[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ Credit Wikipedia DİTİB-Zentralmoschee Köln. Moschee im April 2015
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ตอนที่ 1 https://pantip.com/topic/36710604
ตอนที่ 2 https://pantip.com/topic/36726785
ตอนที่ 3 https://pantip.com/topic/36744060
ตอนที่ 4 https://pantip.com/topic/36760004
ตอนที่ 5 https://pantip.com/topic/36774548
ตอนที่ 6 https://pantip.com/topic/36788200
ตอนที่ 7 https://pantip.com/topic/36809222
ตอนที่ 8 https://pantip.com/topic/36823231
ตอนที่ 9 https://pantip.com/topic/36846962
ตอนที่ 10 https://pantip.com/topic/36859799
ตอนที่ 11 https://pantip.com/topic/36876620
ตอนที่ 12 https://pantip.com/topic/36889901
ตอนที่ 13 https://pantip.com/topic/36907423
ตอนที่ 14 https://pantip.com/topic/36921540
ตอนที่ 15 https://pantip.com/topic/36935300
ตอนที่ 16 https://pantip.com/topic/36949828
สวัสดีค่ะ การเดินทางของความรักในเรื่องใกล้ถึงบทพิสูจน์ว่าความรักของแต่ละคนที่ศิรินทร์กำลังคบหานั้นจะออกผล
อย่างไร? ในความเหงาที่มารุมเร้าทุกขณะ ความรักเพียงเพื่อจะดับความเหงาหรือเปล่า เรื่องราวจะบอกทุกจังหวะของความจริงค่ะ
ขอขอบคุณท่านผู้อ่านที่เป็นกำลังใจในการเขียนนิยายเรื่องยาวของ ' พลอยแดง' นะคะ : tedta หลงรัก, ชุนเทียน หลงรัก, GTW
หลงรัก, สมาชิกหมายเลข 2425429 ทึ่ง, มัศยวีร์ หลงรัก, Lady Star 919 หลงรัก, เสาวรส17 ถูกใจ, Na(นะ) ถูกใจ,
turtle_cheesecake หลงรัก, Eien Akai Debiru หลงรัก, WANG JAE หลงรัก
🌸💐🌹💖
หยุดพักรับประทานอาหารเมื่อเดินทางได้ครึ่งทาง ศิรินทร์เดินเกาะแขนเขาแจ วันนัดแอบพอใจเงียบๆ และรู้สึกว่าหล่อนเงียบไปมาก
ศิรินทร์แกะเม็ดลูกอมเมนทอลป้อนปากเขาเม็ดหนึ่งเมื่อเขาเคลื่อนรถ หล่อนรู้สึกสดชื่นขึ้น คงไม่ใช่เพราะเม็ดเมนทอลในปากหรอก
“ ศิอยากไปหาแม่บ้านที่เบลาบอยเร่นไหมจ๊ะ”
“ อาจจะไปก็ได้ค่ะแต่ศิไม่มีของมาฝากกับไม่ได้บอกเขาล่วงหน้าเลย”
