเกินไป หรืออะไรก็แล้วแต่ แต่ความเป็นจริง เราเป็นคนที่มีความฝันหลายอย่าง จนเราคิดว่า จริงๆแล้วเราชอบอะไรกันแน่ พอถามแบบนี้วนซ้ำไปซ้ำมา กลับตอบไม่ได้ เพราะไม่รู้ว่าจริงๆแล้วชอบอะไรกันแน่ มันก็ถึงจุดตัน เรามองรอบตัวเรา เพื่อนก็มีเป้าหมายแล้วว่าในอนาคตจะทำอะไร ต่อมหาลัยไหน แต่เรากลับไม่มี

          แต่ความเป็นจริงแล้ว เราไม่ได้เครียดแค่เรื่องนี้ มันเป็นแค่หนึ่งส่วนสี่เท่านั้น จริงๆแล้วเรามีนิสัยชอบกดดันตัวเอง คาดหวังมากกับบางสิ่งบางอย่าง พอเราเสียใจ กลับรับไม่ได้ เรามีปัญหาครอบครัว ซึ่งมันหนักมากเกินกว่าเด็กคนหนึ่งจะรับได้ และมันก็เกิดขึ้นตอนเราอยู่ ม.4 มันสะสมจนเราคิดมาก ทำร้ายตัวเองจนป่วยรักษายาก และจริงๆแล้วโรคที่เราเป็นเกิดจากความเครียดล้วนๆ เครียดสะสม เก็บกดจนป่วย


          บางทีเราเห็นแม่ของเรากังวลเกี่ยวกับเรามากเพราะเราป่วยบ่อยเรารู้สึกผิดกับท่านมาก บางทีก็ร้องไห้คนเดียวเพราะกลัวแม่จะมาเห็น เรารู้สึกว่าตอนนี้เราไม่รักตัวเองเลย อยากจะดึงตัวเองออกจากโลกความมืดที่เหมือนไม่เห็นแสงสว่าง อยากรู้ว่า คนอื่นๆที่เป็นแบบเรา ทำยังไงให้ดึงตัวเองออกมาจากตรงนั้นได้คะ พูดตามตรงว่าตอนนี้เราเหนื่อยมาก เหนื่อยจนบางทีเราก็อยากหายไปเลย