ผมไปอ่านกระทู้นี้มาครับ
https://pantip.com/topic/31233142 แล้วความคิดเห็นที่2 ตรงกับที่ผมเป็นเลยครับ ก่อนหน้าที่จะเป็นอาการนี้ ผมไปปฏบัติธรรมครั้งแรกในชีวิต สมาธิมันดีขึ้นมากจากการปฏิบัติครั้งแรก อ่านหนังสือสมาธิไม่มีหลุดออกเลยครับ ต่างจากก่อนหน้านี้ อ่านๆแล้วก็คิดวนๆไปมา แต่พอ กลับบ้านไปเจอเรื่อง เจอปัญหาแล้วก็เครียดอีก ก็เลยคิดว่า เดี๋ยวไปปฏิบัติธรรมก็ดีขึ้น
ตอนนั้นประมาทครับ คิดว่ามันจะเป็นแบบครั้งแรกตลอด นั่งไม่กี่วันก็อยู่กับปัจจุบันได้ แต่มันไม่ใช่เลยครับ ช่วงหลังๆพอทำมันปรุงไม่หยุด ดูลม ท้องพอง ก็ไม่หยุด ตอนนั้นมันโฟกัสไปที่ความปรุงแต่งอย่างเดียวเลยครับ ผมนั่งรถจากวัดกลับบ้านปรุงตลอดทาง ผมคิดว่าผมบ้าแล้วตอนนั้น พอกลับมาบ้านนอนสะดุ้งทุกคืน ออกไปไหนเห็นสะพานลอยก็อยากกระโดด ใครพูดอะไรก็คิดว่าเค้าพูดถึงเรา เครียด วิตกกังวล หลังจากนั้นผมก็ซึมไปเลย เลยต้องเลิกปฏิบัติธรรมไปพักใหญ่
ตอนนี้ผ่านมา 2-3ปีแล้วครับ อาการที่มีในตอนนี้ก็มีความคิดที่ปรุงแต่งที่ติดมาตั้งแต่ตอนนั้น แต่ว่ามันไม่เครียดกังวลมากเหมือนเมื่อก่อน เพราะปรุงจนชิน แต่มันก็ยังปรุงแต่งเรื่อยๆ และปรุงไปในทางลบด้วยครับ ผมคล้อยตามสิ่งที่ปรุงแต่งบ่อยเลย แล้วมันก็ทุกข์อีก ก็กลับมาพึ่งทางธรรมอีกครั้ง และได้อ่านธรรมมะตามเว็บต่างๆ แล้วนึกถึงอาการที่เคยเป็นก็เลยเดาๆว่า ตอนนั้นจิตผมเป็นสมาธิแต่ไม่มีสติ ก็เลยแก้ปัญหาไม่ได้
ตอนนี้ก็ใช้การเจริญสติรู้ทันความปรุงแต่ง ผมก็พยายามรู้ทุกวันปฏิบัติทุกวัน แต่มันก็ยังปรุงไม่หยุด ผมก็รู้ไปเรื่อยๆรู้แล้วก็หาย แล้วมันก็ปรุงอีก ปัญหาของผมคือ มันท้ออ่ะครับเพื่อนๆไม่รู้ว่ามาถูกทางหรือเปล่า เหนื่อยมากด้วยครับรู้ ปรุง รู้ปรุงอยู่แค่นี้แทบทั้งวัน อีกคำถามครับ อาการของผมนี่มันจิตเสื่อมแบบที่เค้าโพสต์ใช่ไหมครับ ขอบคุณครับ
สอบถามเรื่อง จิตเสื่อม สมาธิเสื่อมครับ
ตอนนั้นประมาทครับ คิดว่ามันจะเป็นแบบครั้งแรกตลอด นั่งไม่กี่วันก็อยู่กับปัจจุบันได้ แต่มันไม่ใช่เลยครับ ช่วงหลังๆพอทำมันปรุงไม่หยุด ดูลม ท้องพอง ก็ไม่หยุด ตอนนั้นมันโฟกัสไปที่ความปรุงแต่งอย่างเดียวเลยครับ ผมนั่งรถจากวัดกลับบ้านปรุงตลอดทาง ผมคิดว่าผมบ้าแล้วตอนนั้น พอกลับมาบ้านนอนสะดุ้งทุกคืน ออกไปไหนเห็นสะพานลอยก็อยากกระโดด ใครพูดอะไรก็คิดว่าเค้าพูดถึงเรา เครียด วิตกกังวล หลังจากนั้นผมก็ซึมไปเลย เลยต้องเลิกปฏิบัติธรรมไปพักใหญ่
ตอนนี้ผ่านมา 2-3ปีแล้วครับ อาการที่มีในตอนนี้ก็มีความคิดที่ปรุงแต่งที่ติดมาตั้งแต่ตอนนั้น แต่ว่ามันไม่เครียดกังวลมากเหมือนเมื่อก่อน เพราะปรุงจนชิน แต่มันก็ยังปรุงแต่งเรื่อยๆ และปรุงไปในทางลบด้วยครับ ผมคล้อยตามสิ่งที่ปรุงแต่งบ่อยเลย แล้วมันก็ทุกข์อีก ก็กลับมาพึ่งทางธรรมอีกครั้ง และได้อ่านธรรมมะตามเว็บต่างๆ แล้วนึกถึงอาการที่เคยเป็นก็เลยเดาๆว่า ตอนนั้นจิตผมเป็นสมาธิแต่ไม่มีสติ ก็เลยแก้ปัญหาไม่ได้
ตอนนี้ก็ใช้การเจริญสติรู้ทันความปรุงแต่ง ผมก็พยายามรู้ทุกวันปฏิบัติทุกวัน แต่มันก็ยังปรุงไม่หยุด ผมก็รู้ไปเรื่อยๆรู้แล้วก็หาย แล้วมันก็ปรุงอีก ปัญหาของผมคือ มันท้ออ่ะครับเพื่อนๆไม่รู้ว่ามาถูกทางหรือเปล่า เหนื่อยมากด้วยครับรู้ ปรุง รู้ปรุงอยู่แค่นี้แทบทั้งวัน อีกคำถามครับ อาการของผมนี่มันจิตเสื่อมแบบที่เค้าโพสต์ใช่ไหมครับ ขอบคุณครับ