“ ไว้คิดอีกทีก็ได้ แล้วศิอยากไปไหนอีก”
“ ศิไม่ได้นึกมาก่อนค่ะ”
“ ไว้ดูอีกที เราอาจไปเที่ยวเมืองเล็กๆแถวรอบนอกก็ได้นะ”
“ ผมลืมถามศิมีโปรแกรมไปเที่ยวไหนบ้างหรือเปล่า ที่คิดไว้น่ะ”
“ ยังไม่มีเลยค่ะ เพราะไม่ทราบเปิดเทอมใหม่ ศิต้องย้ายเมืองที่ กพ หาให้หรือเปล่า ยังกลัวไปเมืองชนบท ที่มีแต่ทุ่งนากับวัวเลย”
“ หาดีๆก็ไม่น่าจะต้องไปลงที่นั่นนะ แล้วศิเลือกแขนงไหนแล้วหรือยัง”
“ ศิว่าจะลงพวกดีไซน์แมททีเรียลอะไรพวกนั้น ไม่ใช่แฟชั่น”
“ รู้ไหมใช้เวลากี่ปี”
“ ปีครึ่งถึงสองปีในขั้นแรก ส่วนจะมีอะไรศิไม่ทราบแล้วค่ะ”
“ ศิชอบหรือเปล่าล่ะ”
“ ศิอยากเรียนด้านเลขา แต่ภาษาเยอรมันคงใช้บ้านเราลำบาก”
“ ก็เรียนเยอรมันเป็นหลัก อังกฤษรองแบบที่นี่ก็ได้นี่ คงมีโอกาสหาเจ้านายเยอรมันได้มั่งในเมืองไทย”
“ ก็น่าคิดนะคะ” หล่อนเริ่มมีทางเลือกวิชาชีพเพิ่มขึ้นมาอีก
“ คุณนัดช่วยศิคิดด้วยนะคะ ข้อมูลศิไม่มีเลย”
“ เดี๋ยวเราคงหาข้อมูลได้ รวมทั้งที่เรียนด้วย”
“ดีจังจะได้ไม่เสียเวลาอยู่อย่างนี้”
“ คุณนัดเหลือกี่ปีคะ” เขาหันมามองหายใจลึกๆก่อนตอบ
“ นานจ้ะ ยิ่งขี้เกียจก็ยิ่งนาน”
“ แล้วมันควรจะนานน้อยที่สุดเท่าไรคะ”
“ ศิ ถามทำไมเหรอ อย่ากังวลไปเลยนะ เรียนมากก็นานมาก เรียนน้อยก็เร็ว “
“ ศิไม่เข้าใจค่ะ”
“ หมายถึงเรียนวุฒิที่ต่ำก็เร็วอยากได้วุฒิสูงก็ใช้เวลาไปเรื่อยๆ ค่อยๆต่อไปไงจ๊ะ ถ้าแค่ปริญญาตรี อีกสองปีก็จบต่อโทได้เลย”
“ คุณนัดตั้งใจถึงไหนคะ”
“ อยู่ที่หลายปัจจัย แล้วก็เกิดขี้เกียจ อยากมีเงินเร็วก็ต้องรีบจบ ถ้าจบไม่ดีก็อาจจะเรียนต่ออีกได้ ทุกอย่างมันจะลงตัวเองหละ”
เขาเอามือลูบแขนศิรินทร์เบาๆ
“ ศิง่วงไหม นอนได้นะจ๊ะ”
“ อยากหนุนตัก”
“ ไปถึงจะให้หนุน อย่าลืมทวงล่ะ”
“ ศิหนุนจริงๆนะคะ “
“ ก็จริงซิ ศิก็เคยหนุนแล้วไม่ใช่เหรอ ว่าแต่ว่าผมยังไม่เคยหนุนตักศิเลยนะ ได้ไหม”
“ ศิตามใจคุณนัดค่ะ”
“ พูดอย่างนี้หยุดรถได้ไหม”
“ หยุดทำไมเหรอ”
“ ก็พูดได้น่ารัก”
“ งั้นหยุดเลย ศิจะพูดไม่หยุดเหมือนกัน”
“ เราก็เป็นอย่างนี้แหละ”
“ อย่างนี้แหละ หมายถึงดีหรือไม่ดีคะ”
