สติ สัมปัญชัญญะจะเตือนเราไม่ให้หลงไปชวนคนอื่นให้ติดใจในสี, กลิ่นและรสของเหล้า

อย่าไปจั๊กฮ่าวกับจิตเกิดดับ จิตเกิดคือ ตัวจิตที่ไปยึดกิริยาจิตเท่านั้น ตัวจิตไปยึดอะไร ยึดรูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส นั่นคือ“จิตเกิด” เมื่อภาวนา จึงเป็นการทำให้ “สภาวะเกิดนี้ดับไป&

เดินจงกรมได้จริง ต้องใช้ สติ สมาธิ ปัญญาระดับสูง 1.ดูเข้าไปในจิต ว่าขณะนี้ กำลังคิดอะไรอยู่หรือไม่ มีสติในการดูตัวที่กำลังยก ย่าง เหยียบ(ดูเท้า แต่รู้สึกทั้งตัว) 2.ดูเท้าแต่รู้สึกทั้งตัว เป็นฌาน เป

ทุกวันนี้ทั้งคนสอน คนเรียน มักง่ายในธรรม จะมาดึงสติกันหน่อย 1.จิตมีการเดินทาง การเดินทางย่อมมีภาวนาที่ตรงทาง ผลจึงจะถูกต้อง แต่“จาน” จำไร จะบอกว่า ให้ข้ามจิต พ้นจิต จำไรแท้!! 2. ไม่เห็นก

ระยะหนึ่งแล้ว ในการใช้ชีวิตประจำวัน มีอาการของสมาธิ ที่ไม่ควานหาที่ตั้ง ไม่กำหนดใดๆ แต่รู้ว่ามีสมาธิ ความเกิดดับ หรือรู้เห็นการเกิดดับหายไป แต่ก็เห็นความแปรปรวน เหมือนไม่รู้แต่ก็รู้ เหมือนไม่เห็นแต่

เมื่อไม่มีตัวตน จะเห็นตัวรู้และตัวถูกรู้ แยกกันเป็นชั้นๆ ไม่มีตัวตน คือ บุคคลที่1 ตัวรู้ คือ บุคคลที่2 ตัวถูกรู้คือบุคคลที่3 บุคคลที่1 เป็นอนัตตา เป็นจิตที่แยกห่างออกมาจากปรากฎการณ์รู้ เป็นสภาวะที่

บริสุทธิ์หมายถึง ปราศจากอุปทาน แต่จิตเดิมแท้ หรือธาตุจิตนั้น ไม่มีอุปทานในขันธ์5 (อุปทานดับ) จิตจึงมีความสว่างไสว แต่จิตเดิมยังหลงว่า ตัวเอง สว่างไสว จึงยังมีอุปทานอยู่ไม่มากแล้ว ขยับเพียงนิดก็หลุดพ้

สติ สมาธิ ปัญญา เกิดในคราวเดียวกัน เป็นมรรคสมังคี คือ เกิดแยกรูป แยกนาม เป็นญาน1 ขณะนั้น เป็นอย่างไร สติ-มีสติเห็นกายอยู่ในความรู้สึก ทั้งอิริยาบถหลัก อิริยาบถย่อย สมาธิ-ฌานเกิดไปตามกำลังสติ รูปฌาน

1.ตัวรู้ที่มีกำลังคือตัวรู้ที่เกิดในความเป็นอุเบกขา ฌาน4 เกิดจากจิตที่ปราศจากนิวรณ์ ผุดขึ้นมาจากกลางกายละเอียด แล้วขยายกลายเป็นรูปละเอียดที่บางเบาใส ภายใน 2.ตัวรู้จะแยกออกมาจากการรู้ ที่เป็นธรรมชาติร