เวลาอ้างว้างรู้สึกโดดเดี่ยว เราต้องทำยังไงกับมัน

ตอบกันหน่อยนะคะ ขอกำลังใจก็ได้ ตอนนี้รู้สึกแย่มาก โดดเดี่ยว อ้างว้างจริงๆค่ะ

ผมขอแฟนแต่งงาน ชวนมาอยู่ด้วย ด้วยอุปนิสัยส่วนตัวไม่ชอบวุ่นวายกับสังคมเราจึงจัดงานแต่งงานแบบเรียบง่าย ผมโตมาจากครอบครัวที่พ่อทำร้ายแม่ ดุด่า เห็นความทุกข์ของแม่ ผมตั้งใจว่าถ้าผมมีครอบครัวแล้วจะดูแลภรรย

สวัสดีค่ะ ตอนกลางคืนเรามักจะรู้สึกโดดเดี่ยว อ้างว้างจนบางทีเศร้าแล้วก็ร้องไห้ออกมาเองทั้งๆที่ไม่เหตุผล เราพยายามหลับไม่ก็ทำกิจกกรมอย่างอื่นแล้วแต่ไม่ช่วยเลยค่ะ หากมีพี่ๆคนไหนเคยเจอปัญหาแบบนี้แนะนำหน่อ

ยายเป็นคนพูดมาก แบบแกชอบพูดเรื่องคนอื่นค่ะเรียกง่ายๆว่าป้าข้างบ้านนั่นแหละ แบบหนูทำอะไรก็ชอบติ ชอบด่าประจำ หนูอยู่ม.ปลายแล้ว ยายแกก็ด่าว่าหนูเหมือนเดิม คือ หนูล้างจานอยู่แกไม่เห็นหนู หนูอยู่หลังบ้านแก

ถ้าไปปรึกษาใครทุกคนคงเอือมระอากับเราหมด ไม่อยากพูดหรือปรึกษาใครๆก็จะรำคาญ เครียดอยู่แต่เรื่องนี้ตลอด เซ็งมากเลย ชีวิตเราไม่มีอะไรดี ไม่มีใครมาชอบ ไปหานักจิตวิทยาเราก็คงไม่มีเงินไปให้เขารับฟังเราพูดเป็

บ้านที่ทุกๆคนอยู่เเล้วสุขใจ อุ่นใจเมื่อกลับมา เเต่พอเรากลับมาเจอเเต่ความว่างเปล่า ไม่มีอะไรเลย เเม่ที่คิดว่าเเม่ที่เป็นเเม่ ไม่ถามสักคำเลย ไม่คุย ไม่อะไรเลย เราควรกลับไปหอ หรืออยู่ต่อ เเต่ทั้งที่หอเเล