“ ดีไปทั้งนั้นแหละ ศิรู้ไหมผมสอบดูหนังสือ ก็นึกอยากมีจดหมายสนุกๆของศิมาอ่านคั่นเวลาบ้าง แต่ไม่มีเลยนะ”
“ ศิคงเขียนได้ไม่สนุกเลยเงียบไป แต่ศิก็โทรมาแล้วนี่ไง ดีกว่าหรือเปล่าคะ”
“ ผมดีใจแทบแย่กว่าจะมาถึงวันนี้ได้”
“ ศิก็รอวันนี้ บอกตัวเองรอหลายหน” หล่อนพูดความจริง
“ ทำไมต้องบอกตัวเองจ๊ะ”
“ ศิใจร้อนค่ะ อยากให้ถึงวันนี้เร็วๆ”
“ เดี๋ยวถึงแล้วนะ ถึงจริงๆเลย จะถึงทางลงออโตบาห์นแล้ว”
ในเวลาประมาณสามชั่วโมงก็มาถึงที่หมายมืดค่ำ
วันนัดยกกระเป๋าออกจากท้ายรถ ศิรินทร์เดินคลอเคลียจนขึ้นตึก นำศิรินทร์ไปที่ห้องวางกระเป๋าแล้ว บอกหล่อนชี้ทางไปห้องน้ำ
ตึกเงียบสงบ ห้องไม่กว้างมากแต่ไม่โปร่งเท่าห้องของศิรินทร์ อาจเพราะตึกเก่ากว่า วันนัดบอกว่า
“ เดี๋ยวไปเรียกชัยยศก่อนนะ”
ศิรินทร์เดินดูรอบๆห้อง ข้าวของเก็บเรียบร้อย แง้มหน้าต่างให้เปิดกว้างขึ้นอีกนิด อากาศเย็นขึ้น
“ อ้าว ว่ายังไง” เสียงชัยยศทักเข้ามาในห้อง ตามด้วยวันนัด
“ สวัสดีค่ะ” หล่อนกล่าวอย่างดีใจ ยิ้มมองหน้าชัยยศ
“ คุณชัยยศเป็นอย่างไรบ้างคะ”
“ เป็นเหมือนที่เห็น นะนัดนะ” เขาตอบหน้ายิ้มพราย
“ ศิเห็นแล้วว่ามีเพื่อน ดีกว่าศิไม่มีเลย”
“ อ้าว คนไทยที่หอไปไหนหมดล่ะ”
“ แล้วศิจะไปเป็นเกลอกับเขาได้อย่างไรล่ะคะ”
“ เออ ใช่สินะ ลืมไปๆเดี๋ยวก็โดนจีบหรอก “ ชัยยศพูดเย้า วันนัดมองศิรินทร์ด้วยตาแจ่มใส
“ เอ้า..จะดึกแล้ว พรุ่งนี้ผมไปทำงาน นัดคุยไปก่อนนะ คุณศิพรุ่งนี้เจอกัน “ พูดแล้วชัยยศก็เดินจากไป
“ ศิทำอะไรไม่ถูก คุณนัดจะนอนกี่โมงคะคืนนี้”
“ ใครจะไปนอนหลับ” เขามองหน้าหล่อน
“ ศิจะนอนกี่โมงล่ะ”
“ ศิก็คงนอนไม่หลับ” หล่อนพูดบ้าง ความหมายมันมีในตัวเองแล้วละ วันนัดคิดว่าหล่อนล้อเลียนเขา นั่นทำให้หล่อนถอนใจนิดหนึ่ง
“ เอาละ ศิอยากทำอะไรก่อน”
“ คุณนัดนั่งตรงนี้ก่อนซี่” เขาเดินมานั่งอย่างว่าง่ายทีเดียว หล่อนล้มตัวลงหนุนตัก
“อืมม์ ความตั้งใจไม่เปลี่ยนเลยนะ” เขานึกนิดหนึ่งว่าหล่อนกล้าขึ้น
“ ศิไม่ค่อยเปลี่ยนความตั้งใจหรอก นอกจากเอ้อ..สถานการณ์มันพาไป”
“ หมายถึงอะไรจ๊ะ”
“ ก็อาจจะหมายถึงไม่ได้ดังหวัง ดังคิดไปเสียทั้งหมดน่ะค่ะ”
“ แต่นี่ศิก็ได้หนุนตักแล้ว...”
