ผมมีความรู้สึกว่าตั้งแต่ผมเริ่มทำกรรมฐานตั้งแต่ตอนผมบวชมาจนถึงวันนี้ (สึกได้ 3 เดือนแล้ว) ก็ราวๆ เกือบ 6 เดือนแล้วครับ ตอนบวชผมก็ปฏิบัติได้ดี กรรมฐานได้โอเคไม่มีอะไรมากวนใจ แต่พอสึกมาแล้วผมยังรู้สึกศรัทธาอยู่และไม่อยากทิ้ง ผมก็เลยกรรมฐานทุกวันวันล่ะประมาณ 30 -50 นาที และผมก็ลองสังเกตุดูว่ายิ่งผมพยายามกรรมฐาน พยายามสร้างกุศลมากเท่าไร ยิ่งสมาธิเริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ เท่าไร ปัญหาในชีวิตผมยิ่งเยอะเหลือเกิน และยิ่งหนักขึ้นเรื่อยๆ ผมอยากทราบว่ามันคืออะไร เป็นมารหรือเจ้ากรรมนายเวรหรือกรรมเก่าของผมกันแน่ไอ้หลายๆ อย่างเหมือนจะง่ายกลับยาก บางอย่างไม่น่าจะเกิดขึ้นก็เกิดขึ้นกระทันหัน บางอย่างจะสำเร็จอยู่แล้วกลับล่ม และยังมีอีกหลายเรื่องเลย ความรู้สึกเหมือนอยากให้เราท้อในการปฏิบัติ (แว๊บแรกตอนเกิดปัญหาหลายๆ เรื่องผมคิดแบบนั้นจริงๆ) แต่สิ่งหนึ่งที่ผมมั่นใจคือตอนผมเจริญพระกรรมฐานจิตผมค่อนข้างนิ่งน่ะอยู่กับสมาธิได้ดี ถ้าจะไม่นิ่งก็น่าจะเป็นประเด็นอื่น ไม่เกี่ยวกับพวกปัญหาที่เจอในชีวิตประจำวันเลย คือค่อนข้างตัดออกไปได้ และเป็นเวลาเดียวที่ไม่คิดมากเรื่องพวกนี้เลย ตอนนี้ผมเลยอยากทราบว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับผมกันแน่ จะแก้ไขอย่างไรดี แต่ที่แน่ๆ ผมไม่อยากทิ้งกรรมฐาน และไม่ท้อด้วย จะปฏิบัติไปเรื่อยๆ ขอกัลยาณมิตรทั้งหลายช่วยตอบผมเอาบุญหน่อยเถอะครับ ผมไม่รู้จะเรียบเรียงหรือบอกเล่าอย่างไรดี
มีความรู้สึกว่าตั้งแต่เริ่มปฏิบัติกรรมฐานปัญหาอุปสรรคในชีวิตมันยิ่งหนักขึ้นเหลือเกิน