*ขยายความจากกระทู้ก่อนหน้า
เราเจอคนๆหนึ่งที่เราชอบมากและคิดว่าเขาใช่ ก็เลยตัดสินใจคุย
ก็ดีนะคะ เขาเป็นคนที่ใช่ได้ ไปไหนก็ไป แต่ไปเที่ยวมาด้วยกัน 2 วัน ไม่ประทับใจ
วันแรก
ไปห้าง ไม่ชวนเรากินข้าว กินน้ำ สุดท้ายเราเลยเป็นฝ่ายชวน
ซื้อน้ำ ถ้าไม่มีเงินก็น่าจะบอกเราตรงๆ หรือบอกว่าไม่กินจะดีกว่าไหม เพราะน้ำเปล่าก็มีอยู่แล้ว
เขาสั่งว่าเอาน้ำอะไร เราก็เลยตามเลย เขาไม่ควักเงิน แถมสั่งแล้ว เราต้องจ่าย
พอซื้อเสร็จมานั่งที่ม้านั่ง เขากินของตัวเองหมดแล้ว แต่กินของเราจนหมดด้วย
เราหันไปเจอขวดเปล่า อึ้งเลย ตอนกลับ ลงไปซื้อของที่ซุปเปอร์มาเก็ต
เพราะเขาไม่ชวนกินข้าวเลย แต่มีแกงที่เราทำมาจากบ้าน เราเลยซื้อข้าวเปล่า
ช้อนไม่มี ซื้อช้อนพลาสติก เราจำเป็นต้องจ่าย (อีกแล้ว)
ไปนั่งกินที่สวนสาธารณะ ขากลับ แวะเซเว่น เราซื้อกระป๋องน้ำลายการ์ตูน
เขาบอกว่าเอาด้วย แต่พอไปเคาน์เตอร์ เราเป็นคนจ่ายเงินอีกแล้ว
วันที่สอง
พาเราไปรู้จักผู้ใหญ่เจ้าของร้านทอง แต่เป็นร้านทองที่เขาเคยไปจำนำทอง
เราก็ไม่ได้คิดอะไรมากนะ ไม่ได้ถามด้วยว่าทองยังอยู่ในนั้นไหม เราอึ้งและไม่อยากยุ่ง
ต่อจากนั้นเลยไปห้าง ของที่เราอยากได้ เราจ่ายเองอยู่แล้ว ไม่ได้ให้เขาจ่าย
แต่หลังห้าง มีตลาดนัดเลยไปเดิน ไปซื้อของปิ้ง เราเลือก ปลา เห็ด ไก่
เขาก็เอาด้วยแต่ไม่ได้จ่ายเงิน - - เราเดินไปซื้อยำ เราก็จ่ายเอง เลยไม่ได้ให้เขากิน
เขาไม่ยอมซื้ออะไรเลย แม้แต่น้ำ พอซื้อของอื่นเสร็จก็ไปซื้อน้ำ ของเราเป็นแบงก์ 500
แม่ค้าไม่มีเงินทอน เลยถามว่าเขามีแบงก์ย่อยไหม
นั่นแหละ ที่เขาออกเงิน แต่ก็มีของเราครึ่งหนึ่งด้วย พอซื้อเสร็จ ไปนั่งกิน เรายังไม่ค่อยกินเท่าไหร่
ลงมาข้างล่างจะกลับแล้ว เราดูของปิ้งที่ซื้อ เหลือแต่ไก่ สรุปปลา เห็ด กินของเราหมดเลย
แล้วไก่ที่เขาเลือก เขาก็ไม่กิน ตอนนั้นเรางงมาก เลยบอกเขาว่าเอาไปหมดเถอะ ใจเราเคืองมากนะคะ
การกินของที่เราเลือก ดูไม่เกรงใจและไม่มีมารยาทเลย
เราหมดอารมณ์กินแล้ว แถมยังเอาน้ำที่ซื้อไปด้วย เรายังไม่ได้กินเลย แทนที่จะซื้อของตัวเองแก้วหนึ่งไหม
วันต่อมา เราไปนั่งทำงานในห้าง แต่ไม่คิดจะชวนเขามาเพราะถ้ามา ก็ต้องเลี้ยง