“ สอบยากไหมคะ” หล่อนเปลี่ยนเรื่อง
“ ศิก็รู้ว่าเรียนที่เยอรมัน มันยากกว่าที่อื่น ตรงภาษานี่แหละ”
“ เหรอคะ ศิไม่ได้นึกมาก่อนค่ะ”
“ เยอรมันเองยังบอกว่าภาษาของเขาเรียนยากเลย”
หล่อนยกมือปิดปากหาว
“ อ้าว พอนอนก็ง่วงเชียว” เขาเอานิ้วไล้แก้มหล่อนไปมา
“ ที่นอนคุณนัดนี่นอนสบายไหมคะ”
“ คำตอบมีพรุ่งนี้”
“ วันนี้ตอบไม่ได้หรือคะ”
“ พรุ่งนี้ศิก็ตอบได้เองไงจ๊ะ” เขาหัวเราะที่หล่อนพาซื่อ หล่อนไม่ซื่อนักหรอก คงไม่สบายเหมือน.. เหมือนที่โรงแรมหรอกน่า
ความคิดหล่อนไปไกลอีกแล้ว
“ จะนอนแล้วเหรอ พูดถึงที่นอนแล้ว”
“ ยังค่ะ” หล่อนจับมือเขาไว้เหมือนเด็ก วันนัดมองตาหล่อน ก้มลงไปอีกนิด หล่อนคว้าต้นคอเขาโน้มลงไป ขลุกขลักนิดแล้วก็นิ่งนาน
(มีต่อ)
🌗🌑🌓หอรักริมไรน์ ชีวิตนักเรียนไทยในเยอรมัน (อยู่เมืองฝรั่ง)17🌗🌑🌓
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
สวัสดีค่ะ การเดินทางของความรักในเรื่องใกล้ถึงบทพิสูจน์ว่าความรักของแต่ละคนที่ศิรินทร์กำลังคบหานั้นจะออกผล
อย่างไร? ในความเหงาที่มารุมเร้าทุกขณะ ความรักเพียงเพื่อจะดับความเหงาหรือเปล่า เรื่องราวจะบอกทุกจังหวะของความจริงค่ะ
ขอขอบคุณท่านผู้อ่านที่เป็นกำลังใจในการเขียนนิยายเรื่องยาวของ ' พลอยแดง' นะคะ : tedta หลงรัก, ชุนเทียน หลงรัก, GTW
หลงรัก, สมาชิกหมายเลข 2425429 ทึ่ง, มัศยวีร์ หลงรัก, Lady Star 919 หลงรัก, เสาวรส17 ถูกใจ, Na(นะ) ถูกใจ,
turtle_cheesecake หลงรัก, Eien Akai Debiru หลงรัก, WANG JAE หลงรัก
🌸💐🌹💖
หยุดพักรับประทานอาหารเมื่อเดินทางได้ครึ่งทาง ศิรินทร์เดินเกาะแขนเขาแจ วันนัดแอบพอใจเงียบๆ และรู้สึกว่าหล่อนเงียบไปมาก
ศิรินทร์แกะเม็ดลูกอมเมนทอลป้อนปากเขาเม็ดหนึ่งเมื่อเขาเคลื่อนรถ หล่อนรู้สึกสดชื่นขึ้น คงไม่ใช่เพราะเม็ดเมนทอลในปากหรอก
“ ศิอยากไปหาแม่บ้านที่เบลาบอยเร่นไหมจ๊ะ”
“ อาจจะไปก็ได้ค่ะแต่ศิไม่มีของมาฝากกับไม่ได้บอกเขาล่วงหน้าเลย”
“ ไว้คิดอีกทีก็ได้ แล้วศิอยากไปไหนอีก”
“ ศิไม่ได้นึกมาก่อนค่ะ”
“ ไว้ดูอีกที เราอาจไปเที่ยวเมืองเล็กๆแถวรอบนอกก็ได้นะ”
“ ผมลืมถามศิมีโปรแกรมไปเที่ยวไหนบ้างหรือเปล่า ที่คิดไว้น่ะ”
“ ยังไม่มีเลยค่ะ เพราะไม่ทราบเปิดเทอมใหม่ ศิต้องย้ายเมืองที่ กพ หาให้หรือเปล่า ยังกลัวไปเมืองชนบท ที่มีแต่ทุ่งนากับวัวเลย”
