ความเดิมตอนที่แล้ว..
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ตอนที่ 1 https://pantip.com/topic/37292296
ตอนที่ 2 https://pantip.com/topic/37294106
ตอนที่ 3 : ตึ่งโป๊ะ .. ไม๊ล่ะจ๊ะ
กลับถึงบ้านคืนนั้น เราเจอข้อความของคุณพานทองเหลืองพูดถึงเรื่องการส่งหนังสือมาทาง kerry ซึ่งต้องใช้เบอร์ผู้รับด้วย
เมื่อเธอรู้ว่าเราทำงานที่ไหน เธอก็ไปสืบหาที่อยู่ของบริษัทเรามาเองได้ (เธอไม่ถามเราเลยค่ะ เราเองก็ลืมบอกที่อยู่ เพราะไม่คิดว่าเธอจะรีบส่งของมาให้)
เธอไม่มีเบอร์มือถือเรา จึงถามเชิงปรึกษาว่าให้เบอร์บริษัทเรากับ kerry แทนได้ไม๊
แหมมม .. ใจเต้นตึ๊กตั๊กสิคะ แอบมโนว่าเธอกำลังขอเบอร์เราทางอ้อม สาววัยสี่สิบอย่างเราหัวใจพองโตจนกลายเป็นสาวสิบสี่อีกครั้ง
(เราไม่รังเกียจที่จะให้เบอร์เธอเลยค่ะ ถ้าเธอรุงรังก็บล็อคเบอร์ทีหลังได้นี่นา)
คนน่ารักมักใจง่าย คนน่ารักมักใจง่าย.. เพลงของวง บาสเก็ท แบนด์ลอยมาตามลมเบาๆ ..
..... อ้าวคนละเพลงเหรอคะ โทษทีค่ะ แหะๆ
เราแกล้งแซวเธอด้วยจริตมายาร้อยเล่มเกวียนว่า “โห.. นี่เป็นมุกขอเบอร์สาวที่น่ารักมากกกก” ซึ่งเธอตอบกลับมาขำๆว่า..
"คิดว่าผมใช้มุกขี้หมาของเบอร์สาวหรือ"
ทั้งๆที่เธอตอบเราอย่างคนอารมณ์ดี แต่ไม่รู้ว่าทำไมตอนนั้นเราจึงตกใจ และอ่อนไหวกับคำพูดนี้ของเธอมาก ราวกับกำลังถูกตะคอกด่าอย่างแรงว่า..
"นังชะนีผีบ้า นึกว่าชั้นจะจีบหล่อนและใช้มุกขี้หมาแบบนี้เหรอยะ ไปส่องกระจกซะนะ ตื่นย่ะตื่น ตื่นนนนนนนนน!!!!"
(เพื่ออรรถรสเลยต้องพาทย์เสียงชายไม่จริงให้เธอค่ะ)
คงเป็นเพราะเรากำลังสับสน ยืนอยู่ตรงกลางระหว่างความชอบ และความอยากยับยั้งใจ เราคิดว่ามันเป็นความโชคดีเกินไป ที่จะมีคนมาคิดจริงจังกับคนวัยอย่างเรา ซ้ำยังรู้จักกันผ่านตัวหนังสือเท่านั้น.. เราคิดว่าเราเข้าข้างตัวเองเกินไป ถ้าคิดว่าเธอจะสนใจเรา
..................................................................
ว้าวุ่นใจจัง.. คืนนี้คงนอนไม่หลับแน่ๆเลย บอกเธอดีไม๊ว่าเราหวั่นไหวนะ บอกเธอเถอะ เพื่อจะได้รู้ว่าเธอมีเจตนาอะไรกับเรากันแน่..
ถ้าจะเป็นเพื่อนก็ได้
ถ้าจะจีบเป็นแฟนก็ดี
ถ้าจะแค่บริหารเสน่ห์ .. อย่าเลยนะ
ในที่สุด เราก็ส่งคลิปเพลง "ทำไมต้องเธอ" ไปในกล่องข้อความหลังไมค์ให้เธอ ส่งแล้วก็หลับตาปี๋ ลุ้นอยู่คนเดียวนานมากกกกกกก กว่าเธอจะตอบกลับมา..