เราเลยตัดสินใจออกห่าง เพราะว่าไปด้วยกันแล้วไม่ไหว
แต่เราได้แชทถามไปว่า ตอนนี้ทำงานอะไรบ้าง ขอความจริง เพราะเขาดูว่าง มาตามติดเราทุกวัน
พอพูดเรื่องงาน เขาดูไม่อยากคุย แล้วบอกจะหางานทำ เรางงมากเลย ผู้ชายอายุ 30+ แล้ว ยังไม่มีงานประจำ
เพื่อนกับพี่เราก็เริ่มเตือนให้ออกห่างแล้ว พอเราเริ่มลดสถานะ เขาก็ไปนั่งเพ้อ ถ่ายรูปศาลาที่เคยไป
ซึ่งมันไม่เหมาะกับคนอายุอย่างเขาแล้วอ่ะค่ะ เลยทำให้เขาดูแย่ในสายตาเราลงไปเรื่อยๆ
จากตอนแรกที่เราคิดว่าเขาเป็นผู้ใหญ่ เพราะเขาแก่กว่าเรามาก แต่ไม่ใช่ว่าเราไม่เสียใจนะ เราทั้งเสียใจและเสียความรู้สึก
พอเราพูดเรื่องที่ไปห้าง เราต้องจ่าย เขากลับตอบมาแบบไม่ยอมรับ ทั้งที่รู้ตัว ประมาณว่า เขาไม่เกาะผู้หญิงกินหรอก
แต่ที่เขาทำอยู่ตอนนี้ มันใช่ทุกอย่าง เราเฟลจริงๆ ถึงตอนนี้จะบอกไปว่าไม่ใช่แฟนแล้ว แต่ก็อยากให้เขาดีขึ้น
เพราะหน้าตาเขาดีอยู่แล้ว ทำไมจะไม่มีคนเข้ามา แต่พอผู้หญิงเขาเจอแบบนี้ เขาก็อยากตีตัวออกห่าง ถึงจะชอบยังไงก็ตาม
เราพยายามบอกเขานะ แต่ดูเหมือนพูดไปแล้วเหนื่อย เขารู้ค่ะ แต่ไม่ยอมรับ ปัดไปพูดว่าจะได้งานแล้ว
รอดูเรื่องงานละกัน ตอนแรกเราบอกเขานะว่าทำงานอิสระก็ได้แต่ต้องกล้าๆ หน่อย กลับถามว่า เราจะทำด้วยกันเหรอ
เราก็มีงานของเรา คงไม่ไปทุ่มทุนให้ใครหรอก หลังจากนั้นบอกเราว่า ใช้ชีวิตคู่ เก่งคนละอย่างต้องไปด้วยกัน
คือตอนนี้เราคบหาดูใจเป็นแฟนนะคะ ไม่ใช่ชีวิตคู่ พี่เขาเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า ทั้งที่เขาอายุมากกว่า น่าจะยั้งคิดนิดนึง
เราไม่ได้ห่วงว่าเขาจะทำงานอะไร จนหรือรวยเลยค่ะ งานเขา เราไม่เคยคิดจะยุ่งอยู่แล้ว แต่ที่พูดเรื่องงานเพราะเขาดูว่างมาหาเราเกินไป
ที่เราต้องการบอกคือ 'นิสัยของเขา' ความเกรงใจ ซึ่งต่อให้เขารวย ก็ซื้อตรงนี้ไม่ได้และแก้ไม่ได้ด้วย
ไม่รู้จะทำยังไงแล้วค่ะ ได้แต่ระบาย เขาไม่ยอมปรับปรุงเปลี่ยนแปลง ไม่ยอมรับด้วยว่าที่เราไม่พอใจคือตรงจุดไหน
ตอนนี้ก็ยังคุยกันบ้างนะคะ แต่ยอมรับว่าความรู้สึกไม่เหมือนเดิมแล้ว อาจจะยังชอบอยู่แต่ไม่อยากได้เป็นแฟนแล้วค่ะ
จะพูดยังไงให้เขารู้ตัว???
