จำได้ว่าเป็นเด็กชายคนหนึ่งอาศัยอยู่กับแม่ที่เขาเรียกว่า "แม่บาเบอะแรง" (อาจจะจำผิดนะคะ) ฐานะไม่ดีแต่ก็มีความสุข จนกระทั่งจวนถึงวันคล้าย ๆ วันคริสมาสต์หรือวันฉลองอะไรสักอย่าง แต่พวกเขาไม่มีเงินพอจะซื้อวัตถุดิบ
สมัยก่อนแม่บาเบอะแรงคนนี้เคยทำขนมที่อร่อยมากในวันนี้ เด็กชายกินเยอะมาก เขาบรรยายว่า "กินจนเกือบจุก แม่บาเบอะแรงพอใจมาก"
พอปีนนี้พวกเขาไม่มีเงิน ตรงนี้จำเนื้อความได้ว่า "ปกติแล้วแม่บาเบอะแรงก็ไม่ใช่คนช่างขอ แต่วันนั้นแม่ไปขอนมสดจากเพื่อนบ้านมาถ้วยหนึ่ง"
แล้วพวกเขาก็รอขนมสุก แต่มีชายแปลกหน้าถือไม้เท้าเข้ามาในบ้าน เขาพูดจาไม่ค่อยดี นั่งลงบนเก้าอี้ เขามองไปที่จุดที่เคยแขวนหมูเค็ม เอาไม้เท้าเขี่ยหัวหอมให้หล่นลงมาจากที่แขวนแล้วพูดว่าให้ไปทำกับเนย "เราจะได้กินซุปหัวหอม"
ทำให้การทำขนมที่เด็กชายเฝ้ารอต้องหยุดลง
ต่อมาก็มองเด็กชายพูดทำนองว่า "ทำไมเด็กคนนี้ยังอยู่"
......
จำได้ประมาณนี้ค่ะ ถ้าใครทราบรบกวนแนะนำด้วยนะคะ (^^") ตามหามายี่สิบปีแล้ว
ตามหาวรรณกรรมเยาวชนเรื่องหนึ่งค่ะ
สมัยก่อนแม่บาเบอะแรงคนนี้เคยทำขนมที่อร่อยมากในวันนี้ เด็กชายกินเยอะมาก เขาบรรยายว่า "กินจนเกือบจุก แม่บาเบอะแรงพอใจมาก"
พอปีนนี้พวกเขาไม่มีเงิน ตรงนี้จำเนื้อความได้ว่า "ปกติแล้วแม่บาเบอะแรงก็ไม่ใช่คนช่างขอ แต่วันนั้นแม่ไปขอนมสดจากเพื่อนบ้านมาถ้วยหนึ่ง"
แล้วพวกเขาก็รอขนมสุก แต่มีชายแปลกหน้าถือไม้เท้าเข้ามาในบ้าน เขาพูดจาไม่ค่อยดี นั่งลงบนเก้าอี้ เขามองไปที่จุดที่เคยแขวนหมูเค็ม เอาไม้เท้าเขี่ยหัวหอมให้หล่นลงมาจากที่แขวนแล้วพูดว่าให้ไปทำกับเนย "เราจะได้กินซุปหัวหอม"
ทำให้การทำขนมที่เด็กชายเฝ้ารอต้องหยุดลง
ต่อมาก็มองเด็กชายพูดทำนองว่า "ทำไมเด็กคนนี้ยังอยู่"
......
จำได้ประมาณนี้ค่ะ ถ้าใครทราบรบกวนแนะนำด้วยนะคะ (^^") ตามหามายี่สิบปีแล้ว