+++++++++++++++++++
ก็มันไม่อยากรู้ ก็มันไม่อยากรัก
ไม่มีเวลา ที่จะคิดที่จะสนใจ
แต่พอได้เจอะเธอ ก็ดูชีวิตมันผิดเพี้ยนไป
ฉันกลายเป็นคนอ่อนแอ ไม่ชอบเลย
เมื่อไหร่ที่อยู่ใกล้เธอ ฉันรู้สึกราวกับเคลิ้มไป
ไม่เป็นตัวเองไม่เหมือนเคย
แต่พอเธอห่างหายไป คิดจะลืมยังไม่ได้เลย
ทำไมต้องเป็นเธอ ..ไม่เข้าใจ
นี่ตัวฉันเองหรือ เปลี่ยนไปถึงเพียงนี้
หมดความเข้มแข็ง และเหตุผลไปอย่างอย่างง่ายดาย
อาจเป็นเพราะเธอนั้น ที่เดินมาหาเข้ามาค้นใจ
แล้วฉันก็เลยเปลี่ยนไป เพราะรักเธอ..
+++++++++++++++++++++++++++++++++
สารภาพว่าคาดหวังมาก.. ที่จะได้คำตอบว่าเธอกำลังรู้สึกพิเศษกับเราเช่นกัน แต่สิ่งที่เธอตอบกลับ หลังการลุ้นตัวโก่งอย่างยาวนานของเราคือ..
“จิตใจของผมไม่มีตะกอน กวนอย่างไรก็ไม่มีอาการขุ่น
จริงๆนะครับผมไม่มีอะไรที่ดี หรือรู้สึกไม่ดีเลยนะ
ผมอยากมีเพื่อนคุย แบ่งปันผ่อนคลายความโดดเดี่ยว
รู้สึกสนุกสนาน และได้มีโอกาสคลายความทุกข์ของคนที่เราคุยด้วย ก็นับเป็นกุศล
เมื่อผมไม่ได้มีความโกรธ ก็ไม่เลยไม่รู้ว่าจะไปยกโทษกับสิ่งใดๆ มันว่างเกินกว่าจะอธิบายครับ”
นาทีนั้น.. เหมือนฟ้าผ่าเปรี้ยงงงง!!!! ลงมากลางหัวเราเลยค่ะ สตั้นไปหลายวิ
จิตใจของผมไม่มีตะกอน ..
กวนอย่างไรก็ไม่ขุ่น ...
ผมอยากมีเพื่อนคุย ....
แบ่งปันผ่อนคลายความโดดเดี่ยว ..
ผมอยากมีเพื่อนคุย
ผมอยากมีเพื่อนคุย
ผมแค่อยากมีเพื่อนคุยว๊อยยยยยยยย
เลิกหลงตัวเองได้แล้ว!!!!!
ฮือๆๆ เค้าไม่ได้คิดอะไรกับเราจริงๆด้วย .. เค้าแค่อัธยาศรัยดี แค่อยากมีเพื่อนคุย ..เรามันมโนไปเองล้วนๆ
ชั่วโมงนั้น ความคิดในหัวเราตีกันจนยุ่งเหยิงไปหมด.. จากความผิดหวัง กลายเป็นความโกรธ เคืองตัวเองที่ใจง่าย ฉุนคุณพานทองเหลืองด้วย เพราะคิดว่าเธอมาหลอกบริหารเสน่ห์กับเรา..
ในที่สุด .. เราจึงตัดสินใจบอกเธอไปว่า ..
" เราไม่สามารถเป็นเพื่อนคุยกับเธอได้อีกแล้ว และกรุณาอย่าส่งหนังสือของเธอมาอีก เพราะเราไม่อยากเห็นมัน!!!!!! "
...................................................................................................
เราแอบหวัง ว่าเธอจะถามเราสักคำถึงเหตุผลนั้น เผื่อว่าเธอจะยังมีเยื่อใยกับเราบ้าง และยังอยากพูดคุยกับเราเหมือนเดิม.. แต่เธอกลับตอบมาว่า..
“ครับ....ผมยอมรับตามนั้น
ผมจะไม่ส่งข้อความใดๆที่ไม่เหมาะสมมาอีก
ขอขอบพระคุณทุกสิ่ง ทุกอย่างที่เกิดขึ้น”
.... ตึ่งโป๊ะ ....
...............................................................
ช่างเป็นคืนวันพระที่แสนเศร้าเสียเหลือเกิน.. เธอจะรู้บ้างไหม ว่าเธอเข้ามาทำให้เรามีความสุข และเศร้าสุดๆได้ภายในเวลาไม่ถึง 24 ชม..