เราเจอคนๆหนึ่งที่เราชอบมากและคิดว่าเขาใช่ ก็เลยตัดสินใจคุย
ก็ดีนะคะ เขาเป็นคนที่ใช่ได้ ไปไหนก็ไป แต่ไปเที่ยวมาด้วยกัน 2 วัน ไม่ประทับใจ
วันแรก
ไปห้าง ไม่ชวนเรากินข้าว กินน้ำ สุดท้ายเราเลยเป็นฝ่ายชวน
ซื้อน้ำ ถ้าไม่มีเงินก็น่าจะบอกเราตรงๆ หรือบอกว่าไม่กินจะดีกว่าไหม เพราะน้ำเปล่าก็มีอยู่แล้ว
เขาสั่งว่าเอาน้ำอะไร เราก็เลยตามเลย เขาไม่ควักเงิน แถมสั่งแล้ว เราต้องจ่าย
พอซื้อเสร็จมานั่งที่ม้านั่ง เขากินของตัวเองหมดแล้ว แต่กินของเราจนหมดด้วย
เราหันไปเจอขวดเปล่า อึ้งเลย ตอนกลับ ลงไปซื้อของที่ซุปเปอร์มาเก็ต
เพราะเขาไม่ชวนกินข้าวเลย แต่มีแกงที่เราทำมาจากบ้าน เราเลยซื้อข้าวเปล่า
ช้อนไม่มี ซื้อช้อนพลาสติก เราจำเป็นต้องจ่าย (อีกแล้ว)
ไปนั่งกินที่สวนสาธารณะ ขากลับ แวะเซเว่น เราซื้อกระป๋องน้ำลายการ์ตูน
เขาบอกว่าเอาด้วย แต่พอไปเคาน์เตอร์ เราเป็นคนจ่ายเงินอีกแล้ว
วันที่สอง
พาเราไปรู้จักผู้ใหญ่เจ้าของร้านทอง แต่เป็นร้านทองที่เขาเคยไปจำนำทอง
เราก็ไม่ได้คิดอะไรมากนะ ไม่ได้ถามด้วยว่าทองยังอยู่ในนั้นไหม เราอึ้งและไม่อยากยุ่ง
ต่อจากนั้นเลยไปห้าง ของที่เราอยากได้ เราจ่ายเองอยู่แล้ว ไม่ได้ให้เขาจ่าย
แต่หลังห้าง มีตลาดนัดเลยไปเดิน ไปซื้อของปิ้ง เราเลือก ปลา เห็ด ไก่
เขาก็เอาด้วยแต่ไม่ได้จ่ายเงิน - - เราเดินไปซื้อยำ เราก็จ่ายเอง เลยไม่ได้ให้เขากิน
เขาไม่ยอมซื้ออะไรเลย แม้แต่น้ำ พอซื้อของอื่นเสร็จก็ไปซื้อน้ำ ของเราเป็นแบงก์ 500
แม่ค้าไม่มีเงินทอน เลยถามว่าเขามีแบงก์ย่อยไหม
นั่นแหละ ที่เขาออกเงิน แต่ก็มีของเราครึ่งหนึ่งด้วย พอซื้อเสร็จ ไปนั่งกิน เรายังไม่ค่อยกินเท่าไหร่
ลงมาข้างล่างจะกลับแล้ว เราดูของปิ้งที่ซื้อ เหลือแต่ไก่ สรุปปลา เห็ด กินของเราหมดเลย
แล้วไก่ที่เขาเลือก เขาก็ไม่กิน ตอนนั้นเรางงมาก เลยบอกเขาว่าเอาไปหมดเถอะ ใจเราเคืองมากนะคะ
การกินของที่เราเลือก ดูไม่เกรงใจและไม่มีมารยาทเลย
เราหมดอารมณ์กินแล้ว แถมยังเอาน้ำที่ซื้อไปด้วย เรายังไม่ได้กินเลย แทนที่จะซื้อของตัวเองแก้วหนึ่งไหม
วันต่อมา เราไปนั่งทำงานในห้าง แต่ไม่คิดจะชวนเขามาเพราะถ้ามา ก็ต้องเลี้ยง
