กำลังใจ หรือ คำปลอบใจ เจ้าของกระทู้คงได้มามากแล้ว

มะเร็งคือโรคร้าย ที่เป็นแล้วอาการจะหนัก หนักแค่ไหนคงไม่ต้องพูดให้แสลงใจ ญาติของผู้ตอบเป็นมะเร็งหลายคน หลายอวัยวะ ทั้ง ปอด ตับ ซึ่งหลายคนไม่ได้กินเหล้า หรือสูบบุหรี่ แต่ก็เป็นจนได้ ไม่มีปัจจัยที่แน่นอนสำหรับคนเป็นโรคนี้ คือมันจะเป็นมันก็เป็น ถึงคราวมันก็เป็น

แฟนเป็นแพทย์ ไม่รู้เชี่ยวชาญสาขาไหน แต่แพทย์โดยมามักจะใจเสียง่าย เพราะรู้หมดว่าอะไรเป็นอะไร พอตัวเองเป็นก็วาดอนาคตเบื้องหน้าได้เป็นฉากๆ ว่ามันจะมีอะไรต่อไป

หลายคนที่เป็นมะเร็ง เมื่อได้รับคำตอบเกี่ยวกับการรักษาจากแพทย์แผนปัจจุบัน รวมถึงค่ารักษา ก็ไปหาสมุนไพร หรือไปหาน้ำมันกัญชากินกัน เพราะมันเป็นความหวังขั้นสุดท้าย ซึ่งในบ้านเรานั้นไม่ยอมรับ ได้แต่พูดเลี่ยงๆว่าเป็นการแพทย์ทางเลือก ซึ่งแพทย์จำนวนมากบอกว่าไม่น่าเลือก ยกเว้นตัวเองจะเป็นจนหาทางรักษาไม่ได้แล้ว ถึงตอนนั้นอะไรก็เลือกได้

พระท่านสอนไว้แล้วว่า ชีวิตคือทุกข์ ไม่มีอะไรนอกจากทุกข์ ก่อนจะพบคนที่รัก ก็อยู่มาได้โดยไม่มีทุกข์เรื่องคนที่รักจะจากไป แต่เมื่อพบกันแล้วรักกันแล้ว หากคนรักจะจากกันไปตลอดกาล ช่วยอะไรก็ไม่ได้ เจ็บแทนก็ไม่ได้ ตายแทนก็ไม่ได้ ก็มีทุกข์ ทุกข์นั้นเกิดจากอะไร เกิดจากความคิดของเราเอง เกิดจากความจำของเราเอง เกิดเพราะเราเกิดเป็นคนนั่นเอง คนเท่านั้นที่มีทุกข์ในเรื่องเหล่านี้ได้ มีทุกข์เพราะความคิดของตัวเราเอง ทุกข์สุขอยู่ที่ตัวเราเอง กำลังใจนั้นพอจะช่วยได้ แต่ความจริงช่วยได้มากกว่า

ความจริงที่ว่า คนที่เรารักกำลังจะจากไป เราจะทำอะไรให้เขาได้บ้างในช่วงเวลาที่เหลือ และเราจะทำอย่างไรกับตัวเราต่อไปในช่วงเวลาหลังจากนั้น หากจะคิดวางแผน จงคิดวางแผนสิ่งที่ควรทำ ไม่ใช่สิ่งที่เสียใจ ไม่ต้องไปคิดว่าจะเสียใจสักเท่าไร เสียใจนานเท่าไร ความเสียใจมันไม่ได้ใช้ระยะเวลาเป็นกำหนดที่จะจบ มันใช้เหตุผลให้จบ หากรับรู้สัจธรรมของชีวิต เมื่อถึงเวลาชีวิตทุกชีวิตจะต้องจากไป ความตายไม่ใช่เรื่องที่ควรจะเสียใจ เพราะทุกคนต้องตาย ถ้าเข้าใจดังนั้นก็รอรับเหตุการณ์ และเสียใจแต่พอควร ทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุด เมื่อจบหน้าที่ ทุกอย่างก็เหลือเพียงความจำ จงจำแต่สิ่งที่ดีๆที่มีต่อกัน เป็นฝันดีที่ผ่านไปแล้ว และใช้ชีวิตให้มีความสุขต่อไป ให้สมกับได้ทำสิ่งที่ดีๆมาแล้ว

ขอให้โชคดีครับ