To be continued...
## คุณพานทองเหลือง ## ความรักที่สวยงามของฉัน ตอนที่ 3
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ตอนที่ 3 : ตึ่งโป๊ะ .. ไม๊ล่ะจ๊ะ
กลับถึงบ้านคืนนั้น เราเจอข้อความของคุณพานทองเหลืองพูดถึงเรื่องการส่งหนังสือมาทาง kerry ซึ่งต้องใช้เบอร์ผู้รับด้วย
เมื่อเธอรู้ว่าเราทำงานที่ไหน เธอก็ไปสืบหาที่อยู่ของบริษัทเรามาเองได้ (เธอไม่ถามเราเลยค่ะ เราเองก็ลืมบอกที่อยู่ เพราะไม่คิดว่าเธอจะรีบส่งของมาให้)
เธอไม่มีเบอร์มือถือเรา จึงถามเชิงปรึกษาว่าให้เบอร์บริษัทเรากับ kerry แทนได้ไม๊
แหมมม .. ใจเต้นตึ๊กตั๊กสิคะ แอบมโนว่าเธอกำลังขอเบอร์เราทางอ้อม สาววัยสี่สิบอย่างเราหัวใจพองโตจนกลายเป็นสาวสิบสี่อีกครั้ง
(เราไม่รังเกียจที่จะให้เบอร์เธอเลยค่ะ ถ้าเธอรุงรังก็บล็อคเบอร์ทีหลังได้นี่นา)
คนน่ารักมักใจง่าย คนน่ารักมักใจง่าย.. เพลงของวง บาสเก็ท แบนด์ลอยมาตามลมเบาๆ ..
..... อ้าวคนละเพลงเหรอคะ โทษทีค่ะ แหะๆ
เราแกล้งแซวเธอด้วยจริตมายาร้อยเล่มเกวียนว่า “โห.. นี่เป็นมุกขอเบอร์สาวที่น่ารักมากกกก” ซึ่งเธอตอบกลับมาขำๆว่า..
"คิดว่าผมใช้มุกขี้หมาของเบอร์สาวหรือ"
ทั้งๆที่เธอตอบเราอย่างคนอารมณ์ดี แต่ไม่รู้ว่าทำไมตอนนั้นเราจึงตกใจ และอ่อนไหวกับคำพูดนี้ของเธอมาก ราวกับกำลังถูกตะคอกด่าอย่างแรงว่า..
"นังชะนีผีบ้า นึกว่าชั้นจะจีบหล่อนและใช้มุกขี้หมาแบบนี้เหรอยะ ไปส่องกระจกซะนะ ตื่นย่ะตื่น ตื่นนนนนนนนน!!!!"
(เพื่ออรรถรสเลยต้องพาทย์เสียงชายไม่จริงให้เธอค่ะ)
คงเป็นเพราะเรากำลังสับสน ยืนอยู่ตรงกลางระหว่างความชอบ และความอยากยับยั้งใจ เราคิดว่ามันเป็นความโชคดีเกินไป ที่จะมีคนมาคิดจริงจังกับคนวัยอย่างเรา ซ้ำยังรู้จักกันผ่านตัวหนังสือเท่านั้น.. เราคิดว่าเราเข้าข้างตัวเองเกินไป ถ้าคิดว่าเธอจะสนใจเรา
..................................................................
ว้าวุ่นใจจัง.. คืนนี้คงนอนไม่หลับแน่ๆเลย บอกเธอดีไม๊ว่าเราหวั่นไหวนะ บอกเธอเถอะ เพื่อจะได้รู้ว่าเธอมีเจตนาอะไรกับเรากันแน่..
ถ้าจะเป็นเพื่อนก็ได้
ถ้าจะจีบเป็นแฟนก็ดี
ถ้าจะแค่บริหารเสน่ห์ .. อย่าเลยนะ
ในที่สุด เราก็ส่งคลิปเพลง "ทำไมต้องเธอ" ไปในกล่องข้อความหลังไมค์ให้เธอ ส่งแล้วก็หลับตาปี๋ ลุ้นอยู่คนเดียวนานมากกกกกกก กว่าเธอจะตอบกลับมา..
