คือปกตินั่งสมาธิไม่เคยถึงขั้นนี้ เวลานั่งจะผุดภาพเยอะแยะมากมาย บ้างทีหลุดภาวนา แต่วันนี้ลองนั่งคิดว่าภาพพวกนี้คือมันหลอก เลยตั้งมั่นแค่ภาวนาพุธ-โธ กับรู้ลมหายใจเข้าออกไปเรื่อยๆๆ คือจดจ่อกับภาวนาแล้วไม่ให้หลุดอีก ไปถึงรู้สึกตัวอีกที คือไม่มีคำภาวนา แล้วตัวเองร่างกายก็ไม่มี ไม่รู้ลมหายใจ มีแต่ความมืดแต่มันเหมือนมันแยกออกจากกายชัดเจนมาก เหมือนไม่มีกายนี้อยู่เลย แล้วมันก็เกิดปิติสุขขึ้นมามากจนบอกไม่ถูก มีความสุข จนขนลุกซุ่ แต่กายก็แยกอยู่ จนสักพักเนื้อตัวเรามันเต้นๆๆสั่นๆๆๆ จนไม่รู้ว่าร่างเราอยู่ไหน สักพักค่อยๆๆผ่อนคืออยากจะลืมตา ก็เลยลืมตาขึ้นมา แต่เนื้อตัวยังขนลุกและเต้นอยู่ อยากรู้ว่ามันคืออะไรค่ะ แล้วแบบนี้ต้องทำไงต่อไปอีกค่ะ ถ้าเจอแบบนี้ แต่พอรู้วิธีเข้าทางไปแบบนี้แล้วแต่รบกวนช่วยบอกแนวทางให้หนอ่ยค่ะ ขอบคุณค่ะ
ขอถามเรื่องสมาธิผู้รู้หน่อยค่ะ