เราเลยตัดสินใจออกห่าง เพราะว่าไปด้วยกันแล้วไม่ไหว
แต่เราได้แชทถามไปว่า ตอนนี้ทำงานอะไรบ้าง ขอความจริง เพราะเขาดูว่าง มาตามติดเราทุกวัน
พอพูดเรื่องงาน เขาดูไม่อยากคุย แล้วบอกจะหางานทำ เรางงมากเลย ผู้ชายอายุ 30+ แล้ว ยังไม่มีงานประจำ
เพื่อนกับพี่เราก็เริ่มเตือนให้ออกห่างแล้ว พอเราเริ่มลดสถานะ เขาก็ไปนั่งเพ้อ ถ่ายรูปศาลาที่เคยไป
ซึ่งมันไม่เหมาะกับคนอายุอย่างเขาแล้วอ่ะค่ะ เลยทำให้เขาดูแย่ในสายตาเราลงไปเรื่อยๆ
จากตอนแรกที่เราคิดว่าเขาเป็นผู้ใหญ่ เพราะเขาแก่กว่าเรามาก แต่ไม่ใช่ว่าเราไม่เสียใจนะ เราทั้งเสียใจและเสียความรู้สึก
พอเราพูดเรื่องที่ไปห้าง เราต้องจ่าย เขากลับตอบมาแบบไม่ยอมรับ ทั้งที่รู้ตัว ประมาณว่า เขาไม่เกาะผู้หญิงกินหรอก
แต่ที่เขาทำอยู่ตอนนี้ มันใช่ทุกอย่าง เราเฟลจริงๆ ถึงตอนนี้จะบอกไปว่าไม่ใช่แฟนแล้ว แต่ก็อยากให้เขาดีขึ้น
เพราะหน้าตาเขาดีอยู่แล้ว ทำไมจะไม่มีคนเข้ามา แต่พอผู้หญิงเขาเจอแบบนี้ เขาก็อยากตีตัวออกห่าง ถึงจะชอบยังไงก็ตาม
เราพยายามบอกเขานะ แต่ดูเหมือนพูดไปแล้วเหนื่อย เขารู้ค่ะ แต่ไม่ยอมรับ ปัดไปพูดว่าจะได้งานแล้ว
รอดูเรื่องงานละกัน ตอนแรกเราบอกเขานะว่าทำงานอิสระก็ได้แต่ต้องกล้าๆ หน่อย กลับถามว่า เราจะทำด้วยกันเหรอ
เราก็มีงานของเรา คงไม่ไปทุ่มทุนให้ใครหรอก หลังจากนั้นบอกเราว่า ใช้ชีวิตคู่ เก่งคนละอย่างต้องไปด้วยกัน
คือตอนนี้เราคบหาดูใจเป็นแฟนนะคะ ไม่ใช่ชีวิตคู่ พี่เขาเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า ทั้งที่เขาอายุมากกว่า น่าจะยั้งคิดนิดนึง
เราไม่ได้ห่วงว่าเขาจะทำงานอะไร จนหรือรวยเลยค่ะ งานเขา เราไม่เคยคิดจะยุ่งอยู่แล้ว แต่ที่พูดเรื่องงานเพราะเขาดูว่างมาหาเราเกินไป
ที่เราต้องการบอกคือ 'นิสัยของเขา' ความเกรงใจ ซึ่งต่อให้เขารวย ก็ซื้อตรงนี้ไม่ได้และแก้ไม่ได้ด้วย
ไม่รู้จะทำยังไงแล้วค่ะ ได้แต่ระบาย เขาไม่ยอมปรับปรุงเปลี่ยนแปลง ไม่ยอมรับด้วยว่าที่เราไม่พอใจคือตรงจุดไหน
ตอนนี้ก็ยังคุยกันบ้างนะคะ แต่ยอมรับว่าความรู้สึกไม่เหมือนเดิมแล้ว อาจจะยังชอบอยู่แต่ไม่อยากได้เป็นแฟนแล้วค่ะ