+++++++++++++++++++
ก็มันไม่อยากรู้ ก็มันไม่อยากรัก
ไม่มีเวลา ที่จะคิดที่จะสนใจ
แต่พอได้เจอะเธอ ก็ดูชีวิตมันผิดเพี้ยนไป
ฉันกลายเป็นคนอ่อนแอ ไม่ชอบเลย
เมื่อไหร่ที่อยู่ใกล้เธอ ฉันรู้สึกราวกับเคลิ้มไป
ไม่เป็นตัวเองไม่เหมือนเคย
แต่พอเธอห่างหายไป คิดจะลืมยังไม่ได้เลย
ทำไมต้องเป็นเธอ ..ไม่เข้าใจ
นี่ตัวฉันเองหรือ เปลี่ยนไปถึงเพียงนี้
หมดความเข้มแข็ง และเหตุผลไปอย่างอย่างง่ายดาย
อาจเป็นเพราะเธอนั้น ที่เดินมาหาเข้ามาค้นใจ
แล้วฉันก็เลยเปลี่ยนไป เพราะรักเธอ..
+++++++++++++++++++++++++++++++++
สารภาพว่าคาดหวังมาก.. ที่จะได้คำตอบว่าเธอกำลังรู้สึกพิเศษกับเราเช่นกัน แต่สิ่งที่เธอตอบกลับ หลังการลุ้นตัวโก่งอย่างยาวนานของเราคือ..
“จิตใจของผมไม่มีตะกอน กวนอย่างไรก็ไม่มีอาการขุ่น
จริงๆนะครับผมไม่มีอะไรที่ดี หรือรู้สึกไม่ดีเลยนะ
ผมอยากมีเพื่อนคุย แบ่งปันผ่อนคลายความโดดเดี่ยว
รู้สึกสนุกสนาน และได้มีโอกาสคลายความทุกข์ของคนที่เราคุยด้วย ก็นับเป็นกุศล
เมื่อผมไม่ได้มีความโกรธ ก็ไม่เลยไม่รู้ว่าจะไปยกโทษกับสิ่งใดๆ มันว่างเกินกว่าจะอธิบายครับ”
นาทีนั้น.. เหมือนฟ้าผ่าเปรี้ยงงงง!!!! ลงมากลางหัวเราเลยค่ะ สตั้นไปหลายวิ
จิตใจของผมไม่มีตะกอน ..
กวนอย่างไรก็ไม่ขุ่น ...
ผมอยากมีเพื่อนคุย ....
แบ่งปันผ่อนคลายความโดดเดี่ยว ..
ผมอยากมีเพื่อนคุย
ผมอยากมีเพื่อนคุย
ผมแค่อยากมีเพื่อนคุยว๊อยยยยยยยย
เลิกหลงตัวเองได้แล้ว!!!!!
ฮือๆๆ เค้าไม่ได้คิดอะไรกับเราจริงๆด้วย .. เค้าแค่อัธยาศรัยดี แค่อยากมีเพื่อนคุย ..เรามันมโนไปเองล้วนๆ
ชั่วโมงนั้น ความคิดในหัวเราตีกันจนยุ่งเหยิงไปหมด.. จากความผิดหวัง กลายเป็นความโกรธ เคืองตัวเองที่ใจง่าย ฉุนคุณพานทองเหลืองด้วย เพราะคิดว่าเธอมาหลอกบริหารเสน่ห์กับเรา..
ในที่สุด .. เราจึงตัดสินใจบอกเธอไปว่า ..
" เราไม่สามารถเป็นเพื่อนคุยกับเธอได้อีกแล้ว และกรุณาอย่าส่งหนังสือของเธอมาอีก เพราะเราไม่อยากเห็นมัน!!!!!! "
...................................................................................................
เราแอบหวัง ว่าเธอจะถามเราสักคำถึงเหตุผลนั้น เผื่อว่าเธอจะยังมีเยื่อใยกับเราบ้าง และยังอยากพูดคุยกับเราเหมือนเดิม.. แต่เธอกลับตอบมาว่า..
“ครับ....ผมยอมรับตามนั้น
ผมจะไม่ส่งข้อความใดๆที่ไม่เหมาะสมมาอีก
ขอขอบพระคุณทุกสิ่ง ทุกอย่างที่เกิดขึ้น”
.... ตึ่งโป๊ะ ....
...............................................................
ช่างเป็นคืนวันพระที่แสนเศร้าเสียเหลือเกิน.. เธอจะรู้บ้างไหม ว่าเธอเข้ามาทำให้เรามีความสุข และเศร้าสุดๆได้ภายในเวลาไม่ถึง 24 ชม..
To be continued...