หนังพี่เต๋อคือดูธรรมดา แต่ทรงพลังไปด้วยคุณค่าจริงๆ เอาจริง หนังเหมาะกับทุกวัยแหละ แล้วแต่คนจะรู้สึกกับมันมากน้อยแค่ไหน เอาจริงเอาจังคือหนังมันไม่ได้มีจุดหน่วงอะไรมากมายขนาดนั้น แต่แค่มันเป็นสิ่งที่อยู่ใกล้ตัวเรา เราเลยจะรู้สึกกับมันได้ง่ายมาก อะไรก็โดนอะไรก็ทัชไปหมด เป็นหนังที่สไตล์การกำกับโดดเด่นมาก อย่างว่าผู้กำกับคนนี้มีของจริงๆ จากที่ดูหลายๆเรื่องของเขามา ในตัวอย่างว่าอินหนักแล้ว ได้ดูจริงคือตายไปเลย แบบว่าเป็นหนังGDHที่ไต่ขึ้นมาจนขึ้นหิ้งที่ชอบไปเลย

เปิดเรื่องมาด้วยสไตล์เฉพาะตัวมากๆ การเล่าเรื่องการลำดับภาพ มันดูไปในทางเดียวกันไปหมด อารมณ์ของภาพก็หม่นๆทั้งเรื่อง ไม่มีช่วงไหนที่ทำให้เราสดใสได้เลย มุกก็ค่อนข้างจะเป็นมุกตลกหน้าตายซะส่วนใหญ่ ดังนั้นถ้าจะหาความบันเทิงแบบตึ่งโป๊ะเรื่องนี้น่าจะไม่มีให้เห็นกันเลย
ไม่รู้ว่าการที่เอาสิ่งของมาเป็นตัวเดินเรื่องหลักมันจะมีความหมายลึกซึ้งขนาดนี้ การที่เรายังยึดติดกับอะไรเดิมๆ บางทีมันก็อาจจะทำให้เราไม่กล้าที่จะเดินต่อด้วยตัวเอง ถ้าเรายังยึดติดกับของสิ่งนั้นอยู่
นักแสดงคือเล่นหนักจัดใหญ่กันทุกคน ตั้งแต่นักแสดงหลักยันนักแสดงที่บทน้อยมากๆอย่างเพื่อนของจีน ซึ่งถือว่าเป็นส่วนช่วยให้หนังดูมีพลังอย่างมากๆ เพราะมันดูเข้ากันไปหมด จับอะไรมันก็ดูติสท์ ดูคูล ตามสไตล์ของเรื่องนี้  ส่วนตัวเลยคือชอบการแสดง ฟ้า ษริกา มาก น้อยแต่มาก ซีนเดียวคือรู้เลยว่านี่แหละ นักแสดงที่ดี อีกคนที่ไม่แพ้กันคือ พี่อุ๋ม อาภาศิริ ยอมแล้ววว ถ้าบอกว่าใครที่เล่นได้สุดจริงๆในเรื่องนี้คือต้องยกให้พี่เขาเลย คือออกน้อยแต่กินขาดทั้งเรื่อง ออกแบบและซันนี่ก็ถือว่าเป็นตัวเดินเกมที่ดี แม้จะไม่ค่อยอินเท่าไหร่กับเคมีของทั้งคู่ แต่ก็ถือว่าเหมือนเอาสายติสท์2คนมาเจอกัน ถือว่าลงตัวอยู่พอสมควร สรุป ถือว่าเป็นหนังที่ให้อะไรหลายๆอย่าง จะวัยไหน คิดว่ายังไงก็คงผ่านเรื่องราวแบบนี้กันมาไม่มากก็น้อย