ขอกำลังใจหน่อยค่ะ กำลังจะเสียคุณพ่อไปด้วยโรคมะเร็ง

คุณพ่อเป็นมะเร็งปอดระยะที่สี่ค่ะ ตอนนี้คาดว่าลุกลามไปที่สมองแล้ว ท่านมีอาการเดินเซ มึนงง อ่อนเพลียมาก พูดไม่ชัดเหมือนลิ้นแข็ง เขียนหนังสือไม่ได้แล้ว ทำใจไม่ได้ค่ะ รู้ว่าต้องทำใจแล้วเดินหน้าต่อให้ไวที่สุด แต่มันยากเหลือเกิน ไม่กล้าร้องไห้ให้คนที่บ้านเห็น เราทำให้เค้าเห็นว่าเราเข้มแข็งเพราะไม่อยากให้เค้าเป็นห่วง คุณแม่มีเรื่องต้องคิดและจัดการเยอะ เราอยากให้เวลาเค้าท้อหรือเสียใจหันมายังเจอเราที่คอยปลอบเค้าได้ ไม่อยากให้เค้าต้องทำเป็นเข้มแข็งแล้วปลอบเราแทน ตอนนี้ก็เพิ่งเรียบจบใหม่ๆ ต้องรีบหางานทำ คุณพ่อก็ไม่ได้ซัพพอร์ตเราได้เช่นแต่ก่อน มันเหมือนเราไม่มีเวลาให้เสียใจนาน จนบางครั้งมันอยากร้องไห้แต่ร้องไม่ออก เหมือนมันร้องอยู่ข้างใน คุณพ่อชอบบอกเสมอว่าตอนยังมีเวลาให้รีบดูแลกันและกัน ก่อนที่มันจะสาย ตอนนี้อยากยืดเวลาออกไปให้นานๆแต่ก็ไม่รู้ว่าจะได้อีกนานเท่าไหร่ รู้สึกว่ายังดูแลท่านได้ไม่ดีพอ ความฝันที่คิดไว้ว่าพอเรียนจบหางานทำมีเงินเดือนเยอะๆจะพาท่านไปกินอาหารหรูๆดีๆ ไปเที่ยวพักผ่อนในโรงแรมห้าดาว มีครอบครัวเป็นของตัวเองมีหลานให้ท่านอุ้ม เสาร์อาทิตย์พาลูกเราไปเยี่ยม พาไปให้ท่านอบรมสั่งสอน คุณพ่อเหนื่อยมามากเริ่มจากศูนย์ไม่มีอะไรเลย จนตอนนี้มีบ้านมีทุกอย่างให้ลูกๆ พอท่านรู้ตัวว่าเป็นมะเร็ง ท่านรีบซ่อมแซมบ้านต่อเติมบ้านเพราะรู้ลูกไม่มีปัญญาทำได้แน่ๆ ท่านเตรียมทุกอย่างวางแผนอนาคตไว้ไม่ให้ลูกลำบาก ทำทุกอย่างเพื่อลูกจริงๆ พอแค่คิดว่าจะไม่มีพ่อแล้วมันเหมือนครึ่งชีวิตเราหายไปเลยค่ะ พ่อจ๋าหนูรักพ่อมาก รักพ่อมาก รักที่สุดในชีวิต