แชร์ประสบการณ์เรื่องลดความอ้วนแบบผิดโครตๆ

สวัสดีชาวPantipทุกคนค่ะ วันนี้จะพูดถึงเรื่องความอยากผอมของวัยรุ่นผู้หญิง(ทุกวัยและทุกเพศ) เป็นผู้หญิงก็อยากสวยอยากหุ่นดีเป็นเรื่องธรรมดา ก่อนอื่น จขกท ไม่ได้มาอวดอ้างอวดรู้เป็นผู้เชี่ยวชาญ แต่อย่างใดนะคะ แค่อยากมาเตือนและให้ทุกคนทำความเข้าใจหลักในการลดนน.อย่างถูกวิธี เท่านั้นค่ะ เพราะเคยผ่านประสบการณ์อันย้ำแย่มา ด้วยความที่แต่ก่อนไม่มีความรู้ใดๆเลย ไม่เข้าใจกลไกการทำงานของร่างกายตัวเอง (เข้าเรื่องเถอะเนอะ เดี๋ยวยาว ) โดยปกติแล้วเมื่อช่วงตอน จขกท เป็นเด็กสาววัย 14-15 เกิดไปแอบชอบรุ่นพี่ (11รด ตั้งแต่เด็ก5555) แล้วทำทุกวิธีทางที่จะผอม ตอนนน.54-56 กก. บางคนอาจคิดว่าไม่อ้วนเท่าไหร่ ประมาณว่าอวบอั๋นมีเนื้อหนัง แต่ จขกท สูง157 ลดโดยการ"อดอาหาร" จุดเรื่มต้นของคนอยากผอม แน่นอนที่จะคิดว่า ต้องกินให้น้อยที่สุด ยิ่งอดยิ่งผอมท่องเอาไว้ แต่ละวันก็กินนมจืดมื้อละกล่อง กินกับข้าวนิดๆหน่อย แต่ไม่กินข้าว!!! บางวันก็กินข้าวแต่กินน้อยๆ มื้อเย็นไม่กิน ทำแบบนี้อยู่ประมาน2-3เดือน นน.ลดไปเหลือ49 ยังไม่พอใจค่ะ อยากผอมกว่านี้ ไปหาซื้อยาลดนน.แบบไม่มีอย ไม่มีแพทย์ที่สั่งจ่ายยาให้ เป็นร้านส่งผลิตภัณฑ์ความสวยความงาม เพราะถูกมาก ตอนนั้นอยู่ช่วงจบม.3จะเข้าศึกษาที่อื่นก็อายุประมาณ 16 พอซื้อมากินปุ๊บ อาการอย่างแรกค่ะ มึนหัวมาก กินอะไรก็อาเจียน ปากแห้งคอแห้งไปหมด หงุดหงิดไม่อยากคุยกับใคร แต่ก็ทนกินจนนน.ลง จนเหลือ44 ผอมมากจนคนแถวบ้านอึ้งไปเลย พอผอมก็หยุดกิน แต่กลับไปกินปกติใช้ชีวิตทั่วไป นน.ขึ้นสิค่ะ รออะไร ก็วนกลับไปกินอีก ก็ผอม ช่วงนั้นเรียนวิชาชีพก็จะมีการฝึกงานตอนปี2 โชคดีได้พี่เทรนที่ใจดี พากินตลอด บางทีก็เลี้ยงข้าว เพราะเป็นโรงแรมอยู่ถ.ข้าวสาร ของกินนี่ไม่ต้องพูดเลยคือเพียบ ก็กินๆไป กระโปรงเรื่มคับแสดงว่าน้ำหนักขึ้นแน่ๆ กลับไปกินยาตัวเดิมไม่ได้ผลแล้วเพราะดื้อยา เลยหาตัวใหม่มากิน ก็ลดไปนิดหน่อย เลยตัดสินใจเลิกกินไม่ไหวแล้ว พอเข้ามหาลัยอ้วนมากเห็นคนอื่นผอมใส่ชุดมหาลัยสวยๆก็อยากใส่แล้วหุ่นดีบ้างแต่ไม่ใช่ค่ะ อ้วนอืดมาก นน.อยู่ราวๆ59-62 ก็ตัดสินใจลดอีกครั้งแบบไม่ทานยาก็ลดค่ะ ออกกำลังกาย นิดหน่อย บางวันก็ไม่ออกเพราะขี้เกียจ แต่ยังอดข้าวเย็นอยู่ กินน้ำชาใส่น้ำตาลแทน กับกินถั่วแต่ก็ลดลงมาเหลือ55-56 หลังจากนั้นเพื่อนที่มหาลัยก็ชวนกินบ้างเลิกดึกหิวบ้างเพราะเป็นเฟรชชี่กิจกรรมเยอะ กินแหลกนน.ตีกลับค่ะ เลยสรุปปล่อยเลยตามเลย จนวันนึงย้ายมาอยู่กับพี่สาว พี่สาวก็เป็นสาวเจ้าเนื้อเลิกงานดึก แรกๆก็ต้องรอกินข้าวพร้อมกัน พอรอมันก็หิว หิวก็กินเยอะ อีกอย่างพี่ชอบกินพวกขนมถุง บวกกับจขกท ชอบมากๆๆๆๆๆๆ เป็ปซี่ เลย์ โดนัท เค้ก พิซซ่า ชาบู หมูกะทะ คิดซิคะ ชอบดื่มเป็ปซี่มากวันนึงดื่มตกประมาณ3ขวด ขวดละ10บาท ถ้าไม่สะใจก็ซื้อขวด1.5ลิตร มาดื่ม(ไม่ให้ใครดื่มด้วยหวง) กินแล้วนอนไม่ได้อออกกำลัง จนนน.พุ่งมาถึง71 แม่เจ้าอยากบ้าตาย อ้วนเตี้ยเลยละค่ะ
*ใครอยากฟังเดี๋ยวมาต่อค่ะ

สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 1
ผมว่ากระทู้แบบนี้มีประโยชน์มากกว่ากระทู้ที่มารีวิวว่าตัวเองลดน้ำหนักได้สำเร็จเท่านั้นเท่านี้โลอีกนะ  แต่คนมักไม่ค่อยให้ความสนใจเท่าไหร่ เพราะจริงๆแล้วความสำเร็จของการลดน้ำหนักมันอยู่ที่ความยั่งยืน ซึ่งส่วนใหญ่ที่มารีวิวกันเท่าที่ผมอ่านดูลดกันแบบเข้าใจกันผิดๆทั้งนั้น แต่ก็หลอกตัวเองว่าชีวิตมีความสุขดี ทั้งๆที่ต้องใช้ชีวิตอย่างทรมาน
      *ดีมากเลยครับ สนับสนุนให้เล่าต่อครับ
ความคิดเห็นที่ 4
**อยากจะเตือน!!!! คนที่อายุน้อยกว่าที่เรียนหนังสืออยู่หรืออายุเยอะกว่าจขกท ที่อยากผอมแต่ทำผิดวิธีซื้อยาลดความอ้วนมากิน คิดว่านั่งนอนๆ ก็ผอมได้แค่กินยา คิดผิด!!!! บอกเลย และพวกที่ออกกำลังกายอย่างเดียว แต่ไม่กินข้าว หรือกินน้อยนั้น มันไม่ดีและน้ำหนักจะไม่ลงสำหรับคนที่หนักมากๆ ค่อยๆเป็นค่อยๆไปดีกว่า เพราะเห็นมีเยอะมากเทรนที่ผอมแล้วผอมอีก แต่ก็ยังว่าตัวเองอ้วน และพวกที่ชอบหายาเพื่อช่วยเบริน เอ้าท กินเข้าไปแต่ ไม่ออกกำลังกาย อยู่นิ่งๆก็เบรินได้ เคยกินค่ะ แต่แค่เหงื่อออกนิดๆ ไม่ได้ช่วยให้น้ำหนักลงแต่อย่างใดเลย ที่มาโพสเพื่ออยากให้ทุกคนไม่เสียเวลา เสียเงินซื้อยาให้เปล่าประโยชน์ เพราะจขกท ยังแอบเสียดายไม่น่าซื้อมากินเรยเพราะอาการข้างเคียงเยอะมากกินหมดไปเกือบ10กล่อง รอดมาได้ก็บุญแล้วแต่ต้องมารับกรรมกับนน.ที่ดีดขึ้นมา ทุกวันนี้เข้าร้านขายยาไปซื้อครีม ยังเจอพวกหายาเบริน ยาลดนน.มากินโดยไม่คิดจะออกกำลังกายอยู่เลย เพราะอ้างไม่มีเวลา เชื่อว่ามีเยอะที่ได้บทเรียนแบบคล้ายๆจขกท บางคนค่ายาลดนน.แพงกว่าค่ากับข้าว ค่าคสอ ในแต่ละเดือนอีก เพราะเพื่อนที่เรียนอยู่ด้วยกัน เสียค่าคลอสยาลดนน.4-5พัน โอ้ว สำหรับเราที่ไม่ได้เงินไปมหาลัยเยอะเยะมันถือว่าแพงมากๆเลยนะ เพราะยังไม่ได้ทำงานไม่สามารถหาเงินได้ ตอนแรกคิดว่าจะสมัครจิม แต่แถวบ้านมีแต่จิมแพงๆทั้งนั้น จขกท เลยออกกำลังกายที่สวนสาธารณะ สลับกับในหมู่บ้าน และช่วงนี้ออกบอดี้เวทอยู่ที่บ้านบ้าง อยากจะบอกว่าไปออกกำลังกายคนเดียวค่ะ ไม่มีเพื่อนใดๆทั้งสิ้น เพราะเคยชวนเพื่อนแล้วเพื่อนบอกขี้เกียจเราเลยไม่อยากเล้าหรือ เพราะการที่จะออกกำลังกายนั้นต้องมาจากความสมัครใจของบุคคลคนนั้น อย่าไปบังคับกัน ไม่ได้ออกแบบส่งๆ วิ่ง10นาทีพัก แล้วเลิก อย่างน้อยออกกำลังกายต้องให้ได้30-40นาที ขึ้นไป ถามว่าขี้เกียจไหม มันต้องมีแหระค่ะ แต่พยายามบิ้วตัวเอง ดูรูปนักกีฬานักเพาะกายสวยๆ อ่านข้อมูลที่เขาแนะนำมาว่าทำยังไงให้ขยันออกกำลังกาย เพราะสมัยนี้โซเชียลมีเยอะค่ะ เทรนอาหารสุขภาพออกกำลังกายมีเยอะมากกกๆเลย เราพยายามทำให้การลดนน.ในครั้งนี้ให้คงทนถาวรและยั่งยืนไปกับเรานานๆ ทุกวันนี้เชื่อแล้วกับคำว่าทานอาหารให้ครบ5หมู่ และบริโภคแต่น้อยและออกกำลังกายสม่ำเสมอ มันได้ผลจริงๆค่ะ อย่าดูถูกร่างกายตัวเองว่าต้องกินน้อยเท่านั้น ร่างกายมันฉลาดจริงๆค่ะ (มีแต่เราอะโง่5555)
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่