“ หาดีๆก็ไม่น่าจะต้องไปลงที่นั่นนะ แล้วศิเลือกแขนงไหนแล้วหรือยัง”
“ ศิว่าจะลงพวกดีไซน์แมททีเรียลอะไรพวกนั้น ไม่ใช่แฟชั่น”
“ รู้ไหมใช้เวลากี่ปี”
“ ปีครึ่งถึงสองปีในขั้นแรก ส่วนจะมีอะไรศิไม่ทราบแล้วค่ะ”
“ ศิชอบหรือเปล่าล่ะ”
“ ศิอยากเรียนด้านเลขา แต่ภาษาเยอรมันคงใช้บ้านเราลำบาก”
“ ก็เรียนเยอรมันเป็นหลัก อังกฤษรองแบบที่นี่ก็ได้นี่ คงมีโอกาสหาเจ้านายเยอรมันได้มั่งในเมืองไทย”
“ ก็น่าคิดนะคะ” หล่อนเริ่มมีทางเลือกวิชาชีพเพิ่มขึ้นมาอีก
“ คุณนัดช่วยศิคิดด้วยนะคะ ข้อมูลศิไม่มีเลย”
“ เดี๋ยวเราคงหาข้อมูลได้ รวมทั้งที่เรียนด้วย”
“ดีจังจะได้ไม่เสียเวลาอยู่อย่างนี้”
“ คุณนัดเหลือกี่ปีคะ” เขาหันมามองหายใจลึกๆก่อนตอบ
“ นานจ้ะ ยิ่งขี้เกียจก็ยิ่งนาน”
“ แล้วมันควรจะนานน้อยที่สุดเท่าไรคะ”
“ ศิ ถามทำไมเหรอ อย่ากังวลไปเลยนะ เรียนมากก็นานมาก เรียนน้อยก็เร็ว “
“ ศิไม่เข้าใจค่ะ”
“ หมายถึงเรียนวุฒิที่ต่ำก็เร็วอยากได้วุฒิสูงก็ใช้เวลาไปเรื่อยๆ ค่อยๆต่อไปไงจ๊ะ ถ้าแค่ปริญญาตรี อีกสองปีก็จบต่อโทได้เลย”
“ คุณนัดตั้งใจถึงไหนคะ”
“ อยู่ที่หลายปัจจัย แล้วก็เกิดขี้เกียจ อยากมีเงินเร็วก็ต้องรีบจบ ถ้าจบไม่ดีก็อาจจะเรียนต่ออีกได้ ทุกอย่างมันจะลงตัวเองหละ”
เขาเอามือลูบแขนศิรินทร์เบาๆ
“ ศิง่วงไหม นอนได้นะจ๊ะ”
“ อยากหนุนตัก”
“ ไปถึงจะให้หนุน อย่าลืมทวงล่ะ”
“ ศิหนุนจริงๆนะคะ “
“ ก็จริงซิ ศิก็เคยหนุนแล้วไม่ใช่เหรอ ว่าแต่ว่าผมยังไม่เคยหนุนตักศิเลยนะ ได้ไหม”
“ ศิตามใจคุณนัดค่ะ”
“ พูดอย่างนี้หยุดรถได้ไหม”
“ หยุดทำไมเหรอ”
“ ก็พูดได้น่ารัก”
“ งั้นหยุดเลย ศิจะพูดไม่หยุดเหมือนกัน”
“ เราก็เป็นอย่างนี้แหละ”
“ อย่างนี้แหละ หมายถึงดีหรือไม่ดีคะ”
“ ดีไปทั้งนั้นแหละ ศิรู้ไหมผมสอบดูหนังสือ ก็นึกอยากมีจดหมายสนุกๆของศิมาอ่านคั่นเวลาบ้าง แต่ไม่มีเลยนะ”
“ ศิคงเขียนได้ไม่สนุกเลยเงียบไป แต่ศิก็โทรมาแล้วนี่ไง ดีกว่าหรือเปล่าคะ”
“ ผมดีใจแทบแย่กว่าจะมาถึงวันนี้ได้”
“ ศิก็รอวันนี้ บอกตัวเองรอหลายหน” หล่อนพูดความจริง
“ ทำไมต้องบอกตัวเองจ๊ะ”
“ ศิใจร้อนค่ะ อยากให้ถึงวันนี้เร็วๆ”
“ เดี๋ยวถึงแล้วนะ ถึงจริงๆเลย จะถึงทางลงออโตบาห์นแล้ว”
ในเวลาประมาณสามชั่วโมงก็มาถึงที่หมายมืดค่ำ
วันนัดยกกระเป๋าออกจากท้ายรถ ศิรินทร์เดินคลอเคลียจนขึ้นตึก นำศิรินทร์ไปที่ห้องวางกระเป๋าแล้ว บอกหล่อนชี้ทางไปห้องน้ำ
