🌗🌑🌓หอรักริมไรน์ ชีวิตนักเรียนไทยในเยอรมัน (อยู่เมืองฝรั่ง)17🌗🌑🌓



          


              [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

              [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

           สวัสดีค่ะ  การเดินทางของความรักในเรื่องใกล้ถึงบทพิสูจน์ว่าความรักของแต่ละคนที่ศิรินทร์กำลังคบหานั้นจะออกผล
อย่างไร? ในความเหงาที่มารุมเร้าทุกขณะ ความรักเพียงเพื่อจะดับความเหงาหรือเปล่า  เรื่องราวจะบอกทุกจังหวะของความจริงค่ะ
ขอขอบคุณท่านผู้อ่านที่เป็นกำลังใจในการเขียนนิยายเรื่องยาวของ ' พลอยแดง' นะคะ : tedta หลงรัก, ชุนเทียน หลงรัก, GTW
หลงรัก, สมาชิกหมายเลข 2425429 ทึ่ง, มัศยวีร์ หลงรัก, Lady Star 919 หลงรัก, เสาวรส17 ถูกใจ, Na(นะ) ถูกใจ,
turtle_cheesecake หลงรัก, Eien Akai Debiru หลงรัก, WANG JAE หลงรัก

                                                    🌸💐🌹💖

      หยุดพักรับประทานอาหารเมื่อเดินทางได้ครึ่งทาง ศิรินทร์เดินเกาะแขนเขาแจ วันนัดแอบพอใจเงียบๆ และรู้สึกว่าหล่อนเงียบไปมาก
  
ศิรินทร์แกะเม็ดลูกอมเมนทอลป้อนปากเขาเม็ดหนึ่งเมื่อเขาเคลื่อนรถ หล่อนรู้สึกสดชื่นขึ้น คงไม่ใช่เพราะเม็ดเมนทอลในปากหรอก

      “ ศิอยากไปหาแม่บ้านที่เบลาบอยเร่นไหมจ๊ะ”

      “ อาจจะไปก็ได้ค่ะแต่ศิไม่มีของมาฝากกับไม่ได้บอกเขาล่วงหน้าเลย”

     “ ไว้คิดอีกทีก็ได้ แล้วศิอยากไปไหนอีก”

     “ ศิไม่ได้นึกมาก่อนค่ะ”

     “ ไว้ดูอีกที เราอาจไปเที่ยวเมืองเล็กๆแถวรอบนอกก็ได้นะ”

     “ ผมลืมถามศิมีโปรแกรมไปเที่ยวไหนบ้างหรือเปล่า ที่คิดไว้น่ะ”

     “ ยังไม่มีเลยค่ะ เพราะไม่ทราบเปิดเทอมใหม่ ศิต้องย้ายเมืองที่ กพ หาให้หรือเปล่า  ยังกลัวไปเมืองชนบท  ที่มีแต่ทุ่งนากับวัวเลย”

     “ หาดีๆก็ไม่น่าจะต้องไปลงที่นั่นนะ แล้วศิเลือกแขนงไหนแล้วหรือยัง”

     “ ศิว่าจะลงพวกดีไซน์แมททีเรียลอะไรพวกนั้น ไม่ใช่แฟชั่น”

    “ รู้ไหมใช้เวลากี่ปี”

    “ ปีครึ่งถึงสองปีในขั้นแรก ส่วนจะมีอะไรศิไม่ทราบแล้วค่ะ”

     “ ศิชอบหรือเปล่าล่ะ”

     “ ศิอยากเรียนด้านเลขา แต่ภาษาเยอรมันคงใช้บ้านเราลำบาก”

     “ ก็เรียนเยอรมันเป็นหลัก อังกฤษรองแบบที่นี่ก็ได้นี่ คงมีโอกาสหาเจ้านายเยอรมันได้มั่งในเมืองไทย”

     “ ก็น่าคิดนะคะ” หล่อนเริ่มมีทางเลือกวิชาชีพเพิ่มขึ้นมาอีก

     “ คุณนัดช่วยศิคิดด้วยนะคะ ข้อมูลศิไม่มีเลย”

     “ เดี๋ยวเราคงหาข้อมูลได้ รวมทั้งที่เรียนด้วย”

      “ดีจังจะได้ไม่เสียเวลาอยู่อย่างนี้”

      “ คุณนัดเหลือกี่ปีคะ” เขาหันมามองหายใจลึกๆก่อนตอบ

      “ นานจ้ะ ยิ่งขี้เกียจก็ยิ่งนาน”

      “ แล้วมันควรจะนานน้อยที่สุดเท่าไรคะ”

      “ ศิ ถามทำไมเหรอ อย่ากังวลไปเลยนะ เรียนมากก็นานมาก เรียนน้อยก็เร็ว “

       “ ศิไม่เข้าใจค่ะ”

       “ หมายถึงเรียนวุฒิที่ต่ำก็เร็วอยากได้วุฒิสูงก็ใช้เวลาไปเรื่อยๆ ค่อยๆต่อไปไงจ๊ะ ถ้าแค่ปริญญาตรี อีกสองปีก็จบต่อโทได้เลย”

       “ คุณนัดตั้งใจถึงไหนคะ”

       “ อยู่ที่หลายปัจจัย  แล้วก็เกิดขี้เกียจ อยากมีเงินเร็วก็ต้องรีบจบ ถ้าจบไม่ดีก็อาจจะเรียนต่ออีกได้ ทุกอย่างมันจะลงตัวเองหละ”

เขาเอามือลูบแขนศิรินทร์เบาๆ

        “ ศิง่วงไหม นอนได้นะจ๊ะ”

        “ อยากหนุนตัก”

        “ ไปถึงจะให้หนุน อย่าลืมทวงล่ะ”

        “ ศิหนุนจริงๆนะคะ “

        “ ก็จริงซิ ศิก็เคยหนุนแล้วไม่ใช่เหรอ  ว่าแต่ว่าผมยังไม่เคยหนุนตักศิเลยนะ ได้ไหม”

        “ ศิตามใจคุณนัดค่ะ”

       “ พูดอย่างนี้หยุดรถได้ไหม”

       “ หยุดทำไมเหรอ”

        “ ก็พูดได้น่ารัก”

        “ งั้นหยุดเลย ศิจะพูดไม่หยุดเหมือนกัน”

        “ เราก็เป็นอย่างนี้แหละ”

        “ อย่างนี้แหละ หมายถึงดีหรือไม่ดีคะ”

        “ ดีไปทั้งนั้นแหละ ศิรู้ไหมผมสอบดูหนังสือ ก็นึกอยากมีจดหมายสนุกๆของศิมาอ่านคั่นเวลาบ้าง แต่ไม่มีเลยนะ”

        “ ศิคงเขียนได้ไม่สนุกเลยเงียบไป แต่ศิก็โทรมาแล้วนี่ไง ดีกว่าหรือเปล่าคะ”

        “  ผมดีใจแทบแย่กว่าจะมาถึงวันนี้ได้”

        “ ศิก็รอวันนี้ บอกตัวเองรอหลายหน” หล่อนพูดความจริง

        “ ทำไมต้องบอกตัวเองจ๊ะ”

         “ ศิใจร้อนค่ะ อยากให้ถึงวันนี้เร็วๆ”

         “ เดี๋ยวถึงแล้วนะ ถึงจริงๆเลย จะถึงทางลงออโตบาห์นแล้ว”

         ในเวลาประมาณสามชั่วโมงก็มาถึงที่หมายมืดค่ำ

       วันนัดยกกระเป๋าออกจากท้ายรถ ศิรินทร์เดินคลอเคลียจนขึ้นตึก นำศิรินทร์ไปที่ห้องวางกระเป๋าแล้ว บอกหล่อนชี้ทางไปห้องน้ำ

ตึกเงียบสงบ ห้องไม่กว้างมากแต่ไม่โปร่งเท่าห้องของศิรินทร์ อาจเพราะตึกเก่ากว่า วันนัดบอกว่า

         “ เดี๋ยวไปเรียกชัยยศก่อนนะ”

       ศิรินทร์เดินดูรอบๆห้อง ข้าวของเก็บเรียบร้อย แง้มหน้าต่างให้เปิดกว้างขึ้นอีกนิด อากาศเย็นขึ้น