ตึกเงียบสงบ ห้องไม่กว้างมากแต่ไม่โปร่งเท่าห้องของศิรินทร์ อาจเพราะตึกเก่ากว่า วันนัดบอกว่า
“ เดี๋ยวไปเรียกชัยยศก่อนนะ”
ศิรินทร์เดินดูรอบๆห้อง ข้าวของเก็บเรียบร้อย แง้มหน้าต่างให้เปิดกว้างขึ้นอีกนิด อากาศเย็นขึ้น
“ อ้าว ว่ายังไง” เสียงชัยยศทักเข้ามาในห้อง ตามด้วยวันนัด
“ สวัสดีค่ะ” หล่อนกล่าวอย่างดีใจ ยิ้มมองหน้าชัยยศ
“ คุณชัยยศเป็นอย่างไรบ้างคะ”
“ เป็นเหมือนที่เห็น นะนัดนะ” เขาตอบหน้ายิ้มพราย
“ ศิเห็นแล้วว่ามีเพื่อน ดีกว่าศิไม่มีเลย”
“ อ้าว คนไทยที่หอไปไหนหมดล่ะ”
“ แล้วศิจะไปเป็นเกลอกับเขาได้อย่างไรล่ะคะ”
“ เออ ใช่สินะ ลืมไปๆเดี๋ยวก็โดนจีบหรอก “ ชัยยศพูดเย้า วันนัดมองศิรินทร์ด้วยตาแจ่มใส
“ เอ้า..จะดึกแล้ว พรุ่งนี้ผมไปทำงาน นัดคุยไปก่อนนะ คุณศิพรุ่งนี้เจอกัน “ พูดแล้วชัยยศก็เดินจากไป
“ ศิทำอะไรไม่ถูก คุณนัดจะนอนกี่โมงคะคืนนี้”
“ ใครจะไปนอนหลับ” เขามองหน้าหล่อน
“ ศิจะนอนกี่โมงล่ะ”
“ ศิก็คงนอนไม่หลับ” หล่อนพูดบ้าง ความหมายมันมีในตัวเองแล้วละ วันนัดคิดว่าหล่อนล้อเลียนเขา นั่นทำให้หล่อนถอนใจนิดหนึ่ง
“ เอาละ ศิอยากทำอะไรก่อน”
“ คุณนัดนั่งตรงนี้ก่อนซี่” เขาเดินมานั่งอย่างว่าง่ายทีเดียว หล่อนล้มตัวลงหนุนตัก
“อืมม์ ความตั้งใจไม่เปลี่ยนเลยนะ” เขานึกนิดหนึ่งว่าหล่อนกล้าขึ้น
“ ศิไม่ค่อยเปลี่ยนความตั้งใจหรอก นอกจากเอ้อ..สถานการณ์มันพาไป”
“ หมายถึงอะไรจ๊ะ”
“ ก็อาจจะหมายถึงไม่ได้ดังหวัง ดังคิดไปเสียทั้งหมดน่ะค่ะ”
“ แต่นี่ศิก็ได้หนุนตักแล้ว...”
“ สอบยากไหมคะ” หล่อนเปลี่ยนเรื่อง
“ ศิก็รู้ว่าเรียนที่เยอรมัน มันยากกว่าที่อื่น ตรงภาษานี่แหละ”
“ เหรอคะ ศิไม่ได้นึกมาก่อนค่ะ”
“ เยอรมันเองยังบอกว่าภาษาของเขาเรียนยากเลย”
หล่อนยกมือปิดปากหาว
“ อ้าว พอนอนก็ง่วงเชียว” เขาเอานิ้วไล้แก้มหล่อนไปมา
“ ที่นอนคุณนัดนี่นอนสบายไหมคะ”
“ คำตอบมีพรุ่งนี้”
“ วันนี้ตอบไม่ได้หรือคะ”
“ พรุ่งนี้ศิก็ตอบได้เองไงจ๊ะ” เขาหัวเราะที่หล่อนพาซื่อ หล่อนไม่ซื่อนักหรอก คงไม่สบายเหมือน.. เหมือนที่โรงแรมหรอกน่า
ความคิดหล่อนไปไกลอีกแล้ว
“ จะนอนแล้วเหรอ พูดถึงที่นอนแล้ว”
“ ยังค่ะ” หล่อนจับมือเขาไว้เหมือนเด็ก วันนัดมองตาหล่อน ก้มลงไปอีกนิด หล่อนคว้าต้นคอเขาโน้มลงไป ขลุกขลักนิดแล้วก็นิ่งนาน
(มีต่อ)