          “ อ้าว ว่ายังไง” เสียงชัยยศทักเข้ามาในห้อง ตามด้วยวันนัด

          “ สวัสดีค่ะ” หล่อนกล่าวอย่างดีใจ ยิ้มมองหน้าชัยยศ

          “ คุณชัยยศเป็นอย่างไรบ้างคะ”

          “ เป็นเหมือนที่เห็น นะนัดนะ” เขาตอบหน้ายิ้มพราย

          “ ศิเห็นแล้วว่ามีเพื่อน ดีกว่าศิไม่มีเลย”

          “ อ้าว คนไทยที่หอไปไหนหมดล่ะ”

          “ แล้วศิจะไปเป็นเกลอกับเขาได้อย่างไรล่ะคะ”

         “ เออ ใช่สินะ ลืมไปๆเดี๋ยวก็โดนจีบหรอก “ ชัยยศพูดเย้า วันนัดมองศิรินทร์ด้วยตาแจ่มใส

         “ เอ้า..จะดึกแล้ว พรุ่งนี้ผมไปทำงาน นัดคุยไปก่อนนะ คุณศิพรุ่งนี้เจอกัน “ พูดแล้วชัยยศก็เดินจากไป

          “ ศิทำอะไรไม่ถูก คุณนัดจะนอนกี่โมงคะคืนนี้”

          “ ใครจะไปนอนหลับ” เขามองหน้าหล่อน

          “ ศิจะนอนกี่โมงล่ะ”

          “ ศิก็คงนอนไม่หลับ”  หล่อนพูดบ้าง ความหมายมันมีในตัวเองแล้วละ วันนัดคิดว่าหล่อนล้อเลียนเขา นั่นทำให้หล่อนถอนใจนิดหนึ่ง

         “ เอาละ ศิอยากทำอะไรก่อน”

         “ คุณนัดนั่งตรงนี้ก่อนซี่”  เขาเดินมานั่งอย่างว่าง่ายทีเดียว หล่อนล้มตัวลงหนุนตัก

          “อืมม์ ความตั้งใจไม่เปลี่ยนเลยนะ”  เขานึกนิดหนึ่งว่าหล่อนกล้าขึ้น

         “ ศิไม่ค่อยเปลี่ยนความตั้งใจหรอก นอกจากเอ้อ..สถานการณ์มันพาไป”

          “ หมายถึงอะไรจ๊ะ”

          “ ก็อาจจะหมายถึงไม่ได้ดังหวัง ดังคิดไปเสียทั้งหมดน่ะค่ะ”

          “ แต่นี่ศิก็ได้หนุนตักแล้ว...”

          “ สอบยากไหมคะ” หล่อนเปลี่ยนเรื่อง

          “ ศิก็รู้ว่าเรียนที่เยอรมัน มันยากกว่าที่อื่น ตรงภาษานี่แหละ”

          “ เหรอคะ ศิไม่ได้นึกมาก่อนค่ะ”

          “ เยอรมันเองยังบอกว่าภาษาของเขาเรียนยากเลย”

          หล่อนยกมือปิดปากหาว

         “ อ้าว พอนอนก็ง่วงเชียว” เขาเอานิ้วไล้แก้มหล่อนไปมา

         “ ที่นอนคุณนัดนี่นอนสบายไหมคะ”

         “ คำตอบมีพรุ่งนี้”

         “ วันนี้ตอบไม่ได้หรือคะ”

         “ พรุ่งนี้ศิก็ตอบได้เองไงจ๊ะ” เขาหัวเราะที่หล่อนพาซื่อ หล่อนไม่ซื่อนักหรอก คงไม่สบายเหมือน.. เหมือนที่โรงแรมหรอกน่า

ความคิดหล่อนไปไกลอีกแล้ว

           “ จะนอนแล้วเหรอ พูดถึงที่นอนแล้ว”

           “ ยังค่ะ” หล่อนจับมือเขาไว้เหมือนเด็ก วันนัดมองตาหล่อน ก้มลงไปอีกนิด หล่อนคว้าต้นคอเขาโน้มลงไป ขลุกขลักนิดแล้วก็นิ่งนาน
  
    (มีต่อ)
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่